دگرباوران

رژیم غیر مسئول و تحریم های کمرشکن آمریکا 

احمد تاج الدینی

امروز پنجم نوامبر 2018 بخش تکمیلی تحریم های کمر شکن آمریکا علیه ایران به موقع اجرا گذاشته شد. با این تحریم ها کلیه منافذ صدور و ورود کالا و نیز نقل و انتقالات بانکی و مالی – نقدی، اعتباری- تحت رژیم شدید تحریم قرار می گیرند.
آمریکا بنا به ملاحظات سیاسی و اقتصادیِ خودش منافذ معینی را در صدور انرژی به بازارهای محدودی باز گذاشته است و هیچ تضمنی برای تداوم باز ماندن این منافذ وجود ندارد. چین، هند، کره جنوبی از جمله کشورهایی هستند که بطور محدود از ایران نفت دریافت خواهند کرد. بنا بر ارزیابی ها، صادرات نفت ایران با یک کاهش 2/5 میلیونی به یک میلیون تنزل خواهد یافت.

تحریم همه جانبه اقتصادی آمریکا مستند به مصوبات سازمان ملل متحد نیست و در تعارض با حقوق بین المللی است. به این جهت اتحادیه اروپا در صدد برآمده است که ساختاری بوجود آورد تا شرکت های بازرگانی اروپایی بتوانند تحریم های آمریکا را دور بزنند. اما از ترس واکنش سیاسی و اقتصادی آمریکا هیچ کشوری نمی خواهد مسؤلیت سازماندهی این سازو کار را در کشور خود بعهده بگیرد.

آمریکا چه می خواهد؟

ترامپ پس از اعلام خروج از برجام- برنامه جامع هسته ای- گفته است که برجام «بدترین توافق » بوده است و آمریکا خواهان یک «قرار داد خوب» با ایران است. این به این معناست که آمریکا علاقه ای ندارد که مصالح اقتصادی خود را تابع پیمان های جمعی با دیگران همچون برجام کند. سیاست ترامپ مبتنی بر مذاکره مستقیم با کشور یا کشورهای طرف قرار داد است. دولت ترامپ بر مبنای همین روش توانست در پیمان بزرگ اقتصادی NAFTA -قرارداد بازرگانی آمریکی شمالی- تجدید نظر به عمل آورد و با مکزیک و کانادا به توافق جدیدی – USMCA- دست یابد. طبیعت قراردادهای بین المللی چنین هستند. اینکه کانادا و مکزیک عقب نشینی هایی در مقابل تقاضاهای ترامپ نشان دادند، نه تنها دلیل ضعف آنها نبود بلکه به عکس نشان از قدرت سیاسی آنها در مذاکره با قدرت بزرگی چون آمریکا داشت. جمهوری اسلامی نیز به رغم شعارهای ضد آمریکایی به دنبال تجدید روابط با آمریکاست.، منتهی با روش اسلامی خودش. در شکایت جمهوری اسلامی علیه تحریم های آمریکا که اخیرا در دادگاه بین المللی لاهه برگزار گردید، نمایندگان رژیم به پیمان مودت 1955(1334 خورشیدی) ایران و آمریکا استناد کردند. این بدان معنا می تواند باشد که رژیم ایران خواستار احیای روابط دوستانه بر اساس همان پیمان قدیمی است. چنین تلقی از پیمان منعقده در نظام گذشته، اگر از روی استیصال حقوقی نبوده باشد، معنایی جز آن نداشت که رژیم خواستار بازگشت به تجدید روابط با آمریکاست. اما آمریکا بلافاصله خروج خود را از آن قرارداد هم اعلام کرد و به رژیم این پیام را مخابره کرد که آن سبو بشکست و آن پیمانه ریخت.

هدف آمریکا از اعمال تحریم های کمر شکن وادار کردن رژیم به پذیرش واقعیت های جدید سیاسی و امنیتی منطقه و باز کردن را ه مناسبات اقتصادی بر پایه آن واقعیت هاست. واقعیت های امنیتی مورد نظر آمریکا عبارتند از:

1- خروج بی قید و شرط جمهوری اسلامی از سوریه.

2- خود داری از مداخله در عراق

3- هماوایی با سیاست های آمریکا در افغانستان

4- توقف تولید و بکارگیری راکت های دور برد

5- دست برداشتن از فکر سلاح اتمی برای همیشه

6- دست بر داشتن از سیاست های ضد اسراییلی

آیا آمریکا در فکر تغییر رژیم است؟

دونالد ترامپ و دیگر مقامات بلند پایه آمریکایی بارها گفته اند که خواستار تغییر رژیم ایران نیستند. اما این تاکید در عین حال به معنی تایید رژیم نیز نیست. سیاست آمریکا مصرا خواستار تغییر رفتار ایران است. تماس های فعال مقامات مهم آمریکایی با بعضی از محافل اپوزیسیون در خارج ایران به حد کافی گویای افق حد اکثری سیاست های آمریکا در صورت خود داری ایران از تغییر رفتارش می باشد.

تاثیر دوگانه تحریم ها

اعمال تحریم ها از جهت سیاسی به دولت اسلامی و به جهت معیشتی به مردم ایران فشار سهمگینی وارد خواهد کرد. این ناسازه سبب شده است که رژیم ضد مردمی، ماسک عوام فریبی بر چهره بزند و سیاست های ویرانگر خود را در پس رنج مردم از تحریم ها پنهان کند. رژیم اسلامی در این سال ها به دلالت کارکردش نشان داده است که هیچ احساس مسؤلیتی نسبت به مردم ایران ندارد. حاکمان نا مسؤل سال هاست که سفره رنگین شان را از سفره خالی مردم جدا کرده اند. فرزندانشان در اروپا،آمریکا، دوبی، مالزی و اندونزی مانورهای خوشگذرانی می دهند. خودشان هم از تحریم های اقتصادی آسیبی نخواهند. اما مردم عادی در رنج بیشتر خواهند افتاد. رنج مردم نتیجه مستقیم سیاست های ضد ایرانی دولت اسلامی است.

دور جدید تحریم های آمریکا تاثیر بزرگی بر اوضاع امنیتی و اقتصادی کشور خواهد شد. باقیمانده کارگاه ها و کارخانجات تعطیل خواهند شد، ادارات و مؤسسات عمومی و بیمارستان ها از ارایه خدمات باز خواهند ماند، بر لشگر بیکارن و گرسنگان افزوده خواهد شد. اگر تحریم ها به درازا کشد، شیرازه های امنیتی و اداری گسسته می شوند و کشور در گرداب آشوب های داخلی غرق خواهد شد. تکلیف رژیم معلوم االحال روشن ست ، آنها شرمی از رنج مردم ندارند. آیا در نیروهای اپوزیسیون حسی برای درک فاجعه باقیمانده است؟

احمد تاج الدینی

14 آبان 1397 برابر با پنجم نوامبر 2018