دگرباوران

" آتش به اختیار " به چه معناست ؟

محسن حیدریان

فرمان “آتش به اختیار” دیروز آیت الله خامنه ای نقطه عطف مهمی در ستیزه جویی آشکار وی در مبارزه با دولت روحانی است. چنین فرمانی از سوی رهبری که مهمترین مواضع کلیدی حاکمیت، قوه قضاییه و سپاه پاسداران و  سیستم امنیتی و اطلاعاتی کشور را در دست دارد، اما به دلیل ناکامی در اعمال رای اقلیت اصول گرا، به مبارزه با حاکمیت اکثریت جامعه برخاسته، حتی در تاریخ جهان نیز بی سابقه است.

شکست های پی در پی اخلاقی و سیاسی آقای خامنه ای، کارشکنی های متعدد وی در برابر اصلاحات و بوِیزه شکست سنگین نامزد مطلوب او در انتخابات اخیر سبب شده است که ایشان بطور علنی همچون سخنگوی تند روان مذهبی در راس حاکمیت، پا به میدان گذاشته است.

این رویکرد آقای خامنه ای نشان میدهد که ایران  پا به دورانی گذاشته است که نه افکار عمومی، نه اصلاح طلبان و اعتدالیون در برابر کارشکنی های ولی فقیه حاضر به عقب نشینی نیستند و از سوی دیگر” رهبری” نمی خواهد به خواست افکار عمومی در همراهی با اصلاحات و توسعه سیاسی و تقسیم منصفانه تر قدرت تن در دهد.

تاکید آقای خامنه ای در کاربرد اصطلاحات نظامی آن هم علیه دولتی که تنها چند هفته ای از پیروزی اش در یک رفرندوم ملی نگذشته است،  یکبار دیگر نشانه سقوط وی از مقام رهبری یک کشور به سخنگوی اقلیتی شکست خورده ، غیر متمدن و بازنده ای لجوج است.

اما این بازنده بد که حتی در باره پخش صدای شجریان از سیمای جمهوری اسلامی “دبه” می کند، این بار با تشویق دانشجویان بسیجی به گشودن “آتش به اختیار” علیه دولت، آشکارا به  جایگاه یک گروه زیر زمینی چریکی سقوط کرده است.  این رویکرد  اقای خامنه ای همچون به سیم آخر زده ای می ماند که در پی براندازی یک دولت قانونی از راه های خشونت آمیز و ضربتی است.

ایشان به صراحت تمام از دانشجویان بسیجی خواسته است که ” خودتان را در صفوف مقدم مبارزه و درگیری بدانید”، “آتش به اختیار باشید”؛ “خودتان اقدام کنید”. چون “دولت اختلال دارد و اصلا تعطیل است.”

بی تردید شکست سنگین ابراهیم رئیسی  نامزد یگانه اقتدار گرایان و تندروان مذهبی که تمام سناریو های مربوط به جایگزینی وی در نقش “رهبر سوم” را  بر باد داد، عامل مهمی در این رفتارخطرناک و ماجراجویانه خامنه ای است.

آقای خامنه ای اینک با چنین فرمانی خود به چهره اصلی “قدرت پنهان” تبدیل شده و راه را برای ایجاد هرج و مرج و آشوب در کشور گشوده است.

فرمان  “آتش به اختیار” آقای خامنه ای از این نظر هم در تاریخ ایران و جهان بی سابقه است که جای حکومت و اپوزیسیون را عوض می کند.  دفاع از قانون و آرامش و  حاکمیت دولت به عهده مردم ، دولت و اپوزیسیون اصلاح طلب گذاشته  شده است و ایجاد وضعيت جنگل و قهر و بهم زدن قرار داد میان رای دهندگان و منتخبین، به حاکمیت ولی فقیه واگذار می شود.

آقای خامنه ای با این رویکرد حتی الگوی رفتاری خود مبنی بر آمریت، پنهانکاری و نرمش را که تا حدی در  کلیدی  ترین نزاع های درونی نظام  در گرهکاههایی نظیر “لباس شخصی ها”، حصر موسوی و کروبی، از “نرمش قهرمانانه ” تا دمیدن در آتش ضد امریکایی در موضوع “برجام” به کار می برد، زیر پا گذاشته است.

این رویکرد انتقام گیرانه آقای خامنه ای نشانه آغاز دور تازه ای از کارشکنی های بحران ساز در پهنه های سیاست داخلی و نیز وضعیت ایران در پهنه بین اللمی است.

 نیروهای سیاسی داخل و خارج از کشور و مردم اگاه ایران که همسو با یکدیگر، در انتخابات 29 اردیبهشت ماه لحظه تاریخی را بدرستی تشخیص دادند؛ و با  بلوغ سیاسی هدفمند خطر چیرگی  نیروهای راست افراطی را دفع کردند، اینک باید با هشیاری آماده مقابله با کارشکنی های پیش رو باشند. این فرمان نشانه سراسیمگی و ناتوانی رهبری است که نه بصیرت دارد و نه شرایط داخلی و منطقه ای ایران را می فهمد و نه از خویشنداری و مدارا گری در پذیرش یک شکست سیاسی برخوردار است. این فرمان را باید همچون هشداری برای ایجاد موج تازه ای از سرکوب و هرج و مرج در کشور برای به عقب نشاندن دولت و افکار عمومی مردم تلقی کرد. یک جنبه دیگر فرمان چریکی  “آتش به اختیار” تحمیل وزرایی به کابیته دولت روحانی در پستهای کلیدی است. تصادفی نیست که فرمان “آتش به اختیار” دیروز آیت الله خامنه ای با دور جدیدی از حملات اصول گرایان علیه برجام همراه شده است.

 وظیفه دولت منتخب مردم کسب رضایت عمومی، دفاع از آرامش و آزادیهای قانونی و تنش زدایی در پهنه سیاست خارجی در منطقه پر آشوب خاورمیانه است.

 آقای خامنه ای در بي‌اعتنائي به افكار عمومي و خواست‌هاي مردم، در پی براندازی نرم دولت قانونی روحانی است. 

وی می کوشد به شکل غیر قانونی شرایط جایگزینی جانشین خود را فراهم کند.  هدف دیگر وی تحمیل مهره های نا مطلوب در دولت روحانی، در پناه هرج و مرج  ناشی از فرمان “آتش به اختیار” است. دولت روحانی با تکیه بر افکار عمومی مردم آگاه ایران نباید تسلیم  خواستهای غیر قانونی و آمرانه آقای خامنه ای شود.