دولت

دولت با تفنگ و دولت بی تفنگ یعنی چه ؟

تقی رحمانی

روحانی به خال زده است کشمکش بورکرات‌ها با نظامیان را به محور اصلی برده است. دعوا بر سر اسلام نیست. برسر نظام هم نیست. بر سر فرهنگ هم نیست، سند ۲۰۳۰ بهانه است. برسر وابستگی به غرب هم نیست چرا که رهبری نظام و نظامیان می دانند که نه خاتمی نه روحانی نه موسوی هیج کدام به غرب وابسته نیستند. 

پس دعوا بر سر چیست؟ دعوا بر سر این است که چه کسی میدان‌دار اصلی قدرت در ایران باشد؟ سپاه و بنیادها با حمایت رهبری یا دولت مستقر حقوقی و جایگاه متناسب هر نهاد در قانون یا با معیار باشد؟

این قاعده را روحانی به خوبی بیان کرد چرا که دولت سایه در ایران نداریم بلکه ما «دولت موازی با تفنگ» داریم که هم برای دولت بورکرات خطرناک است و هم برای جامعه و مردم. نظامیان و بنیادها در عمل با رهبری خود کشور را به پرتگاه می‌برند. در صورتی که باید در جای مناسب خویش قرار بگیرند. فرمانده سپاه باز به مانند دیگران از صنف اصول‌گرا در پاسخ روحانی ادرس عوضی داد.

چرا که دولت بی‌تفنگ در برابر خارجی منظور نظر روحانی نبود. منظور روحانی از دولت موازی هم غیرقانونی بود که در کشور وجود دارد و در غالب بنیادها و هم بنگاه‌های اقتصادی نظامیان فعال است.
هر کس هم در حکومت و هر مقامی باشد اگر با این بنیادها و بنگاه‌ها وارد کشمکش قانونی شود بابد گوشمالی گردد.

به راستی سپاه در برابر بیگانگان می‌ایستد که بر گرده ایرانیان سوار شود، آیا این رسم فتوت نظامیگری است؟
با میرحسین چه کردید زمانی که با فعالیت اقتصادی سپاه مخالفت کرد؟
با کروبی چه کردید زمانی که با اسکله‌های قاچاق در افتاد؟
با احمدی‌نژاد چه کردید وقتی که از برداران قاچاقچی نام برد؟
با هاشمی چه کردید وقتی گفت که سپاه همه اقتصاد را می خواهد؟
با روحانی چه می‌کنید وقتی که از دولت بی‌تفنگ و ب تفنگ نام می‌برد؟
فرمانده سپاه آدرس عوضی می‌دهد، بحث تسلیم شدن به دشمن نیست.
سوال این است که چرا در حفاظت از مجلس توانا نبودید؟
سوال این است که تفنگ با اقتصاد ملی چه نسبتی دارد؟
اقای جعفری، سخن همان سخن میرحسین است؛
فرماندهی که سرش در چرتکه انداختن مالی برود وظیفه اصلی‌اش را فراموش می‌کند.
توان موشکی/نظامی ایران پروژه ملی است باید دید سپاه و نظامیان از این توان ملی چه استفاده‌ای می‌کنند.
آقای سرلشگر جعفری در مواجه نهائی تفنگ را به کدام سوی می‌گیری؟ سوال مهم این است.