حسن بهگر
پخش نوار سخنرانی آقای حسینعلی منتظری در مورد کشتار زندانیان 67 موجب شد که آقای تاج زاده طی یادداشتی اعلام کند :«حاکمیت می‌تواند با عذرخواهی از ملت، حلالیت طلبی از بازماندگان و اصلاح سازوکار قضائی میهن به گونه ای که تکرار چنین فجایعی را ناممکن کند، زخم ناشی از این اعدامها را التیام بخشد.
«من به سهم خود از
خانواده های اعدام شدگان آن فاجعه از جمله بازماندگان قربانیانی که عضو
مجاهدین خلق نبودند، پوزش می طلبم. و متواضعانه آنان را فرامی‌خوانم تا با تأسی به ماندلا
«ببخشند اما فراموش نکنند» تا ایران و ایرانی از چرخه شوم نفرت و کینه و انتقام
رها شوند.
در این نامه نکات قابل تأمل
فراوانی است که مجال پرداختن به آنها نیست،
ولی نخست از آقای تاج زاده باید پرسید چرا بازماندگان سازمان مجاهدین را از عذرخواهی
مستثنا می کنید؟ کشتن زندانیانی که
اغلبشان محاکمه شده بودند و دوران محکومیت خودشان را طی می کردند اسیر کشی است و کشتن زندانیان بی دفاع جرم بزرگی است .
گذشته از آن همه ی اعضای یک سازمان را به
سبب سیاست غلط رهبری آن نمی توان مجرم
شناخت . من منکر خطاهای فاحش و جنایات رهبری مجاهدین نیستم، ولی در آن زمان بسیاری
از زندانیان در ترور و بمب گذاری دست نداشتند و ای بسا جوانان کم سن و سال 12 یا
13 ساله ای بودند که فقط به جرم فروختن روزنامه مجاهد یا عضویت در آن
سازمان اعدام شدند. شما که پرچم صلح و آشتی برداشته اید چرا از بازماندگان این
مجاهدین که خود از قربانیان رادیکالیزه شدن مجاهدین و وحشیگری رژیم بوده اند پوزش
نمی خواهید؟ آنان کودک بشمار می آمدند و اعدام شدند و شما آنها را مجرم می دانید و
خانواده ی آنها را سزاوارملامت ؟
شما که می خواهید درس آشتی
بدهید از خود آغاز کنید که هنوز از بغض و عداوت تهی نیستید. می دانید که در سازمان
مجاهدین انقلاب اسلامی که شما هم عضو آن بودید کسانی بودند که به ترور باور داشتند
و گفته می شود در برخی ترورها هم دست داشتند، آیا می توان همه ی اعضای سازمان شما
را با یک چوب راند؟ آیا قبول دارید که سازمان شما در هیأت دولت در اعمال سخت گیری
و تعقیب و حتا اعدام مخالفان دست داشته است؟
کشتار وحشتناک زندانیان 67 و
کشتارهایی که 38 سال ادامه داشته یک قتل عام به تمام معنی است که در آن تعدادی از بهترین جوانان و فرهیختگان کشور ما
سلاخی شده اند و به جرم های واهی مورد شکنجه و حتا تجاوز جنسی قرار گرفته اند
که با حلالیت طلبی نمی توان آن را
ماستمالی کرد وبه بگیروببند و تجاوز و اعدام ادامه داد.
ما نیازمند اصلاحات بنیادی
هستیم نه عذرخواهی هایی پوشالی، آنهم به شرط چاقو
و حلالیت طلبی ! اینها دردی را دوا نمی کند. ماندلا مثال خوبی است ولی قیاس مع الفارق است . آنجا اسقفی بنام دزدموند
توتو بود که به نمایندگی از شورای کلیساها یک آبرو و وجاهت اخلاقی داشت. وقتی ماندلا از زندان در آمد به دیدار او
رفت و با هم کمیته ی حقیقت یاب درست
کردند. شما آقای تاج زاده کدام ملا و
آخوندی را می شناسید که در دزدی ها و چپاول ها شریک نبوده و به تجاوز به حقوق مردم
فتوا و رای نداده باشد که بخواهید جلو بیاندازیدش؟ تازه اگر مردم وساطت هیچ ملایی
را بپذیرند. در ایران که روحانیت آبرویی ندارد تا جلو بیافتد و آشتی کنان راه
بیاندازد. تازه آشتی کنان بین که و که؟ بین مردم و روحانیتی که چهل سال است با
قساوت و طمع و درنده خویی بر آنها حکومت میکند؟ یا با وردستهای بی عمامهُ آن، نظیر
خود شما؟
کسانی پروژه ی آشتی ملی راه
میاندازند که خودشان در جنایت دست نداشته باشند، مثل اسقف توتو. تازه در آفریقای
جنوبی قرار شد جنایتکاران قدرت را بدهند و بعد در کمیته ی حقیقت یاب به کارهایشان
اعتراف کنند. نه اینکه سر جایشان بنشینند و حکومت کنند و فقط لطف کنند و از مردم
حلالیت بگیرند.
ملت ایران نیازمند عدالت و
به رسمیت شناخته شدن حقوق قربانیان و پرداخت خسارت به بازماندگان قربانیان و پیگرد
عاملان کشتار و به کیفر رسیدن دست
اندرکاران این جنایات عظیم است که هنوز
خود آقای تاج زاده آن را قبول ندارد. مگر همین رهبر فعلی پنج سال پیش دستور
مستقیم کشتار مردم را نداد و پاسدارانش با اتومبیل از روی تظاهرکنندگان مسالمت آمیز و بی دفاع رد نشدند؟
داستانهای کهریزک هم که معروف است و کسی هم به آن رسیدگی نکرده است.
حکومتی که نقض سیستماتیک
حقوق بشر کرده و می کند چگونه می تواند اعتماد عمومی را جلب کند؟ بازسازی دولت و
ترمیم زخم های ملت ما نیازمند شجاعت و
وجاهت اخلاقی حاکمانی است که بهره ای از این فضیلت ها داشته باشند و من در هیچ یک از این چپاولگران و قاتلان چنین چیزی
نمی بینم.
استکهلم 2016 Aug 14th Sun - یکشنبه، 24
مرداد 1395ایران لیبرال
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر