کشتن دختران به دست پدران و برادران در ایران ادامه دارد

مینو یگانه – در یک سال اخیر، این چندمین بار است که خون برادری از گفتگوی تلفنی و معاشرت خواهرش

با دخترها و پسرهای همسن و سال خود به‌ جوش آمده و دختر خانواده را که در ایران کنونی اجازه ندارد مانند برادرش با جنس مخالف تماس و معاشرت داشته باشد، به‌ قتل رسانده است.

چند روز پیش، دختر ۲۶ساله‌ای در کرج به‌ دست برادر خود کشته شد برای آنکه پسر خانواده دوست نداشت خواهرش با دخترخاله‌شان معاشرت کند و به همین دلیل با اسلحۀ کلاشنیکف وی را به گلوله بست. این برادر به‌اصطلاح غیرتی که نام‌اش اعلام نشده پس از دستگیری به پلیس گفت: دخترخاله‌ام بیش از اندازه با خواهرم رفت و آمد داشت اما من از صمیمیت میان آن دو راضی نبودم چون دخترخاله‌ام سر و گوش‌اش می‌جنبید. به همین دلیل، آن روز وقتی وارد خانه شدم دیدم آن دو با هم درحال بگو و بخند هستند از دیدن این صحنه ناراحت شدم. با اسلحه‌ای که در خانه دارم، به سوی آنها شلیک کردم. خواهرم را با چهار گلوله کشتم. اما گویا دخترخاله‌ام هنوز زنده است. مادر خانواده هم به پلیس گفت: پسر ۲۸ساله‌ام از دیدن دخترخاله‌اش در خانۀ ما عصبانی شد و به سوی او و خواهرش شلیک کرد. یکی از همسایگان این خانواده به خبرنگاران حوادث رسانه‌ها که برای آگاهی از ماجرا به محل حادثه رفته بودند، گفته است در ایران خیلی از پدرها با پسر خود سیگار می‌کشند، مشروب می‌نوشند، پای منقل می‌نشینند، به میهمانی‌های مردانه می‌روند و حتی خیلی کارهای دیگر می‌کنند. اما از نظر آنها دختر خانواده با تنها مردی که اجازه دارد دوست و هم‌صحبت و معاشر باشد، شوهر اوست و متأسفانه به همین دلیل بسیاری از دخترها برای رهایی از سختگیری‌ها و رفتار دیکتاتورمآبانه پدر و برادر، بر خلاف میل خود به ازدواج‌هایی تن می‌دهند که تمایل چندانی به آن ندارند غافل از آنکه گرفتار شوهری از قماش پدر و برادر خود می‌شوند یعنی افتادن از چاله به چاه.

قتل دختر خانواده به دست پدر و برادر به ویژه بعد از انقلاب اسلامی در ایران زیادتر از گذشته اتفاق می‌افتد و بدبختانه دادگاه‌های جمهوری اسلامی از اعدام پدرها و برادرانی که دختر خانواده را تنها به‌ دلیل معاشرت یا دل سپردن به پسری بی‌رحمانه به ‌قتل می‌رسانند طفره می‌روند زیرا این جنایات هولناک را نوعی غیرت اسلامی  می‌دانند و مستقیم و غیرمستقیم اعضای خانواده را وادار می‌کنند قاتل را ببخشند و در واکنش به اعتراض‌های کمیتۀ حقوق بشر سازمان ملل متحد و دیگر سازمان‌های حقوق بشری مدعی می‌شوند تنبیه قاتلان در ایران، قصاص است نه اعدام و تازه به آن قانون قرون وسطایی افتخار هم می‌کنند زیرا این جنایات را دفاع از ناموس خانواده می‌دانند.

چندی پیش، پدری که دختر شانزده‌سالۀ خود را از خانه خروج ممنوع کرده بود متوجه شد دخترش ساعت ۷ صبح که او در خواب بوده از خانه خارج شده است. یک ساعت بعد هنگامی ‌که دختر به خانه باز می‌گردد وی را به درون حمام می‌برد، نفت روی سرش می‌ریزد، به آن کبریت می‌کشد و سپس پنجره‌های منزل را می‌بندد که همسایه‌ها صدای فریادهای دختر نوجوان را نشنوند. در جریان بازجویی پلیس و همین طور در دادگاه، پدر سنگدل گفت: دخترم را کشتم چون سر به ‌هوا شده بود.

دو سه ماه بعد، پدری به دخترش که پس از قبولی در کنکور سراسری در دانشگاه کرمانشاه سرگرم تحصیل شده بود، چند بار اخطار کرد از زندگی او در خوابگاه دانشجویان راضی نیست و باید تحصیل را رها کند و به خانه بازگردد. اما دختر که می‌خواست با به پایان بردن تحصیلات دانشگاهی آیندۀ بهتری داشته باشد با خواستۀ پدرش همواره مخالفت می‌کرد تا آنکه روزی پدر به کرمانشاه رفت و دخترش را با ضربات چاقو در اتاق خوابگاه‌اش به‌ قتل رساند.

این تنها دو نمونه از صدها حادثه از این دست است که هر سال در نقاط مختلف ایران رخ می‌دهد و قاتلان با اطمینان کامل از حمایت دادگاه‌های جمهوری اسلامی که پشتیبانی واپس‌گرایان حاکم بر قوه قضائیه، امامان جمعه و آخوندهای حکومتی را با خود دارند با خیال راحت دست به جنایت می‌زنند.

شرم بر آن ایرانی که خود را مسلمان بنامد !