۱۳۹۵ فروردین ۴, چهارشنبه

برجام 2 ، گفتگو بر سر حقوق اساسی مردم




یدالله اسلامی

«برجام» کوتاه شده برنامه جامع اقدام مشترک است. با همین برنامه راه برای گذر از تنگنا و دشواری ها و برداشتن تحریم ها گشوده شد و امکان راه یافتن ایران به جامعه جهانی رقم خورد. در یک گفت و گو و توافق دو و یا چندجانبه آنچه که به دست می آید پیامد کوتاه آمدن ها است. هیچ یک از طرفین به همه ی آنچه می خواهند نمی رسند و همه چیز را هم از دست نمی دهند. این امر درسیاست به عنوان بازی برد ـ برد معنا پیدا می کند. اگر همه طرف های گفت و گو به دست یافتن به همه خواسته های خود پای بند باشند هیچ امکان توافق و مصالحه ای پیدا نمی شود.
در برجام اوباما و کری نقش مهمی داشتند و آنها برای به سرانجام رسیدن این پرونده با تمام توان به میدان آمدند و کوشیدند. ظرفیت گفت و گو و دیپلماسی فعال ایران هم راهگشا شد و گره ای را از کار گشود که در کار کشور گره ها انداخته بود. اینک نیز برای آینده لازم است از این دستاورد به خوبی پاسداری شود و نقش کسانی که سهمی ایفا کردند و نقشی بازی کردند و به پیشبرد برنامه کمک کردند به نیکی شناخته شود.
در داخل کشور هم ما اسیر تنگناها و دشواری ها و تنگناهای سیاسی بسیاری هستیم. بدون گذر از این شرایط و به سامان آمدن نابسامانی های سیاسی مسیر آینده با دشواری همراه خواهد بود. مردم این سرزمین باید به حق تصمیم تعیین سرنوشت سیاسی دست پیدا کنند و این حق قانونی و به رسمیت شناخته شده در حقوق اساسی را به صورت حقیقی نیز ایفا کنند. این گذار ساده دشوار نما نیز از راه شکل گیری گفت و گوی ملی و به میدان خواندن همه اندیشه ها و دیدگاه ها و پرهیز از تنگ نظری و تمامیت خواهی شکل خواهد گرفت.
نمی توان با حصر و ممنوع التصویری و رد صلاحیت راه دشوار آینده را به سلامت طی کرد. جامعه ما رنگین کمانی از اندیشه ها و باورهاست. راه درست از میان بردن این اندیشه ها نیست. روش مناسب بستن راه اندیشه ورزی و نقد و انتقاد نیست. نمی توان همه را وادار کرد به یک گونه بیندیشند و بروند و گام بردارند و اقدام کنند و از یک مشی پیروی کنند، ولی می توان میانگینی ساخت که مبنایی برای رعایت حقوق دیگران و به رسمیت شناخته شدن حقوق اساسی ملت شود و کسی هم آسیب نبینند و قانون شکنان و دست اندازان به بیت المال در هراس باشند و صاحبان اندیشه بی هیج ترسی در میدان سازندگی کشور و ساختن فردای این سرزمین نقشی سازنده به عهده بگیرند.
برای این مهم باید دست به کار شد و برنامه جامع اقدام مشترک داخلی و طرح ملی گفت و گو را دامن زد. این کار شدنی است و نیاز به اراده ای در سطح ملی و دست اندرکاران اداره کشور دارد. برجام یک نشانه ی تنها نیست؛ راهی است برای آینده این سرزمین. باید از فرصت ها بهره گرفت و در این میدان به ایجاد فرصت های تازه نیز دست زد …
منبع: فیس بوک نویسنده

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر