تخریب میراث فرهنگی یک « جنایت » جنگی است
شکوه میرزادگی
یشتر حکومت های تماميت خواه، به ويژه در خاورمیانه، نشان داده اند که نه تنها دلسوز میراث فرهنگی و تاریخی مردمان کشورشان نیستند، بلکه خود در ویرانی این میراث های ملی و بشری نقشی اساسی داشته و «پاکسازی فرهنگی» را جزیی از سياست های خود می دانند.
بیانیه بنیاد میراث پاسارگاد در ارتباط با قطعنامه ی اخير شورای امنیت سازمان ملل
«تخریب میراث فرهنگی یک جنایت جنگی ست!»
روز جمعه، 24 مارچ 2017، شورای امنیت سازمان ملل، در قطعنامه ای اعلام کرد که از این پس ویرانگران عمدی میراث فرهنگی را می توان مورد تعقیب قرار داد. این قطعنامه که در راستای حفاظت از میراث فرهنگی می باشد، هشداری است جدی نسبت به «پاکسازی فرهنگی» در خاورمیانه، آسیا و آفریقا.(1)
همزمان با انتشار اين قطعنامه، خانم ایرنیا بوکووا، مدیر کل سازمان یونسکو، نيز ضمن این که قطعنامه را «تاریخی» خواند، گفته است که: « قطعنامه ی شورای امنیت نشان دهنده ی اهمیت میراث فرهنگی برای صلح و امنیت است... تخریب عمدی میراث فرهنگی یک جنایت جنگی است، که به تاکتیکی جنگی برای پاکسازی فرهنگی بدل شده است.»
از نظر بنیاد میراث پاسارگاد، که بیش از 12 سال است در جهت حفظ میراث فرهنگی ایران تلاش می کند، صدور این قطعنامه بسیار امید بخش است. به ويژه اينکه محتوای اين قطعنامه پاسخگوی یکی از خواست هایی است که بنياد ما ده سال پیش، در نوامبر 2007، آنها را در نامه ای سرگشاده، به مقامات یونسکو پيشنهاد کرده بود. در آن نامه، علاوه بر توضیحاتی در ارتباط با زیان های تخریب میراث فرهنگی در خاورمیانه و به ويژه ایران، ما دو پیشنهاد مشخص را مطرح کرده بوديم:
« ـ زمان آن فرارسيده تا برای جنايت های فرهنگی که به تمدن بشری مربوط است به اندازه ی جنايت هاي جانی اهميت قايل شد.
« ـ یونسکو باید در انجام مسئولیت های خود پیشگام و نسبت به خواست های ملت ها حساسیت بیشتری داشته باشد تا نسبت به خواست های دولت ها».(2)
اکنون پس از قطعنامه با اهمیت و «تاریخی» اخیر، اميد آن هست که سازمان یونسکو به این مهم نیز توجه کرده و ترتيباتی را اتخاذ کند که، در ارتباط با تصمیم گیری های مربوط به میراث فرهنگی، به جای توجه به خواست و نظر دولت ها خواست و نظر کارشناسنان و کوشندگان میراث فرهنگی را، که منتخب مردمان هستند، در نظر گیرد؛ چرا که بیشتر حکومت های تماميت خواه، به ويژه در خاورمیانه، نشان داده اند که نه تنها دلسوز میراث فرهنگی و تاریخی مردمان کشورشان نیستند، بلکه خود در ویرانی این میراث های ملی و بشری نقشی اساسی داشته و «پاکسازی فرهنگی» را جزیی از سياست های خود می دانند.
شکوه میرزادگی
از سوی بنیاد میراث پاسارگاد
مارچ 2017
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر