جهانگیر لقایی
تغییر در عرضه و تقاضای کالاهای اساسی و خدمات در مقیاسی گسترده موجب برهم زدن تعادل بازارها شده و میتواند آثاری مخرب براقتصاد کشور و بالطبع بر زندگی مردم برجای گذارد.
برگزاری آئین ها و مراسم مذهبی و عزاداری، با توجه به حجم این مراسم، میتواند بر شاخص های اقتصادی هر جامعه ای اثرگذار باشد.
یکی ازاین مراسم، عزاداری محرم است که در این نوشته با نگاهی کارشناسانه و با ارائۀ آمار و ارقام تقریبی مورد برسی قرار گرفته و به تأثیر آن بر شاخص های اقتصادی اشاره می شود.
بنابرگزارش روزنامه شهروند در ده روز اول ماه محرم حدوداً مبلغ دو هزار میلیارد تومان پولی است که مردم فقط نذر میکنند، بعلاوه در طی این مراسم نود و یک هزار تن برنج، بیست و سه هزار تن حبوبات، چهل و دو هزار تن روغن خوراکی مصرف میشود که مبلغ تقریبی آن یک هزار و دویست میلیارد تومان است.
حدوداً نزدیک به هزار میلیارد تومان هزینه گوشت می شود. بیش از یک میلیارد و دویست میلیون ظروف پلاستیکی یک بار مصرف بکار برده میشود.
براساس گزارش بانک مرکزی جمهوری اسلامی قبل از شروع ماه محرم قیمت اجناس و کالاهای اساسی تا چهل درصد افزایش پیدا میکنند.
به مخارج نامبرده در بالا باید هزینۀ کالاهایی مانند سنج، زنجیر، طبل، علامت، بلندگو و لوازم الکتریکی و پارچه های سیاه و سایر پارچه های رنگی را اضافه کرد.
بنابر گزارش روزنامه آرمان هشتاد درصد این کالاها از کشورهای چین، کره و ژاپن میباشد که هفتاد درصد آن از چین وارد میشود، یعنی محرم برای کشور چین ایجاد شغل و درآمد می کند و هزینه آن از جیب ملت ایران پرداخت میشود.
به این اقلام هزینه‌های دیگری مانند آب، برق، چراغانی، پولی که مداحان، روزه خوانها، نوحه خوانها دریافت میکنند و سایر هزینه‌های جنبی نیز اضافه میگردند.
بعلاوه چرخ اقتصاد مملکت در تعطیلات محرم کلاً از کار می‌ایستد و ضرر و زیانی که ناشی از آن است نیز باید وارد این محاسبه شود.
اما مبلغ بالای هزینه را نظام اسلامی متقبل میشود، علاوه برمبالغ کلانی که این نظام در داخل کشور صرف میکند، سالانه مابین یک تا دو میلیون نفر را روانه کربلا میکند و خوراک، نوشیدنی، سرپناه اکثریت این جمعیت عظیم را در کربلا و نجف تآمین می نماید.
هزینه ای که نظام اسلامی و مردم طی ماه محرم متقبل میشوند و ضرر و زیانی که به اقتصاد مملکت وارد میشود در مجموع بیش از پانزده هزار میلیارد تومان است (بر اساس نرخ رسمی دلار از طرف بانک مرکزی) که حدوداً بالغ بر پنج میلیارد دلار میشود.
بر اساس معیارهای بین الملی و بانک جهانی بشرط مدیریت صحیح، میتوان در کشورهای در حال توسعه، به ازای هر یک میلیارد دلار در بخش صنعت بیش از چهل هزار و در بخش کشاورزی صد و هفتاد هزار شغل ایجاد کرد.
در نتیجه با همین پنج میلیاد دلار میتوان سالانه حداقل بیش از دویست و پنجاه هزار شغل جدید بوجود آورد. اگر مخارج مکه رفتن حجاج (سه میلیارد دلار) و هزینه های ماه رمضان، صفر و سایر روزهای مذهبی و امامزاده ها که تعدادشان در زمان نظام اسلامی بطور نجومی افزایش یافته و نذرهایی که در این رابطه صرف میشود و مخارج میلیارد دلاری که نظام اسلامی در کشورهای مختلف از آسیا، افریقا و امریکای جنوبی تا سایر نقاط برای ساختن مسجد و مراکز مذهبی بر ملت ایران تحمیل می کند. را نیز به آن بیافزائم میتوان حداقل سالانه حدوداً هشتصد هزار و در یک دوره ده ساله بیش از هشت میلیون شغل ایجاد کرد…
هر نذر کننده و هر نذر گیرنده بخشی از هزینه زیر ساختهای اقتصادی اجتماعی مملکت و ایجاد شغل را میبلعد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر