وقتی علی کشتگر مادر مهربان را با زن بابای بی پدر و مادر اشتباه می گیرد؛
گویا چپ استحاله یافته در جمهوری اسلامی، می خواهد هر روز بیشتر آبروی خود را ببرد و عدم فهم سیاسی و ایدئولوژیک اش را به رخ بکشد.
انقلاب نکبت بار اسلامی دو خاصیت و ثمره ی عمده داشت که یکی شکافتن پوسته ی اسلامیون و اسلام، و بیرون ریختن محتوای آن ها یعنی لجن و گنداب مانده از ۱۴۰۰ سال قبل بود و دیگری چپی که از مارکس و لنین آغاز کرد و به «امام خمینی رهبر انقلاب ضد امپریالیستی» رسید.
ما در فارسی دو اصطلاح رطب و یابس، و آسمون و ریسمون به هم بافتن داریم که مقاله ی اخیر علی کشتگر با عنوان «ترامپ دوست تو نیست، به مادرت خیانت نکن!» مصداق همین دو اصطلاح است.
او ایران را مساوی با ج.ا. دانسته، و به جای نظام نکبت ج.ا.، امریکا و اسراییل و عربستان را هدف قرار داده است.
وقتی آقای کشتگر نمی داند که ایران مساوی با جمهوری اسلامی نیست دیگر چه باید گفت؟
یا وقتی نمی داند که هر بلایی بر سر ایران می آید و هر دشمنی یی با امریکا و اسراییل و عربستان ایجاد می شود، دستاورد این حکومت نکبت است، دیگر چه پاسخی باید به او داد؟
چپ های کج و معوج امروز، وقتی مقاله ای ضد جنگ مرتکب می شوند، کلا موجودی به نام ج.ا. را فراموش می کنند و به جان امریکا و اسراییل و جدیدا عربستان سعودی و کشورهای عربی می افتند.
یکی هم نیست از اینان بپرسد مگر کشورهای سوئد و نروژ و دانمارک و آلمان و فرانسه و سوییس و دیگر کشورهای پیشرفته و آزاد و عاقل، که تقریبا «تمام» چپ ها از جمله جناب کشتگر در آن ها زندگی می کنند، مورد تهدید جنگی امریکا و اسراییل و عربستان قرار می گیرند و دلیل مورد تهدید قرار گرفتن یک کشور اصولا چیست؟ چرا کشورهایی مانند ج.ا. و کره ی شمالی دائم در معرض تهدید و تهاجم اند؟
چرا کشورهای همسایه که همیشه رابطه ی احترام آمیز متقابل با آن ها داشتیم امروز تبدیل به دشمنان ما شده اند؟
کشورهایی که مثلا همدین و همکیش با ج.ا. بوده اند؟
چطور کشوری مانند عربستان به جای این که به طرف ج.ا. غش کند، به طرف اسراییل غش کرده، که هیچ چیزش شبیه به عربستان نیست ولی جمهوری اسلامی وجوه مشترک بسیار با این کشور دارد؟
واقعا لازم است برای درک جناب کشتگر، برای چندمین بار پاسخ این سوال ها را بدهم؟ پاسخ هایی که خوشبختانه متن اسناد آن ها از روزنامه و مجله و متن سخنرانی و غیره موجود است.
موجود است این سند که خمینی «ابتدا به ساکن»، امریکا را دشمن شماره ی یک ایران می نامد.
موجود است این سند که خمینی خواهان محو اسراییل می شود.
موجود است این سند که خمینی خواهان خرابکاری در عربستان به وسیله حجاج اعزامی می شود.
و همه ی این ارثیه ی شوم به خامنه ای و نظام تحت امرش می رسد.
کار وقاحت و جنگ افروزی خامنه ای به جایی رسیده که حسین شریعتمداری علنا و رسما، از هدف قرار گرفتن دوبی و ریاض سخن می گوید.
علی کشتگر همه ی این ها را می بیند بعد برای ایران، که هیچ ربطی به نظام آتش افروز حاکم بر آن ندارد، پستان به تنور می چسباند.
بعد با بافتن رطب و یابس، به جان امریکا و اسراییل و عربستان می افتد.
به نظر می رسد چپ کج و معوج ایران قصد کرده است تتمه ی آبروی چپ را ببرد همان طور که ج.ا. آبرویی برای اسلام نگذاشت.
این کار ایرادی ندارد و شاید برای رو شدن ماهیت افکار این ها لازم هم باشد اما آدم حسرت جوانانی را می خورد که با طناب پوسیده ی این ها به داخل چاه تاریک و متعفن ج.ا. رفتند و هرگز باز نگشتند. آه و افسوسی اگر هست برای آن هاست...
ف. م. سخن
https://zeitoons.com/63322 مقاله آقای کشتگر در زیتون
ف. م. سخن
https://zeitoons.com/63322 مقاله آقای کشتگر در زیتون
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر