دگرباوران

حبس خانگی اسماعیل را بشکنیم!

اسماعیل بما نیاز دارد!

آذر ماجدی

روشن است که تمام انسان های آزادیخواه و برابری طلب، چپ و کمونیست نگران اسماعیل بخشی هستند. این سوالات که در چه حال است؟ چرا خبری ازش نیست؟ چرا عکسی ازش منتشر نشده؟ در اذهان عبور می کند. ما از همان ابتدا بر این نظر بودیم که اسماعیل در "حصر خانگی" یا حبس خانگی است؛ چند روز طرحش نکردیم چون برخی ما را برحذر می داشتند که طرح این مساله بنفع اسماعیل نیست و او را زیر فشار می گذارد؛ بخاطر محکم کاری چند روز صبر کردیم و بالاخره اعلامش کردیم. زمان زیادی نگذشت که حصر خانگی اسماعیل بطور گسترده مطرح شد.

اما باز عده ای بودند که یا از روی خیرخواهی، یا بدلایل دیگر ما را از حرف زدن درباره اسماعیل برحذر می داشتند؛ می گفتند: "زندان بوده، شکنجه شده؛ نمیدانید زندان یعنی چی؟!" انسانی که تحت جمهوری اسلامی زندگی کرده یا می کند، لازم نیست روزهایی را در زندان بوده باشد و شکنجه را شخصا تجربه کرده باشد، تا بتواند درک کند که اسماعیل چه شرایط سخت و وحشتناکی را گذرانده است. این نصایح را کنار بگذاریم!

 یک چیزی بر همه ما مسلم است: هر بلایی که بر سر این رهبر رادیکال و انقلابی کارگری آورده باشند؛ (که اگر مصاحبۀ تازه منتشر شده عین حقیقت باشد و دستکاری نشده باشد؛ سخت و وحشتناک بوده است؛) اسماعیل بر مواضع خود ایستاده است؛ جمهوری جنایت و تعفن اسلامی نتوانسته او را بشکند. باین بیاندیشید! همه مان به نشانۀ احترام از جای خود بلند شویم و به این رهبر کارگری درود بفرستیم! یک مساله بسیار مهم را باید در نظر داشت، تمام نصایح سکوت کنید و از اسماعیل هیچ نگویید چون زیر فشارش می گذارد، حتی اگر خیرخواهانه باشد بضرر اسماعیل و جنبش کارگری و بنفع رژیم اسلامی است.

اسماعیل در حبس خانگی است؛ اگر نه رسمی، دوفاکتو. اینکه رژیم حکم حبس خانگی را بدست اسماعیل داده باشد یا نه تفاوت چندانی در اصل مساله ندارد. اجازه ندارد از خانه بیرون رود؛ اجازه ندارد سر کار برود، اصلا اخراجش کرده اند؛ اجازه ندارد مصاحبه کند یا با کسی حرف بزند؛ فیلم و عکس از خودش پخش کند؛ کارگران هفت تپه در صورت تلاش برای ملاقات با او تهدید به اخراج شده اند؛ حساب بانکیش را بسته اند طوری که دکتر هم نمی تواند برود؛ این اگر حبس خانگی نیست، چیست؟ این حبس خانگی را باید شکست!

 از رفقای کارگر هفت تپه، از فعالین چپ و آزادیخواه، از کارگران فولاد، از تمام افراد انساندوست و آزادیخواه می خواهیم که حبس خانگی اسماعیل را بشکنند! به خانه اسماعیل برویم! چکار می کنند؟ جلویمان را می گیرند. مقاومت کنیم! اگر یک گروه بزرگ باشیم چکار می توانند بکنند؟ اسماعیل متوجه می شود که تنهایش نگذاشته ایم؛ نگران سلامتش هستیم؛ برای آزادیش مبارزه می کنیم! همین بهترین داروی روحی برای اوست. حیله ها، تزویرها و توطئه های این رژیم کثیف را بشکنیم. این حکومت دیگر در ارک قدرت قرار ندارد؛ از ما و نیروی ما می هراسد. ببینید که چقدر متر کرد تا بالاخره به هفت تپه و فولاد حمله کرد؛ اعتراض و تظاهرات معلمین و بازنشستگان را در چند شهر دیدیم که رژیم جرئت نکرد به آنها نزدیک شود. این رژیم در هراس است از قدرت ما می ترسد! از اسماعیل وحشت دارد؛ به این بیاندیشیم. یک تظاهرات وسیع در مقابل خانه اسماعیل سازمان دهیم. اسماعیل به همبستگی ما نیاز دارد.   

زنده باد همبستگی کارگری و انسانی!

زنده باد اسماعیل بخشی!