یک فاجعه ی عمدی دیگر، با این اعمال ویرانگرانه چه باید کرد؟؟

شکوه میرزادگی

خبر فاجعه‌ی تازه‌ی ویرانی جنگل باستانی هیرکانی، که از جنگل‌های استثنایی جهان محسوب می‌شود، به راستی تکان‌دهنده است. این ویرانی نيز، همچون بسیاری از منابع طبیعی ما، به‌وسیله‌ی سازمان‌های مختلف دولتی با اقداماتی نظير احداث راه‌های غیرضروری در دل بخش‌های بکر، قطعه قطعه کردن جنگل، برهم زدن اکوسیستم، تخریب آبخیزهای حیاتی، ساختن سدهای حساب‌نشده، آلوده کردن جنگل با مخازن دفع زباله و... و بالاخره قلع و قمع درختان، صورت می‌گيرد 

بار دیگر خبر فاجعه ای در محدوده ی میراث های طبیعی سرزمین مان به گوش می رسد؛ فاجعه ای که ممکن است به زودی یکی از مهم ترین بخش های زیست محیطی کهن مردمان سرزمین مان را برای همیشه از ما بگیرد؛ مثل بسیاری از رودها، دریاچه ها، جنگل ها، غارها، دشت ها، تپه ها و منابع طبیعی دیگری که در این دو سه دهه ی گذشته به سرعت ویران و یا نابود شده اند؛ میراث هایی طبیعی که قرن ها با ما بوده اند، قرن ها از حضور هستی بخش خود مردمان سرزمین مان را بهره مند کرده اند و امروز، به ناگهان، در مقابل چشمان مردمان نسل ما، به دست بی کفایت مسئولین جمهوری اسلامی به شکلی عمدی از دست ما رفته اند.

اکنون خبر فاجعه ی تازه ی ویرانی جنگل باستانی هیرکانی(۱)، که از جنگل های استثنایی جهان محسوب می شود، به راستی تکان دهنده است. این ویرانی نيز، همچون بسیاری از منابع طبیعی ما، بوسیله ی سازمان های مختلف دولتی با اقداماتی نظير احداث راه های غیرضروری در دل بخش های بکر، قطعه قطعه کردن جنگل، برهم زدن اکوسیستم، تخریب آبخیزهای حیاتی، ساختن سدهای حساب نشده، آلوده کردن جنگل با مخازن دفع زباله و.. و .. و بالاخره قلع و قمع درختان، صورت می گيرد.

بنا بر شهادت مردمان محلی و گفته های دلسوزان محیط زیست و محیط طبیعی، و برخی از خبرنگارانی که شجاعانه خطر می کنند، سازمان جنگلداری از این جنگل ها به عنوان کارخانه تولید چوب استفاده می کند. سیاست بهره برداری به ظاهر به عنوان «طرح های جنگلداری» عمل می کند و اعمال فاجعه بار آن ها هرگز از سوی کارشناسان مستقل و معتبر تایید نشده است. این عملیات دولتی با چنان سرعتی در حال نابودی جنگل های کهن ما هستند که قابل مقایسه با مشکلات ناشی از قرن ها باد و باران و توفان و سیل نیست؛ کما این که قرن ها، با همه ی این اتفاقات طبیعی، این جنگل ها تا دو دهه سه گذشته زیبا و سالم باقی مانده بودند.

امیدوارم این جمله تکراری را باز هم به کار نبریم که «از این حکومت توقعی بیش از اینها نیست.» روشن است که این حکومت نشان داده که نمی تواند یا نمی خواهد کاری در جهت منافع مردمان ایران انجام دهد؛ اما ما چه؟ ما در مقابل این حکومت چه کرده ایم؟ اگر تک تک مردمان دلسوز و خردمند، مردمانی که درکی از ضرورت حفظ میراث های طبیعی و محیط زیست و اثرات بدون انکار آن در سلامت و زندگی مردمان دارند، در قبال عملیات این حکومت سکوت کنند به نوعی در ویران سازی ها سهیم اند. ما وظیفه داریم که درمقابل این ویرانگری های انسان کُش بایستم. یعنی به طور مرتب و خستگی ناپذیر اعتراض خود را به گوش حکومتی ها، سازمان های بین المللی و مردمان بی خبر برسانیم. یا حداقل با هر وسیله ی رسانه ای که در اختیار داریم اطلاع رسانی کنیم. این نوع اطلاع رسانی ها یک مبارزه ی شریف مدنی است برای آگاه کردن مردمان. وقتی آگاهی گسترش پیدا کرد دیگر ویرانگران نمی توانند به راحتی هر کاری را که می خواهند با بود و نبود و دار و ندار ما بکنند.

شکوه میرزادگی

ـــــــــــــــــــــــــــ

۱- جنگل‌های هیرکانی یکی از جنگل‌های استثنایی در دنیا هستند که شیب‌های شمالی جبال البرز را سبز کرده و سواحل جنوبی دریای خزر را پوشانده است. این ناحیه از حوالی آستارا در شمال غرب تا حوالی گرگان در شرق ایران ادامه می‌یابد. این جنگل‌ها قدمتی حدود ۴۰ میلیون سال دارند.