شراگیم زند
شادی صدر فعال حقوق زنان در صفحه اینستاگرامش عکسی از خود منتشر کرده که بر روی یک مبل که منقوش به برخی نمادهای ماه محرم است، نشسته و گیلاسی شراب در دست دارد. این عکس در اینستاگرام تا این لحظه بیش از ۲۴ هزار کامنت گرفته است که اکثر این کامنتها حاوی فحاشی، تهدید و لعن و نفرین نسبت به اوست و در سایر شبکه های اجتماعی نیز با واکنشهای بعضا تندی از سوی برخی کاربران مواجه شده است.راستش من کمی گیج شده ام… چرا مقدسات همیشه انقدر لق است که زنی لم دادهروی مبل با یک لیوان شراب (که فی نفسه پوزیشن خیلی محترمانه ای هم هست!) میتواند اینطور بنیانش را زیر و زبر کرده و این حجم از واکنشهای تند و عصبی و تهدید به قتل را به دنبال داشته باشد؟
الان مومنین و معتقدین همان جواب همیشگی را میدهند که نخیر، هیچ نیرویی نمیتواند خدشه ای بر مقدسات و باورهای ما وارد کند و نام و یاد امام حسین همیشه جاویدان است و «کی شود دریا به پوز سگ نجس»… و درست همینجاست که من گیج میشوم… اگر کنار دریا باشید و یک سگی هم پانصد متر بالاتر بیاید کنار دریا که زبانی به آب بزند واقعا شما اینگونه به هم میریزید و چوب بر میدارید و با دهانی کف کرده و هزار فحش به دنبال سگ می افتید که بکشیدش و یا به هر شکل از دریا دورش کنید…؟ در عمل هیچگاه چنین نمی کنید و به آن سگ وقعی نمی نهید و از امواج دریا و آفتاب لذتتان را میبرید… پس چگونه است که نمیتوانید از مذهب، دین و باورهای خود به این زیبایی و به این سادگی لذت ببرید و همواره باید با یک چوب بالای سر آن نگهبانی دهید؟ دین و مقدسات اگر محکم و استوار است پس اینهمه هیاهو و بگیر و ببند و فحش و تهدید برای محافظتش برای چیست…؟ چرا دین و ایمانی که باید در قلب مومنین باشد بیشتر وقتها قلنبه میشود توی بازویشان و در قالب نعره و مشت گره کرده و فحش و لگد و باطوم و اسلحه است که متبلور میشود و نمود پیدا میکند؟ یک چیزی این وسط غلط است. نیست؟
و حالا میخواهم بدانم جریان چیست که تا یک اعتقاد مذهبی دستمایه شوخی و حتی تمسخر و وهن قرار میگیرد یک عده ناگهان سر میرسند و فریاد «احترام بگذارید» سرمیدهند؟ آیا مقدسات و عقاید دیگران «میتی کومان» است؟ اگر احترام به مقدسات یک اصل کلی و جهانشمول است که خب پس حضرت ابراهیم خلیل الله که رحمت خداوند بر او باد، خیلی بیجا کرد که زد همه مقدسات یک ملت را خرد خاکشیر کرد و بعد تبر را گذاشت روی دوش بت بزرگ و هرهر بهشان خندید… حالا ابراهیم گیریم پیغمبر خدا بوده و از خدا مجوز اهانت به مقدسات را داشته…شما خودتان اگر بروید در میان قبیله ای بدوی و ببینید دارند در یک آئین دینی و در یک مکان مقدس به صورت گروهی به کودکانشان تجاوز میکنند یا کسی را قربانی میکنند باز میگوئید باید به اعتقادات آنها احترام گذاشت؟ د نمیگوئید دیگر و احتمالا میگوئید خاک بر سرتان با این مقدساتتان… و کل داستان همین است.
چه بسا مراسمی که از نظر ما محترم و مقدس است از نظر دیگری چنین نباشد…شما حق دارید اعتقادات و مناسک خود را تا جایی که آزادی و امنیت دیگری را به خطر نیندازد داشته باشید و خانم شادی صدر نیز حق دارد نقش روی مبل خانه اش را خودش انتخاب کند و با نشستن بر مبلی مزین به نقوش عزاداریهای دنیای تشیع به صورت نمادین اعلام نماید که پشیزی برای این اعتقادات ارزش قائل نیست… (یکجا خواندم که نوشته بودند خانم شادی صدر چرا به اعتقادات سنی ها کاری ندارد…؟ چرا به اعتقادات قوم یهود کاری ندارد؟ جوابش این است که اگر ایشان شهروند عربستان سعودی و یا اسرائیل بود، احتمالا چنین میکرد.)
بخواهیم و نخواهیم بعضی ها با دیدن مراسم محرم با آن سر و صداها و آن مناسک زنجیر زنی و سینه زنی و خیمه سوزی و خونین کردن سر و کله کودکان (حالا چه با قمه و چه به صورت نمایشی) حالشان بد میشود و آن را ترویج فرهنگ خشونت و انتقام میدانند…بخواهیم و نخواهیم عده ای یکی از عوامل اصلی بدبختی ملت ایران را اشاعه ی چنین مسائلی میدانند و حق دارند به عنوان یک شهروند که نگران وضعیت جامعه است نسبت به آن موضع مخالف داشته باشند و آن را هر طور که میدانند به چالش بکشند.
جماعت جریحه دار شده ی عزیز… آیا تخریب حسینیه های دراویش و تراشیدن سبیل های ایشان و نجس خوانده شدن بهائیان و تبعیض آشکار و بدون رودر بایستی علیه ایشان توهین به اعتقادات و مقدسات محسوب نمیشود؟ به قول دوستی فقط مقدسات شما مقدس است و مقدسات دیگران توله سگ است؟ کسانی که برای نشستن خانم شادی صدر بر روی مبلی منقوش به نشانه های محرم، فریاد وا احتراما سر میدهند و برای ایشان تاسف میخورند که شعور احترام گذاشتن به عقاید دیگران را ندارد، اگر تا به امروز واکنشی مشخص در نکوهش بی احترامی عملی و بی حرمتی توام با آزار و اذیت فیزیکی نسبت به سایر اقلیتهای دینی از خود نشان نداده و برای چنین مسائلی دست به قلم نشده اند، باید به شرافت اخلاقی شان شک کرد.
در حالت ایده آل که اعتقادات مذهبی محدود به زندگی شخصی هر فرد است و آزار و یا منع و محدودیتی برای زندگی دیگران ایجاد نمیکند شاید بشود بحث کرد که آیا باید به هر عقیده و مسلکی احترام گذاشت و یا خیر… اما در شرایط فعلی که مقدسات عده ای تا دسته در حلق عده دیگری فرو رفته است و به اسم مقدسات و دین برخی از شهروندان جامعه از بدیهی ترین حقوق شان محروم شده اند، اینکه معتقد باشیم همه باید به باورها و مقدسات ما احترام بگذارند، ناشی از نوع خاصی از نارسیسم دینی و خودشیفتگی حاد است که شاید از نظر خانم شادی صدر راه مقابله با آن این بوده که بگذاردش زیر نشیمن و با خیال راحت شرابش را بخورد.
ایران وایر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر