اگر

اگر رئیسی بیاید ......

طاها پارسا

۱.ابراهیم رییسی بازی دو سر بردی را با انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم آغاز کرده است. فعالان کمپین «رییسی بیا»  می‌گویند که او پس از نشست آتی جمنا در این پنج‌شنبه، رسما کاندیداتوری خودش را اعلام خواهد کرد.محمد حسینی، عضو هیات رییسه جمنا نیز می‌گوید رییسی برنامه خود را برای ریاست‌جمهوری به این اشکل ارایه داده است.  

اگر این ادعا  درست باشد، انتخابات ریاست‌جمهوری دوازدهم، شاهد دوگانه‌ی رییسی-روحانی خواهد بود. همین که رییسی توانسته است در فرصتی کوتاه، در قامت جدی‌ترین رقیب رییس‌جمهور مستقر ظاهر شود، برای او یک «برد تمام» است. شخصیتی که تا چند ماه پیش کم‌تر کسی در سطح جامعه او را می‌شناخت، از شهرتی برخوردار شده است که استعداد رسیدن به بالاترین مناصب سیاسی را دارد. رییسی اگر کاندیدا شود، سازمان‌های رای سپاه و بنیادها و نهادهای تحت امر رهبری را در اختیار دارد. نقطه‌ای روشن برای حمله ندارد، حضورش در هیات مرگ اعدام‌های ۶۷، چنان «تابو» است که در رقابت‌ها و رسانه‌های رسمی هیچ رقیبی نمی‌تواند از آن بهره‌برداری کند. حضور ولو کوتاه مدت او در امپراتوری آستان قدس رضوی، دسترسی او به منابع عظیم مالی و شبکه از شرکت‌ها و موسسات را فراهم ساخته است که می‌توانند بهترین پوشش برای فعالیت‌های انتخاباتی و ارتباط او با توده‌ها، بدون نظارت دولتی باشند. عمامه‌اش سیاه است و سیمای مقبولی دارد و شباهت ویژه‌ای به رهبر جمهوری اسلامی دارد. برای کم‌حرفی و ناطق نبودن او، می‌توان هاله‌ای از ابهام و تقدس ساخت. به تازگی از رهبری حکم گرفته است و تردید در حمایت رهبری از او کار آسانی نخواهد بود. از طرفی دیگر رییسی حتی اگر کاندیدای ریاست جمهوری یازدهم هم نشود، استعداد جانشینی رهبر یا ریاست جمهوری ۱۴۰۰ را هم از خود بروز داده است. از اراده‌ی پنهان نظام برای این چهره‌سازی که بگذریم، این موفقیت، بیش از هر چیز مدیون بازی ماهرانه‌ی او با رسانه‌ها است.