پروژه فریب سفر بی ثمر پزشکیان به چابهار
پنجشنبه ۲۰ دی ۱۴۰۳ (هفته جاری) مسعود پزشکیان بعنوان نهمین رئیس جمهور ایران به زادگاه نگارنده (چابهار) سفر می کند تا طبق روال همیشگی روسای جمهور سابق به "وعده درمانی" بپردازد. این دومین سفر وی به بلوچستان است که این بار به چابهار و سپس به زابل خواهد رفت تا در آنجا نیز در مورد حقابه هامون در سیستان همانند احمدی نژاد و روحانی و رئیسی فریبکارانه "وعده فروشی" کند.
حدود دو ماه پیش در مقاله ای تحت عنوان "سفر به بلوچستان: از بنی صدر تا پزشکیان" به تاریخچه مَکر مَکاران در سرزمین مَـکّـُران (Makkoran) و کل بلوچستان پرداختم. زیرا در اوایل انقلاب از نزدیک شخصا با رئیس جمهور بنی صدر در چابهار, و خامنه ای (در دانشگاه زاهدان در نیمه دوم ٥۹ زمانی که نماینده خمینی در شورای عالی دفاع ملی در امور جنگ بود) صحبت کردم و وعده دریافت کردم که بلوچستان آباد و مرفه خواهد شد. بقیه روسای جمهور نیز وعده های مشابه دادند, ولی بلوچستان همچنان در قعر جدول شاخص های مختلف توسعه قرار دارد؛ الا در جدول اعدام و فقر و فرق که دارای رتبه اول است. نگارنده در طی یک ربع قرن اخیر بارها در باره ظلم و ستم و تبعیض علیه بلوچها نه تنها توسط جمهوری اسلامی, بلکه توسط رسانه های فارسی زبان برونمرزی وابسته به کشورهای استعماری و غربی و عربی و غیره نوشته ام که اکثر روزنامه نگاران آنها دست پرورده جمهوری اسلامی (حتی معاون وزیر) و "محصولات صادراتی" رژیم هستند, نوشته ام و سخن گفته ام و به شدت انتقاد کرده ام. اما چه سود که جمهوری اسلامی نفوذ بسیار عمیق و گسترده ای در همه این رسانه ها دارد.
تقریبا به صورت هدفمندانه همزمان با این سفر, روز دوشنبه هفته جاری محمدرضا عارف معاون اول رییس جمهور از احتمال انتقال پایتخت به سواحل مَـکّـُران (با محوریت چابهار) خبر داد و از آن بعنوان "گزینه جدی" صحبت کرد. روز بعد (سه شنبه) فاطمه مهاجرانی سخنگوی دولت ایران در کنفرانس خبری هفتگی آن را تکرار کرد و از گزینه مَـکّـُران بعنوان پایتخت آینده ایران سخن گفت و خبر داد که شورایی برای بررسی این کار نیز تشکیل شده است و از همه کارشناسان و دانشگاهیان دعوت کرد تا دولت را در این زمینه کمک کنند. البته از مردم بلوچ نخواهند پرسید. زیرا در جواب خواهند شنید که: بعد از ٤۶ سال ستم بی حد" از طلا گشتن پشیمان گشته ایم, مرحمت فرموده ما را مس کنید"
و اما سواحل مَـکّـُران (Makkoran) کجاست و چه ویژگی هایی دارد؟
منطقه طولانی بلوچ نشین سواحل دریای تاریخی مَـکّـُران (بعضی ها آن را دریای عمان می خوانند) و اقیانوس هند را مَـکّـُران (Makkoran) می نامند که نامی بسیار قدیمی است و در متون تاریخی و کُتب قدیمی و کتیبه های متعدد ذکر شده است. تلفظ درست و دقیق آن مَـکّـُران (Makkoran) می باشد. سواحل مکران به جز ذخایر نفت و گاز, قابلیت‌های کشاورزی, دامپروری و بخصوص شیلات دارد. بطور تاریخی تا قبل از قریب به نیم قرن پیش سواحل مَـکّـُران سرشار از تنوع زیستی انواع و اقسام ماهیان و آبزیان بود. اما متاسفانه بخصوص در طی دو دهه گذشته به دلیل صید بی رویه و حضور کشتی های بزرگ ماهیگیری چینی (صید ترال یا کف تراشی به سبک چینی) در سواحل مکران (و همچنین سواحل خلیج فارس) صنعت ماهیگیری رو به افول است. اگرچه کشتی های چینی مجاز به ماهیگیری در سواحل مکران بودند و آزادانه کف دریا را لایروبی کردند و رفتند, اما جمهوری اسلامی با ندادن مجوز صید و یا سوخت برای لنج ها عملا صیادان بلوچ را با خانه نشینی اجباری به روز سیاه نشاند.
البته همه می دانند انتقال پایتخت به مَـکّـُران نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و سرمایه‌گذاری کلان و بومی محور است, که در شرایط فعلی فاقد زیرساخت‌های لازم از جمله جاده‌ها، فرودگاه‌ها، مدارس، بیمارستان‌ها و مراکز صنعتی و غیره می باشد. لذا سنگ بزرگ علامت نزدن است. حال بگذریم از خطر زلزله و سونامی. تا به اکنون خود جمهوری اسلامی چندین همایش "مانور بین المللی سونامی در سواحل مکران" برگزار کرده است و با رجوع به منابع سازمان ملل و یونسکو و به خصوص زلزله و سونامی دهشتناک سال 1945 میلادی در سواحل مکران (لینک ۱) که ارتفاع امواج تخریبی سونامی در برخی از شهرها و روستاهای مکران به ده متر نیز رسیده بود و در آن زمان با جمعیت بسیار کم تلفات جانی و مالی فراوانی به بار آورد . گسل زلزله خیز مکران به طول حداقل یک هزار کیلومتر از کراچی تا نزدیکی تنگه هرمز با ساحل مَـکّـُران فقط صد کیلومتر فاصله دارد و به گفته رئیس مرکز ملی اقیانوس شناسی دریای عمان و اقیانوس هند این پوسته اقیانوسی در حال فرو رانش در زیر خشکی ایران به میزان سالانه چهار تا پنج سانتیمتر است.
وانگهی مردم بلوچ شدیدا مخالف طرح آمایش سرزمینی و تغییر بافت جمعیتی و به حاشیه راندن هر چه بیشتر بلوچها در زادگاه خویش تحت عنوان "پروژه ضد بلوچ" یا به اصطلاح "طرح توسعه سواحل مَـکّـُران" هستند. هدف اصلی دولت از تبلیغ و مطرح کردن انتقال پایتخت به مَـکّـُران, فروش زمین های تصاحب شده مردم بومی در شهرستان های ساحلی چابهار, دشتیاری, کُنارک و زرآباد به شرکت ها و افراد غیر بومی و تطمیع آنها است؛ آن هم با قیمت بسیار بالا با این ادعا که مثلا چابهار پایتخت بعدی ایران خواهد شد. تا به امروز بسیاری از زمین های تصاحب شده به "نورچشمی ها" و آقازاده ها و مسئولین حکومتی غیر بلوچ داده شده اند. اما زمین های فراوانی بر روی دست دولت مانده است. این درحالی است که حتی فقرای کپرنشین بلوچ را نیز با تخریب کپرهای محقر آنها بی خانمان می کنند. هدف اصلی تشویق غیربومی ها از استان های دیگر برای مهاجرت به سواحل مَـکّـُران و سرمایه گذاری از طریق خرید زمین هیچ چیزی نیست جز کسب درآمد موقت برای دولت ورشکسته پزشکیان!
عبدالستار دوشوکی
مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن
لینک ۱ ـ https://unesdoc.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر