دگرباوران

حسین راغفر: 

به سمت شورش پیش می‌رویم

یک استاد اقتصاد دانشگاه تاکید کرد: ‌ شاهد شکل‌‌گیری اقتصاد رفاقتی هستیم. فقط حافظ منافع دوستان، خانواده و احزاب هستند. فرقی نمی‌‌کند چه حزبی حاکم باشد، این شکل کارکرد اقتصادی است.

حسین راغفر صبح امروز در نهمین کنگره حزب اراده ملت ایران در کانون توحید گفت: اصلی‌‌‌ترین مسئول مشکلات به نظام تصمیم‌‌گیری برمی‌‌گردد که ریشه تاریخی دارد و ساختار کنونی را حفظ کرده است. ما به طور تاریخی با مشکلات تاریخی مواجه هستیم که یکی سلطه صاحبان سرمایه بر نظام تصمیم‌‌گیری است.

وی با بیان اینکه نظام تصمیم‌‌‌گیری است که نابرابری را می‌‌زاید، اظهار داشت: نابرابری منبع شرور دیگر است و زمینه رشد فقر را فراهم می‌‌کند. فقر کمرشکن منبع ناامنی است. به همین دلیل، اگر در جامعه بی‌‌اخلاقی می‌بینیم و اینکه اقشار مختلف با دیگران مثل طعمه برخورد می‌کنند، به همین برمی‌گردد. مسئولیت فقر و گسترش ناامنی در اشکال مختلف حیات اجتماعی و فردی به صورت آسیب اجتماعی مثل خودکشی و قتل محصول ناامنی است.

این اقتصاددان ادامه داد: اینها در جامعه‌‌‌ای اتفاق می‌‌‌افتد که ظرفیت‌‌های زیادی دارد و متهم اصلی نظام تصمیم‌‌‌گیری اساسی است. آنها که نرخ ارز را تعیین می‌‌کنند و تصمین می‌گیرند منابع نفت کجا مصرف شود. تسهیلات بانکی را با چه نرخی به چه کسی بدهیم. امکانات را به چه کسی بدهیم. شاهد شکل‌‌گیری اقتصاد رفاقتی هستیم. فقط حافظ منافع دوستان، خانواده و احزاب هستند. فرقی نمی‌‌کند چه حزبی حاکم باشد، این شکل کارکرد اقتصادی است.

راغفر خطاب به مسئولان تصریح کرد: اگر امروز شاهد وضعیت بحرانی هستیم که به نظر من فراتر از بحران است، اخطار می‌‌دهیم مانع بروز فاجعه شوند. تصمیماتی درباره نرخ ارز گرفته شده که مجلس و دولت با هم گرفتند، چگونه زندگی مردم را تحت تاثیر قرار می‌دهد. صبح بیدار می‌شوید و می‌بینید سرمایه شما کاهش پیدا کرده است. بعد قیمت همه کالاها با توجه به آن تعیین می‌شود.

وی با تاکید بر اینکه ما باید صادقانه با مردم رفتار کنیم در غیر این صورت اعتمادشان از دست می‌رود، خاطرنشان کرد: آنچه که در شرایط کنونی اتفاق افتاده، پیامدهای گسترده‌‌ای دارد. من متهم به ایجاد ناامنی می‌شوم. قحطی از طریق افزایش قیمت ارز در راه است. ما قاچاق بنزین داریم که طبیعتا توسط شبکه‌های مافیایی صورت می‌گیرد. مردم حاشیه کشور که نادیده گرفته شدند و همه مرزنشین‌‌های ما فقیرند و می‌بینند از سوی نظام از جیب‌شان منابعی خارج می‌شود، تصمیم می‌گیرند خودشان وارد عمل شوند.

این استاد دانشگاه افزود: هیجان نرخ ارز این شرایط را امکانپذیر کرده است. به همین دلیل هم نیازهای جامعه را از کشور خارج می‌کنند. سال ۹۶ نسبت به سال ۹۵ بخشی از افزایش تولید انبار شده یعنی ۷۴ درصد مازاد بر تولید بوده است. این مسئله سبب شد که مردم با دلار ۳۵۰۰ تومانی نمی‌‌توانستند تقاضا کنند. اکنون که آقایان برای بودجه سال آینده نقشه کشیدند، قطعا ما با مشکلات جدی روبرو خواهیم بود.

راغفر اضافه کرد: یک میلیون و ۱۰۰ هزار شغل براساس منابع رسمی از بین می‌رود. به بیماری اضافه می‌شود. نرخ تورم در همین مهرماه ۵۰ درصد است و تا پایان سال ۸۰ تا ۹۰ درصد خواهد شد. می‌‌‌گویند راهی نداریم ما نمی‌‌‌توانیم منابع را تزریق کنیم، گویی هیچ راه‌‌حل دیگری نداریم. راه‌‌حل همانی است که در جنگ انجام دادیم. این شکلی که ما باید تقاضای ارز را کنترل کنیم باید واردات برخی کالاها را مثل خودروی لوکس را متوقف کنیم.

وی به فعالیت کسانی که بر نظام تصمیم‌گیری تسلط دارند، اشاره کرد و ابراز داشت: تولید صنعتی که فعالیتی پرمشقت است در مقابل فعالیت تجاری ساده و با فرار مالیاتی است. به همین دلیل هم در شرایط کنونی ما با مشکل تصمیم‌‌گیری در داخل مواجه هستیم که ربطی هم به تحریم‌‌ها ندارد. ۱۰۰ هزار میلیارد رانت ارزی وارد جیب پتروشیمی‌‌ها می‌شود. کاش حداقل وارد جیب دولت می‌شد. منظور من از دولت، حاکمیت است. البته نقش کابینه تعیین‌‌‌کننده است. این تصمیمات خود دولت است. دولت باید واردات کالاهای لوکس را متوقف کند. آمریکایی‌‌ها طراحی کردند هر ارزی تزریق می‌شود، به این طریق خارج شود.

این اقتصاددان ادامه داد: قربانیان اصلی این مسئله همه مردم ایران هستند اما آنکه با یارانه زندگی می‌کند، دیگر چیزی ندارد. ما به سمت شورش پیش می‌رویم. بخشی شورش علیه خود است مثل خودسوزی. یک گروه دیگر به مسائلی مثل آسیب‌‌های روحی سقوط می‌کنند مثل افسردگی. این هم شورش است. یک شورش دیگر رشد جرم و جرائم است. تبر درآورده جلوی بنز که یا تبر می‌زنم یا پول بده. این شورش ناشی از ناامنی اقتصادی است.

راغفر با بیان اینکه شورش دیگری هم هست که فرار مغزها است، عنوان کرد: کارگری که حقوق نگرفته، چگونه منابعش تامین شود و این باعث شورش می‌شود. همه این شورش‌‌ها شکل خواهد گرفت. برای پیشگیری باید ارز را به قیمتی که تولیدکننده بتواند تولید کند، نگه داریم که چهار هزار تومان است. اقدامی که باید صورت بگیرد کاهش نابرابری اجتماعی است. این جامعه بقا ندارد. نمی‌شود در سیاست کشور برخی حقوق‌شان ریالی باشد و برخی هزینه‌‌شان به تومان باشد و درآمدش به دلار باشد.