برگزاری رفراندوم ، یک ضرورت ملی و بین المللی
علی میرفطروس
• دوستانی که در خارج از کشور با انجام رفراندوم -زیرنظرسازمان های ملّی و بین المللی- مخالف هستند، متاسفانه بین دو انتخابات (رفراندوم برای رفتنِ جمهوری اسلامی و انتخابات برای آمدنِ رژیمی سکولار و پارلمانی)اشتباه می کنند.
نگارنده -بارها- به ضرورت انجام رفراندوم -نه توسط جمهوری اسلامی بلکه زیر نظر سازمان های ملّی و بین المللی- برای عبورِ مسالمت آمیز از جمهوری اسلامی اشاره نموده و در این باره -خصوصاً- به مسئولیّت سنگین خانم شیرین عبادی (به عنوان یک حقوقدان و برندهء جایزهء صلح نوبل) تأکید کرده است. این مسئولیّت -چنانکه خواسته بودیم- متضمنِ طرح و ثبیت انجام رفراندوم آزاد در نزدِ نهادهای حقوق بشری سازمان ملل و دولت های غربی بود.
اینک خوشحالم که این خواست ملّی، مشروع و مدنی از طرف برخی چهره های سیاسی و حقوق بشری (ازجمله خانم شیرین عبادی و خانم نسرین ستوده) ابراز شده است.
بی تردیدسرانِ رژیم از برگزاری یک رفراندوم آزاد امتناع خواهند کرد از این رو، فراخوان بیشتر برای جلب افکار بین المللی و خصوصاً جلب حمایت و پُشتیبانی دولت های غربی ارائه شده تا با توجه به اعتراضات عظیم مردم در شهرهای ایران، از طریق فشارهای سیاسی و اقتصادیِ بین المللی، رژیم حاکم را نسبت به این خواستِ مدنی و مشروعِ ملّت ایران وادار به تمکین و تسلیم نمایند.
به نظر نگارنده، برگزاری رفراندوم زیر نظر سازمان های ملّی و بین المللی در ذات و جوهرِ خود، طرحی برانداز و سرنگون ساز است، هم از این روست که حتّی «شَبحِ» آن (پیشنهاد حسن روحانی) خوابِ جناح های حاکم را آشفته کرده است، چرا که بر اساس همهء پُرسش ها و بررسی های مَیدانی، بیش از۹۰٪ مردم ایران با ادامهء رژیم حاکم مخالف اند. بنابراین، برخلاف نظر برخی دوستان، انجام انتخابات آزاد یا رفراندوم بعد از سرنگونی رژیم، تعلیق و تعویق خواست حیاتیِ ملّت ایران به آینده خواهد بود. نظرِ این دوستان، در عین حال، نوعی «سالبه به انتفاء موضوع» می باشد چرا کهبعد از سرنگونی رژیم اسلامی، دیگر نیازی به اجازهء هیچ رهبر یا ولی فقیهی برای انجام رفراندوم نیست. به عبارت دیگر، برگزاری رفراندوم یا انتخابات آزاد بعد از سرنگونی نظام، نوعی «تحصیل حاصل» خواهدبود و به قول معروف: چونکه ۱۰۰ آمد، ۹۰ هم پیشِ ماست!
دوستانی که درخارج ازکشور با انجام رفراندوم -زیرنظرسازمان های ملّی و بین المللی- مخالف هستند،متاسفانه بین دو رفراندوم(رفراندوم برای رفتنِ جمهوری اسلامی و انتخابات برای آمدنِ رژیمی سکولار و پارلمانی)اشتباه می کنند.ازاین گذشته،سئوآل این است که برای عبورِ مسالمت آمیز وکم هزینه از جمهوری اسلامی چه پیشنهادِ فوری ،عملی و ممکنی وجوددارد؟
درهرحال،صرف نظر ازبرخی«ملاحظات»،نگارنده،انتشاراین فراخوان را گامی مبارک در راستای رهائی ملّی و کوششی فرخنده برای استقرارِ صلح،ثبات و امنیّت درمنطقه و جهان می داند.
درهمین باره:
۸ دی ماه ۱۳۸۳= ۲۸ دسامبر ۲۰۰۴
نشریهء نیمروز، شماره ۸۲۴، ۷ اسفند ۱۳۸۳
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر