حسن بهگر
ما گرفتار پدیده ی عجیبی هستیم . در همه دنیا به قتل و بمباران غزه اعتراض می کنند و تظاهرات می کنند. ولی در ایران از این همدردی در میان اکثریت مردم خبری نیست که هیچ حتا برخی، در داخل ، خارج، نسبت به حمله ی اسراییل به ایران سمپاتی نشان می دادند .این پدیده را باید توضیح داد . بلکه از گره روانی که برای مردم درست شده است سر در بیاوریم.>>>>>>
من این پدیده را ناشی از شکاف بین دولت و ملت می بینم . دلیل نخست آن هم می تواند انکار هویت ملی از جانب حکومت باشد. هویت ملی از نخستین گرایشات اساسی و گروهی انسان است . این هویت طی قرن ها و هزاران سال در ایران شکل گرفته و با اساطیر و تاریخ و ادبیات پیوند خورده است و جمهوری اسلامی با نفی آن، به ابتکار خود تافته ای جدا بافته از ملت شده است . این جدایی را خود رژیم با دست خود عملی کرده است و با دروغ ها و جنایات و تحمیل حجاب اجباری و بی اعتنایی به معیشت مردم و توجه به امت سازی، طی 46 سال تعمیقش کرده. تا حدی که مردم به این رژیم لقب اشغالگر داده اند. تحریم ها از یک طرف و چپاول غارتگران دولتی از جانب دیگر رمقی برای ملت نگذاشته است و فقر ، بیکاری و اعتیاد از سروکله مملکت بالا رفته است ولی کمک و یاری به عراق و سوریه و طلا گرفتن ضریح فلان گنبد ادامه دارد .خوب وقتی یک حکومت لقب اشغالگر گرفت حمله خارجی گویا به دولت خارجی صورت گرفته است و ربطی به ملت ندارد. جهالت و نادانی سردمداران ج ا یکی دوتا نیست بلکه نجومی است .
قدم دیگر رژیم توجه به اقوام بوده است و سعی کرده است با تفرقه و عمده کردن مسایل قومی به خیال خود با تفرقه انداختن بین مردم راحت تر حکومت کند. ولی در عمل تیشه به ریشه وحدت ملی زده است. غافل از اینکه در دنیای امروز که ما هم به عنوان لیبرال به آن باور داریم، هیچ دولتی نباید به یک قوم واحد تعلق داشته باشد. دولتها باید محدود و کثرتگرا باشند. وقتی خود حکومت راه تفرقه را در پیش می گیرد، بهترین پاس را به دشمنان یکپارچگی ایران می دهد که کشور را تضعیف کنند.
مضحک اینجاست که هرچه ناصحان فریاد می زنند راه بجایی نمی برند. حکومت به این اعمال بی رویه و خطرناک ادامه می دهد تا موقعی که دشمن موشک شلیک کند.بعد ناگهان سرود ای ایران را در میان سینه زنی فریاد می زنند.
خوب این سرود ای ایران را برای کدام ایرانی می خوانی وقتی که ریاست جمهوری در همان حال برخلاف قانون اساسی فدراسیون قومی درست کرده است؟ هر بخش فدراسیون لزوماً خود را به این ترتیب تعریف میکند که از گروه های دیگر جداست. چون یک دولت برای یک قوم لزوماً دولتی است که علیه برخی از کسانی که در دل خودش زندگی میکنند عمل می کند.
اسراییل بمب به تهران زده به ما چه مربوط است ؟
بگذریم که این سیاست اشتباه و خانمان سوز در شرایط فعلی ایران که اقوام به شکل طایفه و قبیله ای وجود ندارند، رو به زوال است و تفکیک این اقوام از هم غیرممکن است. ولی برای به آشوب کشیدن کشور و تفرقه بین مردم خوب عمل می کند. واقعا کجا دولتی می توان یافت که چنین برای فروپاشی کشورش فعالیت کرده باشد؟
دادن اختیارات به استانداران و شهرداری ها و اختصاص بودجه کافی برای اصلاحات محلی کاری است که در کشور انجام نشده است و باید انجام شود تا این نابرابری بین مرکز و استان های دور افتاده از بین برود.
دولتی که در زمان جنگ ایران و عراق با کمترین بودجه امکانات معیشتی مردم را فراهم می کرد و تحصیل در مدارس هم رایگان بود. چه شد تا جنگ تمام شد همه قول ها و وعده هایش برباد رفت و میلیاردها فروش نفت گم و گور شد و هرکس که دم خری دستش بود به فکر تاراج افتاد و کشور را به فلاکت و جنگ دیگر انداخت؟
ایران افزون بر اقوام مختلف دارای مذاهب گوناگون نیز هست . برای برداشتن شکاف بین ملت و دولت، آزادی مذهب افزون بر آزادی اجتماعات ،آزادی بیان، جدایی دین از سیاست (لائیسیته ) الزامی است . لیبرالیسم به عنوان یک پاسخ عملگرایانه به تنوع مذهبی ظهور کرد، در حالی که اغلب مجبور بود ائتلافهای دست و پا گیر مخالفان مذهب غالب را مدیریت کند، اکنون باید همین کار را با هویت قومی انجام دهد. لیبرالیسم با هویت قومی مخالفتی ندارد، اما نباید قدرت دولتی را به آن هویت بسپارد.
راه برون رفت از این بحرانی که متولیان دینی برای ایران درست کرده اند تغییر بنیادی می طلبد و در بالا کسی یارای تغییر این ساختار پر از فساد و معیوب را ندارد و در پایین نیز صبرو قراری برای مردم نمانده است و معقول آنست که کشور را به دست کسانی بدهید که بتوانند اداره اش کنند.
پنج شنبه – 17 مهر 1404
Thursday – October 09, 2025
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر