دگرباوران

 کاش ایران «سوریه ای» شود!

احمد وحدت خواه - ویژه خبرنامه گویا

سالها جیره خواران دینی و لنینی رژیم، از مذهبی دو آتشه ای که با خواندن کتاب «جامعه باز و دشمنان آن»‌ اثر کارل پوپر یکشبه مانیفست نویس شد، تا چریک سابق و زبونی که در صف رای دادن در بیرون کنسولگری رژیم در لندن فریاد معترضان به خود را بیشرمانه به حساب «حقانیت»‌ مواضعش می گذاشت، شنیده بودیم که براندازی رژیم به «سوریه ای» شدن میهن ما می انجامد.

نخست آنکه حوادت و تحولات دو دهه اخیر خاورمیانه که در اثر دست اندازی و خرابکاری رژیم در منطقه شکل گرفته بوده جمهوری اسلامی را متهم اصلی سوریه ای شدن سوریه کرده بود.

وقتی قاسم سلیمانی به دستور خامنه ای و در راستای منافع روسیه برای سرپا نگه داشتن رژیم تبهکار بشار اسد زیر لوای مبارزه با داعش ایران را به جنگ داخلی سوریه کشاند و جان شیرین نیم میلیون سوری و ایرانی را قربانی آن کرد، روشن بود که رژیم سرنوشت خود را با عاقبت خاندان اسد گره زده است.

امروز با فرار خفت بار بشار اسد و پیروزی مخالفان مسلح و چند پاره او رژیم با از دست دادن پایگاهی مهم برای نفرت پراکنی و آشوب در منطقه و خدمت به بلندپروازیهای مرگبار پوتین به هر دری خواهد زد تا خود را از این مهلکه جدید و خودساخته رها کند.
اما گزینه های رژیم در این مسیر با توجه به وضعیت آشفته داخلی کشور کدام هستند؟

ماهیت ارتجاعی و ضد ملی رژیم مانع از هرگونه عقب نشینی بنیادی واجرای صادقانه تغیرات اساسی در سیاستهای خارجی و داخلی آن می شود. از طرف دیگر با توجه به بی اعتباری پشتیبانی روسیه از رژیم های نیابتی آن، جناحهای مخالف بیت خامنه ای در روزها و هفته های آینده با گرفتن مواضع علنی ضد روسی تضاد جناحهای رژیم را افزایش و ناخواسته به بروز اعتراضات همگانی یاری خواهند رساند.

در چنین تنگنای سیاسی تنها گزینه برای رژیمی که پشتش به دیوار چسبیده، پیدا کردن مفری برای گریز از سرنوشت محتومش است، که از بازیهای روزگار این مفر یاری خواستن از «دشمنی»‌ است که رژیم تمام عمر منحوس خود را صرف «نابودی» آن کرده و به جایش ملتی را به روز سیاه نشانده است.

و این «دشمن»‌ کسی جز آمریکای ترامپ نیست، وقتی جواد ظریف علنا به او پیام می فرستد که نظام آماده معامله با اوست. غافل از آنکه نظام ولایت فقیه اکنون اسب چلاقی است که غرب روی آن شرط بندی نمی کند.سوریه با داشتن یک رژیم مستبد و وابستگی ارگانیک به روسیه، مدل عربی رژیم جمهوری اسلامی بوده و امروز با سقوط بشار اسد مردم و نیروهای سیاسی مخالف او می توانند با همبستگی و پیگیری منافع ملی سالهای سیاه حکومت خانواده تبهکار او را پشت سر گذاشته و به آزادی و خوشبختی برسند.

ای کاش میهن ما هم اینچنین «سوریه‌ ای» شود!