هم میهنان گرامی
بهترین و درست ترین راه سیاسی برای داشتن ایرانی به دور از تلاطم های موجود جهان این است که هرگز طرفدار یکی از احزاب و دولت های کشورهای بیگانه نباشیم و به جای آن، متکی به نیروی خلاقه ی خود گردیم. برای مثال، در آمریکا ایرانی هایی که به راستی خواهان آزادی ایران هستند، نباید نیروی خود را در جانبداری از یک حزب آمریکا، چه دموکرات، چه جمهوری خواه صرف کنند که پس ازچندی هم ناامید شوند و هم روحیه ی خود را از دست بدهند. فراموش نکنید که پادشاه ایران چون دوستیِ بسیار نزدیک با حزب جمهوری خواه آمریکا داشت، همواره با دموکراتها مشکل پیدا می کرد.
در سال ۱۳۵۷، سال انقلاب، اگر دموکراتها سرِ کار نبودند، احتمال پیروزی انقلاب هم بسیار کمتر میشد. شاه همیشه روی دوستی جمهوری خواهان حساب میکرد، نه روی مخالفت دموکراتها و مخالفان شاه با آگاهی از این خلاء، کار خود را در زمان حاکمیت حزب دموکرات آغاز و به پایان بردند. درسی را که ایرانیان عاشق میهن باید از این ماجرای تلخ بگیرند و همان راه را ادامه ندهند، همانا اتکاء نداشتن به نیروهای بیگانه است که هیچگاه به سود ایران تمام نمیشود و هر حزب و کشوری که باشد، در برآوردهای خود فقط به فکر سود میهن و مردم خویش است
در سراسر جهان امروز، هیچ کشوری عاشق مردم ایران نیست و سمپاتی ویژه ای به هم میهنان ما ندارد. اصولاً در سیاست و امور میهنی، علاقه و دوستی معنایی ندارد. ما باید به جای توقع و چشم داشت از کمک خارجی، به ویژه احزاب بیگانه که مرتب هم جا عوض میکنند و یک حکومت طولانی ندارند، به روی توانایی های مردم خود حساب کنیم. مخصوصاً امروزه که هیچ کشوری ایران را در مجموع دوست خود نمیداند و ایرانیان را دوست ندارند. نه روس ها و اروپایی ها، نه چین و اقمارش، نه عربها و ترکها، حتا اسرائیل . به اینها اضافه کنید سوریه و عراق را که آنها هم از این رژیم اسلامی بریده و ناامید شده اند. دلیل آن هم به خوبی روشن است، چون از آزادی ایران هیچ سودی برای سالهای زیاد به آمریکا نخواهد رسید و فعلاً سود آنها، فروش اسلحه در ابعاد نجومی به عربهاست و این حاصل نمیشود اگر لولوی سر خرمن جمهوری اسلامی در صحنه نباشد
سود بزرگتر از آن، علاقه ی عربها به دوستی با اسرائیل است. اسرائیلی ها همواره آرزو میکردند حتا با یک کشور کوچک عرب روابط دوستی داشته باشند که به خاطر وجود همان لولوی سر خرمن، امروزه عربها صف بسته ند که با اسرائیلی ها آشتی کنند و این اسرائیلی ها هستند که ناز میکنند. باید فهمید این سودهای کلان برای آمریکا و اسرائیل سود کمی نیست که آن هم با ماندگاری جمهوری اسلامی به دست می آید. آخوندها سرِ آمریکایی ها در عراق موشک میاندازند، صدای آقای ترامپ و دولتش در نمیآید. آخوندِ حسابگر، خوب دست آمریکایی ها را خوانده و مرتب سرِ انبارهای نفت عربستان موشک میبارد، باز هم صدای غرب، به ویژه آمریکا در نمیآید. چون ته دل، دوست هم دارند تا عربها بیشتر از پیش از ایران بترسند و به خرید اسلحه ی بیشتر ادامه دهند. آمریکا در ظاهر پنج ملوان هیچکاره ی کشتی هایی که نفت ایران را به ونزوئلا میبرند تحریم میکند بدون اینکه بگوید چگونه این کشتی های عظیم الجثه در برابر چشمِ ناوهای آمریکایی از خلیج فارس و بنادر نفتی ایران بیرون میآیند و میروند و صدای آنها در نمیآید، مگر اینکه موضوع را سایر کشورها فاش کنند! آمریکا مرتب معافیت تحریمهای نفتی عراق و ترکیه را تمدید میکند تا ایران بتواند راهی برای درآمد خود داشته باشد. در حالیکه میتوانست از کشورهای عربستان و سایر عربها نفت به عراق و ترکیه برساند. از همه ی اینها مهمتر، آمریکا برای به دست آوردن یک ایرانِ نود میلیونیِ فقیرِ چپاول شده با روسهایی که فعلاً ایران را در مشت خود دارند و پس از قرنها انتظار به این آرزو رسیده اند، نخواهد جنگید و جنگ جهانی سوم راه نخواهد انداخت. تحریمهای آمریکا همه نمایشی است و بی اثر چون تمام جهان، به جز آمریکا، نیازهای ایران را تأمین میکنند. لااقل در زمان دموکراتها، تمام کشورهای جهان، حتا روسیه و چین در تحریم ها پشت سرآمریکا بودند و امروز هیچ کشوری در جهان در این مورد با آمریکا همراهی نمیکند و پنهان و آشکار به داد ایران میرسند. انتخاب دوباره ی جمهوریخواهان و یا برگشت دموکراتها، هیچکدام به ما برای سرنگونکردن جمهوری اسلامی کمک نخواهد کرد و در نهایت این بار سنگین
را باید خود ایرانیان از جا برکَنند و میهن خود را نجات دهند. این کار و موفقیت هم بدون همراهی ایرانیان بیرون از مرز امکان پذیر نخواهد بود. مردم درون ایران به تنهایی، نه میتوانند و نه میخواهند ریسک بزرگ دیگری در زندگی خود به گردن گیرند. بنابراین، تمام نیروهای ما به جای پشتیبانی بیهوده از احزاب آمریکا، باید در راه ایجاد یک معاهده یا توافق و یا اتفاق و اتحاد بین خود ایرانیان بیرون و درون کوشش کنند که تنها راه پیروزی پردوام برای ایران است. پس از آن، میتوان با آمریکا هم، دوستی تاریخی خود را بدون درگیرشدن با آنها و یا هر کشور جهان برقرار و ادامه داد. ما ایرانیها به اندازه ی کافی با هم اختلاف داریم، طرفداری و یا مخالفت با ترامپ هم اضافه شده است. حزب دموکرات یا جمهوری خواه هم به آن همه اختلاف ها بین ما اضافه گردیده و اجازه نمیدهد سرِ مسائل ایران با هم کنار بیاییم و به اتحاد برسیم . این اختلاف بوضوح بین ایرانیان در داخل آمریکا هر روز شدیدتر و عمیق تر میشود . دوری جستن از اختلاف بین دو حزب بزرگ آمریکایی برای ایرانیانی که هم و غم شان آزادی ایران است پیشنهاد میشود وگرنه با آنهایی که به آینده ی ایران حساس نیستند سخنی نیست. پاینده ایران.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر