دگرباوران

 پیوستن ۱۴ زن شیردل ایرانی به جنبش ملی "نه به جمهوری اسلامی" خجسته باد، بهروز ستوده

براستی در ۱۴ مرداد که مصادف است با ۱۱۳با سالگی انقلاب مشروطه ایران و دردورانی که تمام دستاورهای آن انقلاب توسط ضد انقلاب جمهوری اسلامی شخم زده شده و ازهرگوشه وطن ویران شده، ناله‌ای ازدرد ورنج واعتراض مردم ستمدیده ایران برمیخیزد، هیچ خبری مسرت بخش تراز بانگ رسای پیوستن ۱۴ زن شیردل ایرانی به جنبش ملی "نه به جمهوری اسلامی"
نمیتوانست درجسم وجان خسته تشنگان آزادی وسربلندی ایرانیان، نوری ازامید به آینده‌ای روشن بتاباند، آینده‌ای بدون سلطه حکومت فاسد وتبهکار جمهوری اسلامی، وآینده‌ای که زنان ومردان شریف وآزاده ایرانی، مدیرت کشورخود را بدست گیرند وآرمانهای والای پدران ومادران خود را برای سازندگی ایرانی آزاد وآباد با مردمی شاد و مرفه وسالم تحقق بخشند.

دربیانیه کوتاه و چند خطی ۱۴زن شیردل و کنشگر سیاسی ومدنی ایرانی یک دنیا معنا و میلیون‌ها صدای درگلومانده نهفته است. این بیانیه چند خطی در عین اختصار، کامل و کوبنده و روشن است. این بیانیه کوتاه ابتدا درد را میگوید وسپس درمان وچاره درد را نشان میدهد.

درد را به روشنی چنین نشان میدهد:

"هموطنان شریف،

چهار دهه حکومت ولایت مطلقه فقیه منجربه حذف ضد انسانی نیمی از جمعیت کشور، با همه ظرفیت‌ها و توانائی‌شان ازحیث حقوقشهروندی برابروکرامت انسانی شده است. پس از انقلاب وبرقراری رژیم جمهوری اسلامی، بسیاری ازحقوق اولیه و انسانی ما زنان ایران سلب شد وجنسیت وهویت زنانه ما تحت قیمومت ولایت مطلقه وجنسیت مردانه وفرهنگ مرد سالارانه درآمد، و هرکس علیه این تبعیض جنسیتیلب به اعتراض گشود به ئتوهین وتحقیر، ضرب وشتم وحبس وحتی درمواردی به شکنجه واعدام گرفتارگردید! دردنیائی که زنان بسیاری از کشورها درعرصه‌های سیاسی، اقتصادی، علمی، فرهنگی، هنری وورزشی پا به پای مردان به پیش میروند، در جمهوری اسلامی زنان همچنان برای حقوق اولیه انسانی تلاش میکنند. "

بیانیه کوتاه وکوبنده ۱۴ زن آزاده و دریا دل ایرانی که درحقیقت فریاد فروخفته در گلوی میلیونها زن ایرانی است، پس ازتشخیص درد و انگشت نهادن برعلت العلل تبعیض‌های مندرج در قوانین ضدبشری جمهوری اسلامی وسنت‌های عقب مانده جامعه مرد سالار، راه نجات و چاره درد را به همگان و تمامی مردم ستمدیده ایران، بویژه زنان محروم و مواجه با تبعیض‌های چند لایه، اعم ازپیر وجوان، با حجاب وبی حجاب، تحصیل کرده وازتحصیل محروم شده، شاغل وبیکاروغیره نشان میدهد و بدرستی چنین بیان میکند:

"هموطنان همدرد،

ما ۱۴ تن اززنان داخل کشور، از فعالان حوزه جنبش زنان ایران در اعتراض به این "آپارتاید جنسی" که حاصل نگاه مردسالارانه نظام فقاهتی است، علیه این نظام ضدزن که ارزش‌های انسانی ما را محو نموده است، به پاخاسته و خواستار گذار کامل از نظام جمهوری‌اسلامی و تدوین قانون اساسی جدیدی هستیم، نظام و قانونی که در آن کرامت و هویت و حقوق برابر زنان در تمامی عرصه‌ها برسمیت شناخته شود. با احترام به میثاق ۱۴ تن از مبارزان این کشور که با شجاعت پرچم اتحاد و همبستگی ملی ایرانیان داخل و خارج از کشور را برافراشته‌اند، ما فعالان جنبش زنان اعلام می‌داریم که طی ۴۰ سال حکومت جمهوری‌اسلامی، با زور و سرکوب و تصویب قوانین غیرانسانی و ضد زن از متن جامعه به حاشیه رانده شده‌ایم و ادامه این وضعیت برای ما قابل تحمل نیست. لذا با اعتقاد به تساوی حقوق زن و مرد در تمامی عرصه‌ها مبتنی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر، خواستار حکومتی سکولار دموکرات با حفظ تمامیت ارضی ایران عزیز هستیم که بتواند تضمین کننده حقوق زنان جامعه باشد..

ما ۱۴ تن از فعالان حوزه حقوق زنان مصمم هستیم با شیوه‌ای مدنی و بدون خشونت، مبارزه خود را همچون پیش‌قراولان آزادی وطن با گفتن "نه به جمهوری اسلامی" تا رسیدن به خواسته‌های کامل خود ادامه دهیم. خواسته‌های ما یک مطالبه ملی و حقوق بشری‌است که با پیوستن شما هموطنان به ما و حمایت از خواسته‌های ما می‌تواند به جنبشی فراگیر و سراسری تبدیل شود. "

راست این است که اگرتا دیروزکسانی درداخال وخارج ازکشور دانسته ویا نادانسته با شک وتردید به بیانیه‌های ۱۴ مرد دلیر و کنشکرسیاسی ومدنی نگاه میکردند اینک با به میدان آمدن ۱۴ زن شیردل و مصمم، ۱۴ مادر، خواهر، دختر و شهروند آزاده وستمدیده ایرانی که در برابرجمهوری جهل وجنایت سرو قامت ایستاده‌اند و حقوق پایمال شده نیمی ازجامعه ایران و در نهایت کل مردم ایران را طلب میکنند، دیگرجای هیچ شک وشبهه‌ای باقی نخواهد گذاشت که این جنبش، حرکت واقدامی زود گذرنیست که ریشه درعمق و خواسته‌های سرکوب شده‌ی زنان و تمامی شهروندان ایران دارد. شهروندانی که ۴۰ سال است درخواست ابتدائی ترین حقوق اولیه‌شان با گلوله و زندان وشکنجه واعدام پاسخ داده شده است.

به میدان آمدن ۱۴ شیرزن ایرانی با شعار"نه به جمهوری اسلامی" و آری به یک حکومت سکولار مبتنی بر رعایت اعلامیه جهانی حقوق بشرو پای بند به قوانین بین المللی، در حقیقت پاسخی است به آری ناآگانه‌ای که مردم ایران ۴۰ سال پیش ازاین دربهار۵۸، به بسته‌ی دربسته‌ی جمهوری اسلامی دادند بدون اینکه بدانند چه هیولای ویرانگر وآدمی خواری درکمین‌شان نشسته است، وبدون اینکه بدانند آن "آری" به جمهوری اسلامی، رأی محسوب نمیشود بلکه "بیعت" مادام العمراست با حکومت جنایتکاران ودزدان وغارتگران.

آری بیانیه کوتاه وکوبنده ۱۴ زن آزاده ومطالبه گرحقوق پایمال شده زنان ایران، ۱۴ پرچمدار آزادی و حقوق بشرو درخواست کننده جدائی دین از دولت وبرقراری حکومتی سکولاردرایران، پس ازنشان دادن درد و راه درمان درد، من وشما وهمه ایرانیان درداخل وخارج از کشور را مخاطب قرار داده و چنین بیان میدارند:

"ما ۱۴ تن از فعالان حوزه حقوق زنان مصمم هستیم با شیوه‌ای مدنی و بدون خشونت، مبارزه خود را همچون پیش‌قراولان آزادی وطن با گفتن "نه به جمهوری اسلامی" تا رسیدن به خواسته‌های کامل خود ادامه دهیم. خواسته‌های ما یک مطالبه ملی و حقوق بشری‌ست که با پیوستن شما هموطنان به ما و حمایت از خواسته‌های ما می‌تواند به جنبشی فراگیر و سراسری تبدیل شود. "

وحال در پایان این نوشتار کوتاه، سئوال نگارنده این سطورنیزازهمه کسانی که طعم ظلم‌ها ونابرابری‌ها و بی عدالتی‌های ۴۰ جمهوری اسلامی را چشیده‌اند، وازهمه کسانی که این روزهای بحرانی، ویرانی و درفساد وتباهی غرق شدن ایران و ایرانیان وفروریختن تمام ارزش‌های انسانی و اخلاقی در جامعه ایران را به چشم خود می‌بینند و دَم نمی‌زنند، این است که آیا هنوز وقت آن نرسیده است اکثریت خاموش برترس وناامیدی غلبه کنند و با گفتن "نه به جمهوری اسلامی" در راهی گام نهند که بی تردید مقدمه‌ای است بر یک خیزش سراسری و یک خواست ملی. پاسخ آری به سئوال فوق واراده یاری رساندن به ۱۴ نفرهای زن ومرد آزاده‌ای که درحال افزایش‌اند میتواند ما را رود بزرگی که بزودی جاری خواهدشد مرتبط سازد.

"نه به جمهوری اسلامی" و آری به حکومتی سکولار و برآمده از آرای مردم ایران، درحقیقت ادامه همان جنبش خودجوش دیماه ۹۶ است که با شعارمرکزی"اصلاح طلب، اصول گرا دیگه تمومه ماجرا" درعرض چند روزبیش از۱۰۰ شهربزرک وکوچک ایران را درنوردید. واینک آن خیزش سرکوب شده، درقامت برومند ۱۴ نفرهای زنان ومردان آزاده وبی باک ایرانی ظهورکرده ومیرود که جنبشی ملی وسراسری تبدیل شود. ازهر طریق وبه هرشکلی که میدانیم و میتوانیم به این جنبش ملی ومدنی و خشونت پرهیز کمک کنیم.

گویا