دگرباوران

تفاوت رفراندوم پیش از سرنگونی با رفراندوم پس از سرنگونی

سیاوش لشگری

بیانه درخواست رفراندوم گروه پانزده نفری مردم ما را دوقسمت کرده است .عده ای که میگویند رفراندوم باید پیش از سقوط رژیم صورت گیرد ودسته دیگری که می گویند رفراندوم باید پس از واژگونی انجام شودپرسش و روی سخن با آنهایی است که با عصبانیت می گویند انجام رفراندوم باید پس از سرنگونی رژیم اسلامی باشد

از این دوستان میپرسیم رفراندوم پس از سرنگونی یعنی چه؟ پس از سرنگونی که بطور اتوماتیک رفراندوم انجام خواهد شد

مهمتر از آن ، اصلا چه کسی درحال سرنگون کردن رژیم است ؟ که رفراندوم باید پس از آن انجام شود؟

مثل اینکه دوباره اپوزسیون متوهم و خیالباف با دیدن خیزش جوانان عصبانی در دیماه ، چمدانهایشان را برای رفتن بسته اند!؟

اپوزسیون ده تکه ی برونمرزی خواب دیده که دوباره جوانها بپا خواهند خاست ، رژیم را سرنگون وتحویل آنها خواهند داد !!ا

در صورتیکه ما هنوز در بیرون از کشور یک گام برای همبستگی برنداشته ایم تا مردم ایران با خیال راحت بجان بزنند و بپاخیزند

و اما تفاوت بین دو رفراندوم

رفراندوم پس از واژگون شدن ، نوع حکومت را انتخاب می کند ، که مثلا پادشاهی باشد یا جمهوریاما درخواست رفراندم پیش از واژگونی برای سست کردن پایه های رژیم و واژگون کردن آن است.

حتما خواهید گفت مگر رژیم اجازه چنین رفراندومی را میدهد؟البته که نخواهد داد چون میداند که بازنده می شود در هر دو صورت پذیرفتن یا نپذیرفتن این طرح رژیم را در مخمصه بزرگی قرار میدهد که رفتن رژیم را هموار میسازد.

طرح رفراندوم پیش از سقوط رژیم طرحی حساب شده ، آگاهانه و مدبرانه است . و طراحان اصلی آن بخوبی میدانند که رژیم آنرا نمی پذیرد اگر هم بپذیرد پرسش رفراندوم ، جمهوری اسلامی آری یا نه خواهد بود که به احتمال بسیار زیاد ملت به جمهوری اسلامی رای نه خواهند داد

پرسش اصلی از آنها که میگویند رفراندوم باید پس ازسقوط رژیم باشد این است که به امید اپوزسیون بیرون چند سال دیگرباید نشست ؟ 

در بیرون بین اپوزسیون رژیم که جز جنگ و دعوا و اختلاف خبری نیست و چگونه می خواهید رژیم را براندازید تا رفراندوم کنید؟

البته همه این جنب جوشی که اخیرا در بیرون دیده میشود بخاطر خیزش ناگهانی آن چند هزار جوان عاصی است که کسی نمی پرسد چرا مردم ایران به آن خیزش اقبالی نشان ندادند و به جوانها نپیوستند . اگر به فیلمها دقت کنید یک زن یا مرد سی سال ببالا در میان جوانان دیده نمیشود.

ده بار دیگر هم کسانی بپاخیزند به دلایل گوناگون مردم به آنها نخواهند پیوست که کوچکترین دلیل آن وجوداپوزسیون درب و داغان چند پارچه بیرون از ایران است . مردم مگر دیوانه شده اند بپا خیزند بدون اینکه مطمئن باشند در صورت بپاخاستن جنگی بین اپوزسیون نخواهد بود ویا چه کسی یا کسانی بجا ی آخوندها به مسند قدرت خواهند رسید . هیچ گروهی هم که به تنهایی توانایی اداره امروز ایران را ندارد

پیش کشیدن رفراندوم پیش از سرنگونی ، تنها راه بی اعتبار کردن، تضعیف رژیم و آغازی برای سرنگونی است و نیرومندتر شدن اپوزسیون . 

مخالفت با پیشنهاد اپوزسیون داخلی که برای نخستین بار می خواهد سوراخی را در بدنه سد و دیوار رژیم ایجاد کند هیچ سودی   برای ما ندارد وراهی نمی گشاید وممکن است بختی مهم را از دست بدهیم ، شوربختانه ماخود که کاری نمی کنیم اجازه هم نمی دهیم تا دیگران نیز گامی بردارند 

. با وضع مغشوشی که اپوزسیون بیرون از کشور دارد ، بنظر نگارنده طرح ارائه شده توسط آن پانزده نفربا همه

پیرایه هایی که بر پیشنهاد دهندگان آن وارد است، از هیچ کاری نکردن بهتر است

سیاوش لشگری
بیداری بیداری