حکومت شرع و ویروس کرونا!
فیروز نجومی
جامعه ما هماکنون جامعه ای را ماند گویی که نفرین زده است و مورد خشم و ناخشنودی خداوند یکتا و یگانه، الله واقع گردیده است. هر روز از راه مصیبتی میرسد، مصیبت روی مصیبت تلنبار میشود.
آیا افزودن ویروس کرونا بر بار سنگین مصیبتها، پشت ملت را نخواهد شکست و تاب و توان تحمل مصییبت دیگری را ملت خواهد داشت؟ اما، این مصیبت، از آن مصیبتهایی نیست که دهان بر بندی و ناله ای بر نیاری تا بی سر و صدا خروج یابد. چرا که کرونا عارضه ای ست وا گیر.
همین بس که مبتلایی ناشناس، بدون آگاهی، چندین نفر را آلوده کند، به چشم بهمزدنی کنترل ویروس میتواند از دست خارج گردد.
البته که مبارزه با این مصیبت، امر دشوار و پیچیده ای نیست، مشروط بر آنکه بدست کارشناسان و متخصصان سپرده و دیگر نهادها دولتی و غیر دولتی را مجهز ساخت تا در حمایت ازکادر بهداشتدارن مجرب بسرعت نیازهای انها را پاسخ دهند.
اما، چرا ظهور ویروسی، در حکومت اسلامی، مثل بسیاری دیگر از مسائل به یک مصیبت بزرگ تبدیل میشود؟ پاسخ آن است که ما در جامعه ای زندگی میکنیم که بظواهر مدرن آراسته گشته است، حال آنکه در واقعیت در جامعه ای زندگی میکنیم که “شرع” بر آن حاکم است، جامعه ایکه برغم ظاهرش یک جامعه سنتی ست، یعنی جامعه ایکه روی بگذشته دارد: برای بازگشت به گذشته تدارک می بیند نه برای آینده. اندیشه به آینده است که برای برخورد با مسایل احتمالی برنامه ریزی و ممارست و تمرین میشود تا قبل از وقوع فاجعه و پیش از تخزیب و ویرانی، به مقابله با آنه برخیزند. عدم آمادگی برای مقابله با بلایای آسمانی، مثل سیل و زلزله و بلایای انسان ساز مثل، آلودگی هوا و مصرف آب و بیابان زایی غیره و غیره به مصیبت تبدیل میشود و سایه شومش را بر جامعه میافکند.
بنابراین، در جامعه ایکه شرع بر آن حاکم است، قواعد و قوانینی بر تمامینت جامعه سلطه افکنده است که زائیده عقل و خرد انسانی نیست و برخاسته نه از شرایط معاصر بلکه از دوران بادیه نشینی بشر در یکهزار و چهاردصدال پیش از این است. مثلا، شرع برآنست که ولایت فقیه آسمانی ست. “بیعت” با او و “تسلیم ” و “اطاعت” از او یک وظیفه شرعی ست. و در سطح دیگری این شرع است که میگوید اماکن مقدس، ضریح های امامان و امامزاده، نه تنها به ویروسهای کشنده آلوده نمشوند بلکه خود شفاه دهنده این و همه ویروس های دیگر اند.
مبادا، دروازه زیارتگاهها چند روزی برروی زیارتگران بسته شوند تا سبب گسترش این ویروس خطرناک نشوند. جان فدای امام! افتخار هم از این بالاتر؟ این یک حکمی شرعی ست که میگویند یکی ست با حکم عقلی.
البته که انکار حقایق و یا وارونه ساختن و مصادره آنها، پدیده تازه این نیست در یک جامعه شرعی. چون در جامعه شرعی همه چیز سیاسی است و امنیتی. وگر نه چه نیازیست به انکار و وارونه سازی حقایق. هر آنچه که از شرع برخیزد، مهم نیست چقدر خلاف “قانون” و یا “عرف،” البته که مشروع است. وزیر بهداشت و معاونانش، رئیس جمهور و سخنگویش حتی ولایت فقیه، همه بنوعی در انکار وجود و شیوع ویروس کرونا شرکت کردند، همچنانکه در انکار کشتن بیش از 1500 نفر در آبان ماه گذشته فعالن نقش بازی نموده و با مهارت دست بفرا افکنی زدند.
آقای امیر طاهر، روزنامه نگار و پژوهشگر معروف، بر آنست که آنچه در جمهوری اسلامی میگذرد ناشی از عدم مدیریت و نظم و سازماندهی و رهبری و یا دولتی منسجم و منظم و سامان یافته است، دولتی که در تبیعیت از مقررات مدون نظام بروکراسی، تعریف وظایف، توزیع و و تعین مسئولیتها، سازمان یافته باشد.
اگرچه ساختار چنین دولتی بازمانده از دوران شاهی هنوز بوظایف خود عمل میکند، اما، نه آنگونه که در جزوه و یا کتابی تدوین شده باشد بلکه انگونه که شارع شرع، حاکم میخواهد.. بعبارت دیگر، بحرانها، مصیبتها و مشکلاتی که نظام ولایت با آن روی در روی ست، لزوما ناشی از عدم دولت و ناتوانی قشر روحانیت در سازماندهی یک دولت نیست، بلکه ناشی از دولتی ست که بر اساس قوانین و مقررات شرع به چرحش در میآید. یعنی که بخش جمهوریت حکومت که سه قوای ظاهرا جدا از یکدیگر مقننه و قضائیه و مجریه را در بر میگیرد، برخلاف نقش مردم در گزینش رئیس جمهور و نمایندگان مجلس اسلامی، همه ملتزیم به اراده ولایت فقیه اند.
این بدان معنا نیست که نظام ولایت بجای یک دولت دارای دو دولت است یکی دولت سنتی برهبری ولایت فقیه که بدان بیت رهبری رجوع میشود و دیگری دولت جمهوری است که وظیفه اصلی اش مخدوش نگاهداشتن توزیع وظایف و مسئولیتها ست. این بدان معنا ست که وزیر بهداشت خود بخوبی بوظایف و مسئولیتهای خود آگاه است. اما، مثل همه بلند مقامان نظام، نه میتواند دهان خود بآزادی بگشاید و نه میتواند مسئولیتی را بپذیرد که در خارج از حوزه اقتدار او تعریف گردیده است. یعنی که آنجا که شرع حاکم میشود، براحتی میتواند حکم برخاسته از عقل محاسبه گر را باطل نموده و تابع مقرارت شرع کند، مقرارتی که بسته به سلیقه شارع و حاکم شرع دارد. همه مصیبتها از دولت شرع بر میخیزد نه از عدم دولت.
بنا براین، ما در جامعه ای زندگی میکنیم که همه قوانین برخاسته از عقل بشر را بدور میریزند تا “شارعان،” فقها، علما بر آن حکومت کنند، تمام ناکارآمدیها، تمام ضرر و زیانهایی و تخریب و ویرانی کشور، ورشکستگی اقتصادی و همچنین ضربات سنگیینی که بر اقتصاد ممکلکت وارد شده و جامعه را دچار دشواریهای معیشتی ساخته است، همه ناشی از حکومتی ست که در راس آن ولایت فقیه قرار گرفته است. این در واقع چوب شرع است که بر پیکر ملت فرود میآید. مگر نه اینکه این شرع است که حجاب را اجباری ساخته و قوانین جدایی و تبعیضات جنست را نظم حاکم بر جامعه ساخته است. بر اساس شرع است که گشتهای ارشادی و سازمانهای اطلاعاتی و امنیتی و نظامی بخود شکل گرفته اند. از راس تا ذیل همه از سربازان امام اند. البته که شرع است که سیاست امریکا ستیزی و غنی سازی هسته ای بهر قیمیتی به منصه اجرا در میآورد.
بعبارت دیگر، در برخورد با آفت کرونا نیز باید نقش شرع و منافع حکومت شرع را در نظر گرفت، همچنانکه حکومت شرع در ارائه امار کشته شدگان طفره واز ارائه حقیقت در سرنگونی هواپیمای اوکرانی خوداری کرده است،در پنهان سازی ویروس کرنا و انتشار آن بخاطر منافع شرع از انحراف اذهان عمومی از هیچ دریغ نکردند. بنابراین تحریف حقیقت و یا دروغ محض در حفظ منافع شرع که هم اکنون یکی ست با منافع سیاسی نظام، پدیده ای تازه نیست. پس همیشه باید بخاطر داشته باشیم که ما قبل از هرچیز با شرع طرفیم. که ما چوب شرع را میخوریم، چوب قواعد و مقرارتی برساخته دست فقها و علما در سوی اسارت و بندگی انسان و به تعطیل کشاندن عقل و خرد او. لذا، تا شرع، برجامعه حاکم است، فریب و ریاکاری، مکر و نیرنگ جامعه را بسوی تباهی و زوال به پیش میراند.
فیروز نجومی
Firoz Nodjomi
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر