دگرباوران

 ای کاش بنگلادش شویم!

مهتا بذرافکن

برخی از مسئولان برای فقر و استیصال کنونی که مردم ایران دچارش شده اند #بنگلادش را مثال می زنند. اما بنگلادش یکی از کشورهایی است که در سال‌های نه چندان دور به‌عنوان کشوری فقیر نام برده می‌شد؛ اما این کشور ۱۶۰ میلیون‌نفری توانسته از فرصت‌های به وجود آمده، نهایت استفاده را برای افزایش تولید و رشد و توسعه‌ی همه جانبه کشور ببرد.

هم اکنون بیش از ۸۰ درصد تولید این کشور در صنعت پوشاک است. با بهره‌گیری از تکنولوژی، تعامل و تجارت با دنیا، فراهم کردن فضای رقابتی برای بنگاه‌ها، اجرای موفق خصوصی سازی، شفافیت، اعتمادو امنیت برای سرمایه گذاری، تقویت زیرساختها و تضمین دسترسی ۱۰۰ درصد افراد به ICT، پیاده‌سازی روش‌های جدید تامین مالی و بهره‌گیری درست از نیروی کار ارزان، در مسیر خیز اقتصادی گام بردارد.

تا یک دهه آینده این کشور جزو کشورهای توسعه یافته قرار خواهد گرفت و پیش‌بینی می‌شود تا ۵ سال آینده تولید ناخالص داخلی آن به حدود ۵۰۰ میلیارد دلار برسد؛ رقمی که در ۲۰۲۰ برای کشور ایران ۴۱۰ میلیارد دلار پیش بینی شده بود.

بررسی آمارها و عملکرد اقتصادی بنگلادش نشان می‌دهد که این کشور سابقا فقیر در شمال شرق شبه‌قاره هند به سرعت به سمت فقرزدایی، رشد اقتصادی و توسعه صنعتی گام برداشته؛به طوری که گفته می‌شود طی ۱۰ سال گذشته علاوه بر اینکه درآمدسرانه‌اش ۳۰۰ درصد افزایش یافته، هشت میلیون نفر را نیز از فقر مطلق نجات داده است.

خانم شیخ حسینه واجد نخست‌وزیر بنگلادش یکی از موفق ترین رهبران زن دنیا؛ با افتخار در مجمع جهانی اقتصاد اعلام کرد تا سال ۲۰۴۱ کشورش از یک کشور درحال توسعه به کشوری کاملا توسعه یافته تبدیل و به سرعت به سمت جامعه‌ای دانش‌محور باخلق ارزش‌افزوده پیش می رود.

بنگلادش درسال ۲۰۱۸ توانست ۱۲ ربات صنعتی به کره صادر و در حال ساخت چهار کشتی برای هند است. این کشور بیش از ۶۰۰ هزار فعال درفناوری اطلاعات داردو درحال ایجاد بستر جذب سرمایه‌گذاری‌ بین‌المللی در بخش‌های آموزش،فنی، مهندسی، خودروسازي و هوش مصنوعی است. اقتصاد این کشور از سال ۲۰۰۹ به این سو، ۱۸۸ درصد رشد داشته و درآمدسرانه نیز به بالای ۱۹۰۹ دلار رسیده است.

در بخش کشاورزی نیز بنگلادش چهارمین تولید‌کننده برنج، دومین تولید‌کننده جو،چهارمین تولید‌کننده پنبه وپنجمین تولید‌کننده سبزیجات درجهان است. در این کشور ۱۰۰ درصد افراد به ICT دسترسی داشته و به سرعت درحال تبدیل شدن به یک اقتصاد دیجیتالی است. درسال ۲۰۱۸،میزان تجارت الکترونیکی این کشور به بیش از ۲۶۰ میلیون دلار رسید.

بنگلادش نفت و گاز و پتروشیمی ندارد. کشوری که تا یک دهه پیش قربانی فقر و تغییرات آب و هوایی بود به دلیل داشتن حکمرانان خردمند چنان آینده پایداری برای خود ساخته که ما باید حسرت آن را بخوریم.

گویا مسئولان جمهوری اسلامی خبر ندارند که بنگلادش دیگر کشوری نیست که مثالی برای فقر و استیصال ملت ایران، دارنده مقام پنجمین دارایی های طبیعی جهان باشد و باید بگوییم ای کاش ما شبیه بنگلادش شویم!