اصلاحات مرده است، فروپاشی اجباری تاریخی است
حامد آئینه وند
در آستانه نهمین سالگرد تظاهرات تاریخی ۲۵ خرداد از نقد آشکار بزرگان اصلاح طلب چون خاتمی و تاج زاده که چون آب در هاون کوبیدن است به نقد دوستان خود رسیده ام که امضایشان پای نامه ای تحت عنوان “اصلاح اصلاحات” خطاب به خاتمی است.
اگر پیشتر، این دوستان جان به تعبیر محمد صالح علا را، با خود در مسیر مبارزه برای استقرار دموکراسی می دیدم و اختلافات را ناشی از تفاوت سلیقه و به قول فوتبال دو ستان تفاوت در تکنیک و تاکتیک می دانستم با خواندن نامه آنها خطاب به خاتمی، دریافته ام که آنها و ما که صدای رسای ملت را در تظاهرات فراگیر دی ماه ۹۶ به گوش جان شنیده ایم و شعار اصلاح طلب اصول گرا دیگه تمومه ماجرا ملکه ذهنمان شده و از آن پس تلاشمان را برای آرمان ایرانی آزاد و آباد با حاکمیتی سکولار دموکرات، فارغ از شکل آن دو چندان کرده ایم در دو مسیر متفاوت قرار گرفته ایم و خواسته هایمان متفاوت شده است.
شوربختانه مسیری که مهدیه، ضیا و دیگر امضا کنندگان نامه به خاتمی در پیش گرفته اند علی رغم اراده آنان به ثبات سفره انقلاب، جولان ژنهای خوب، ادامه اختلاس ها و تبعیض های قانونی فعلی و خروج بیشتر سرمایه مادی و انسانی از کشور می انجامد. مشکل بنیادی نامه دو ستان به خاتمی این است که نه نگاهی به کارنامه گذشته اصلاحات کرده اند و مطالبات تحقق نیافته و وعده های سر خرمن را شمارش کرده اند و نه روشن کرده اند که تغییر در شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان چه مشکلی را در پیشبرد اصلاحات و تحقق مطالباتی که مردم دارند مرتفع می کند؟
اگر این دو ستان دلخوری هایی از نحوه چینش شورای سیاست گذاری دارند و بر این باورند که خروجی شورا سهم آنان از سفره انقلاب را به شکل مناسب پرداخت نمی کند و نسبتهای خونی بر نسبتهای سیاسی و سانترالیسم بر به رسمیت شناختن دیگران پیشی گرفته است نیازی به نامه نگاری علنی نیست. این ها را می توانند در جلسات خصوصی خود با خاتمی طر ح کنند و با روحیه ای که از ایشان سراغ دارم حتما جواب خواهند گرفت اما اگر احساس می کنند این نامه نگار ی ها به مثابه دم مسیحایی است که جنبش مرده اصلاحات را زنده می- کند و پیاده نظام های نا امید از اصلاح طلبان که امروز سرداران و سربازان فهیم لشگر بی شمار براندازان هستند را دوباره پای در رکاب سید خندان برای نجات نظام می کند، سخت در اشتباهند.
با عرض پوزش باید بی پرده بگویم این دو ستان چون هم میهنان ارزشی ما در تو هم اند و بیرون آوردن آنها از توهم کاری است بس بزرگ که از این کوچکترین برنمی آید. آنان که ترند شدن هشتگ تغیر رژیم در توئیتر را می بینند و از توهم بیرون نمی آیند با آمدن صاحبان این هشتگ ها به خیابان چون دی ماه گذشته از توهم بیرون خواهند آمد. اما آن روز، نه روز خروج از توهم که روز سخت پاسخگویی است.
دوستان من به جای آنکه با شلتاق پرسشهای بنیادین در خصوص آینده ایران و ابر بحرانهایی که کشور با آن رو به روست با خاتمی مواجِهه کنند، درگیر مسائلی به غایت حاشیه ای شده اند. باید از ایشان می خواستند همان قدر که”تکرار کردن”برای آمدن مردم پای “صندوق های رای” برایش مهم بود”پیگیری” مسائل دیگر مردم و مملکت نیز مهم باشد : مسائل بنیادی چون دور باطل موجود در ساختار قانون اساسی، اصل ۱۱۰، دامنه نظارت شورای نگهبان بر انتخابات، چرایی کاسبی رئیس جمهورِ در کنف حمایت اصلاح طلبان با شعار رفع حصر در هر دو دوره، کشته شدن افراد در زندانها، بازداشت معلمان و کارگران، بیکاری گسترده و تحقیر آمیز فارغ التحصیلان دانشگاه ها، بیکاری فراکسیون به اصطلاح امید در مجلس، غارت سپرده های مردم، چنبره نظامیان بر اقتصاد و سیاست خارجی و….
دو ستان جوان من به جای آنکه از برنامه عملی اصلاح طلبان برای اصلاح ساختار قدرت و برنامه آنان برای بحران حتمی جانشینی، از خاتمی پرسش کنند و راهکار عملی آنان برای کوتاه کردن دست مافیای نظامی امنیتی در اقتصاد و سیاست خارجی را بجویند و پیشنهاد ات عملیاتی آنها برای جلوگیری از ورود شعبان جعفری ها به مجلس و سایر مراکز قدرت و نهادهای فرهنگی و آموزشی را با عقل، منطق و امکانات سیاسی و قانونی اصلاح طلبان خارج از گزاره های بد و خوب و زشت و زیبا سنجش کنند، در گیر مسائل حاشیه ای در خصوص شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان شده اند که مثلا برای جلوگیری از ریاست جمهوری سردار عارف، محمد رضا عارف گزینه بعدی ریاست جمهوری نباشد و جهانگیری باشد یا هر ایکس دیگری… حکایت این دو ستان جوان من حکایت همان آدمی است که دکمه ای نزد خیاط برد و گفت برایش کت بدوز…
ملتی که به سودای آزادی سیاسی خام رو حانیت شد و عکس امام در ماه دید و خاک بر سر کرد را اصلاح طلبان ۲۱ سال است سر می دوانند تا زنان را به ورزشگاهی ببرند که ۴۰ سال پیش از آن آزادانه و با حجاب اختیاری می رفتند… زیاده عرضی نیست
hamed. aynehvand@gmail. com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر