در نوزدهمین سالگرد قتل تبهکارانه‌ی محمد مختاری و محمدجعفر پوینده
یاد جانباختگان آزادی را گرامی می‌داریم
در آستانه‌ی نوزدهمین سالگرد قتلهای سیاسی پاییز ١٣٧٧ و حذف فیزیکی محمد مختاری و محمد جعفر پوینده، دوتن از اعضای متعهد کانون نویسندگان ایران، سیاهی آن روزهای رعب و وحشت و تهدید چنان بر قامت پاییز سایه می‌افکند که هر قلب روشنی را به درد میآورد و انگیزهی دادخواهی برای خونهای پاک ریخته شده را در ذهن هر آزادیخواه، بیش از پیش بیدار می‌کند.
اکنون نوزده سال از جنایتی می‌گذرد که در راستای اجرای سیاست سرکوب و حذف مخالفان و دگراندیشان رخ داد. گرچه چنین سیاست‌هایی در حکومت‌های پیشین نیز به شکل‌های مختلف از تهدید و به بند کشیدن و داغ درفش کردن به اجرا درمیآمد، در دوران حاکمیت جدید به برنامه‌ای سازمان یافته، علنی و همه جانبه بدل شد که اگر هم جناحی از حاکمیت، در یک مورد خاص، قتلهای پاییز ٧٧، زیر فشار افکار عمومی نتوانست آن را انکار یا پرده پوشی کند، طرح و اجرای آن را به نیروهای خودسر سازمان‌های امنیتی نسبت داد. اما بر کمتر کسی پوشیده است که برنامه‌ای سازمان یافته برای نابودی نویسندگان، هنرمندان و روشنفکران مستقل و منتقد در کار بود که طی چند سال، نخست با سرهم کردن و پخش برنامه‌ی ننگینی چون "هویت" در تلویزیون جمهوری اسلامی، برای پاپوش دوزی و بدنام کردن روشنفکران و آنگاه احضار مکرر نویسندگان مستقل و اعضای کانون نویسندگان ایران به مراکز امنیتی و ایجاد فضای رعب و وحشت و تهدید به قتل طرح‌ریزی شد و سپس چون نتوانستند روشنفکران مستقل را از پا در آورند کمر به قتل آنان بستند.
شواهدی که همان هنگام به دست آمد نشان داد سیاست حذف مخالفان پیشینه‌ای دراز داشته است و هرگز به این دو قتل محدود نبوده است و سازمان های امنیتی خون بسیاری از مخالفان و دگراندیشان، از جمله زنده یادان سعیدی سیرجانی، ابراهیم زال زاده، احمد تفضلی، غفار حسینی، احمد میرعلایی، پیروز دوانی، حمید و کارون حاجی زاده، مجید شریف و... را ریخته‌اند.
پیگیری مستمر خانواده های قربانیان، ناصر زرافشان، وکیل برخی جانباختگان، بسیاری از اعضای کانون نویسندگان ایران، ابعادی از جنایتها را آشکار کرد و سبب شد تا چندی پس از ماجرای قتل های سیاسیِ پاییز١٣٧٧، "دادگاهی" پشت درهای بسته و بدون حضور خانواده های جانباختگان و وکیلان آن‌ها برگزار شود. اما از میان برداشته شدن سعید امامی، یکی از عاملان اصلی اجرای جنایتها، پیش از برگزاری این دادگاه، سبب شد تا بیشتر مسایل مهم این پرونده و قتلهای سیاسی دیگر همچنان در پردهی ابهام و تاریکی بماند؛ چرا که افشای اعترافات او می‌توانست بسیاری از ابعاد این پرونده را هر چه بیشتر باز کند و موجب افشای چهره آمران و عاملان اصلی جنایتها شود.
کانون نویسندگان ایران که از آغاز فعالیت خود در ١٣٤٧ تا به امروز همواره تحت فشارهای امنیتی و ممانعت‌های بسیار قرار داشته است و حتی برای برگزاری مراسم سالگرد جانباختگان راه آزادی بر مزار آن‌ها با ممانعت و سرکوب روبه رو بوده است، ضمن تجدید عهد با آرمان‌های انسانی و آزادی خواهانه یاران ستم کُشته خود برای برچیده شدن بساط سانسور و خفقان، و تحقق آزادی اندیشه و بیان بی هیچ حصر و استثنا برای همگان، اعلام می‌دارد که هرگز از دادخواهی برای خونهای ریخته شده دست باز نخواهد داشت و تنها محاکمه و مجازات آمران و عاملان قتلهای سیاسی است که می تواند عدالت را بر ستمکاران و سرکوبگران جاری کند و زمینه‌ای فراهم آورد که در آینده سخن گفتن و خواست آزاد زیستن، جنایت شمرده نشود.
روز جمعه هفدهم آذرماه ساعت ٣ عصر بر مزار محمد مختاری و محمد جعفر پوینده در گورستان امامزاده طاهر کرج گرد می‌آییم و یاد و نام جانباختگان راه آزادی اندیشه و بیان را گرامی می‌داریم.
کانون نویسندگان ایران
١٤ آذر ١٣٩٦
اکنون نوزده سال از جنایتی می‌گذرد که در راستای اجرای سیاست سرکوب و حذف مخالفان و دگراندیشان رخ داد. گرچه چنین سیاست‌هایی در حکومت‌های پیشین نیز به شکل‌های مختلف از تهدید و به بند کشیدن و داغ درفش کردن به اجرا درمیآمد، در دوران حاکمیت جدید به برنامه‌ای سازمان یافته، علنی و همه جانبه بدل شد که اگر هم جناحی از حاکمیت، در یک مورد خاص، قتلهای پاییز ٧٧، زیر فشار افکار عمومی نتوانست آن را انکار یا پرده پوشی کند، طرح و اجرای آن را به نیروهای خودسر سازمان‌های امنیتی نسبت داد. اما بر کمتر کسی پوشیده است که برنامه‌ای سازمان یافته برای نابودی نویسندگان، هنرمندان و روشنفکران مستقل و منتقد در کار بود که طی چند سال، نخست با سرهم کردن و پخش برنامه‌ی ننگینی چون "هویت" در تلویزیون جمهوری اسلامی، برای پاپوش دوزی و بدنام کردن روشنفکران و آنگاه احضار مکرر نویسندگان مستقل و اعضای کانون نویسندگان ایران به مراکز امنیتی و ایجاد فضای رعب و وحشت و تهدید به قتل طرح‌ریزی شد و سپس چون نتوانستند روشنفکران مستقل را از پا در آورند کمر به قتل آنان بستند.
شواهدی که همان هنگام به دست آمد نشان داد سیاست حذف مخالفان پیشینه‌ای دراز داشته است و هرگز به این دو قتل محدود نبوده است و سازمان های امنیتی خون بسیاری از مخالفان و دگراندیشان، از جمله زنده یادان سعیدی سیرجانی، ابراهیم زال زاده، احمد تفضلی، غفار حسینی، احمد میرعلایی، پیروز دوانی، حمید و کارون حاجی زاده، مجید شریف و... را ریخته‌اند.
پیگیری مستمر خانواده های قربانیان، ناصر زرافشان، وکیل برخی جانباختگان، بسیاری از اعضای کانون نویسندگان ایران، ابعادی از جنایتها را آشکار کرد و سبب شد تا چندی پس از ماجرای قتل های سیاسیِ پاییز١٣٧٧، "دادگاهی" پشت درهای بسته و بدون حضور خانواده های جانباختگان و وکیلان آن‌ها برگزار شود. اما از میان برداشته شدن سعید امامی، یکی از عاملان اصلی اجرای جنایتها، پیش از برگزاری این دادگاه، سبب شد تا بیشتر مسایل مهم این پرونده و قتلهای سیاسی دیگر همچنان در پردهی ابهام و تاریکی بماند؛ چرا که افشای اعترافات او می‌توانست بسیاری از ابعاد این پرونده را هر چه بیشتر باز کند و موجب افشای چهره آمران و عاملان اصلی جنایتها شود.
کانون نویسندگان ایران که از آغاز فعالیت خود در ١٣٤٧ تا به امروز همواره تحت فشارهای امنیتی و ممانعت‌های بسیار قرار داشته است و حتی برای برگزاری مراسم سالگرد جانباختگان راه آزادی بر مزار آن‌ها با ممانعت و سرکوب روبه رو بوده است، ضمن تجدید عهد با آرمان‌های انسانی و آزادی خواهانه یاران ستم کُشته خود برای برچیده شدن بساط سانسور و خفقان، و تحقق آزادی اندیشه و بیان بی هیچ حصر و استثنا برای همگان، اعلام می‌دارد که هرگز از دادخواهی برای خونهای ریخته شده دست باز نخواهد داشت و تنها محاکمه و مجازات آمران و عاملان قتلهای سیاسی است که می تواند عدالت را بر ستمکاران و سرکوبگران جاری کند و زمینه‌ای فراهم آورد که در آینده سخن گفتن و خواست آزاد زیستن، جنایت شمرده نشود.
روز جمعه هفدهم آذرماه ساعت ٣ عصر بر مزار محمد مختاری و محمد جعفر پوینده در گورستان امامزاده طاهر کرج گرد می‌آییم و یاد و نام جانباختگان راه آزادی اندیشه و بیان را گرامی می‌داریم.
کانون نویسندگان ایران
١٤ آذر ١٣٩٦
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر