۱۳۹۸ آبان ۲۵, شنبه

بایکوت بنزین میتواند جنبش مدنی میلیونی برپا کند.
بهروز ستوده
فرصتی تاریخی برای مردم ایران بوجود آمده است که اگرازاین فرصت تاریخی بدرستی استفاده کنند میتوانند چهره ایران را برای همیشه دگرگون سازند. گران کردن بنزین آنهم درشرایطی که حکومت جهل وجنایت با بزرگترین بحران اقتصادی وسیاسی دوران حکمرانی خود مواجه است ابلهانه ترین اقدام دولت "تدبیروامید" است.
مردم ایران میتوانند ازاین حماقت جمهوری اسلامی استفاده کنند و شعار"نه به خرید بنزین" راکه در اعتراضات روز گذشته درتظاهرات وتجمعات سرداده شده است سراسری کنند و تاعقب نشاندن دولت وبازگشت نرخ بنزین به قیمت قبلی خیابان را ترک نکنند.
بنزین مهمترین و پایه ای ترین ماده مصرفی است که گران شدن آن برروی قیمت تمام کالاهای مصرفی وخدماتی اثرمیگذارد وکسانی که دراین میان آسیب می بینند و فقیرترومحروم تراز سابق میشوند، اکثریت مردم ایران یعنی مزدبگیران،طبقات کم درآمد ولایه های میانی جامعه هستند که فشارافزایش قیمت ها برآنان وارد میشود. معلوم نیست تهی مغزانبه اصطلاح اقصاددان جمهوری اسلامی با چه محاسباتی قیمت بنزین را گران کرده اند، آنهم در شرایطی که اکثریت مردم ایران بواسطه سیاست های خائنانه وضدملی درفقرمطلق به سرمیبرد. شایددولت "تدبیروامید" وقتی برای گران کردن قیمت بنزین تشکیل جلسه داده است، حضرات به جیب خود واطرافیان وآقا زاده ها که ماشین های چند میلیاردی سوارمیشوند نگاه کرده اند که یک شبه قیمت بنزین را سه هزارتومان اعلام میکنند. شایدهم تحلیگران بیت رهبری مطمئن بوده اند مردمی که درگذشته، خود را با هرکمبود وبدبختی وگرانی تطبیق داده اند، این بارهم هم درمقابل گران کردن بنزین حداکثر چند فحش به دولت ورهبرمیدهند وبعد ازچند روز به قیمت جدید عادت میکنند! اما محاسبات بیت رهبری و دولت دست نشانده اش این بارغلط ازآب درآمده وحالا شاهد قیام مردم ایران اندعلیه گران شدن بنزین.
عوامفریبی ودروغ ازاین زشت ترنمیشود که حسن روحانی درتوجیه گران کردن قیمت بنزین، گفته است : بنزین را گران میکنیم ودرآمد حاصله ازآنرا میدهیم به طبقات کم درآمد(نقل به معنی). حتی اگراین دروغ و عوامفریبی حسن روحانی پذیرفته شود، کسی نیست ازایشان سئوال کند، تاوان دزدی های میلیاردی مسئولان دولتی وکمک های میلیاردی حکومت شما به حشدالشعبی عراق وحزب الله لبنان و انصارالله یمن و فاطمیون وذینبیون سوریه وانصارالله یمن ودهها گروه تروریستی دیگر را چرا باید ایرانی مصرف کننده بنزین بپردازد؟ چرا نمیروید دزدهای میلیاردی که یک سرآنان دربیت رهبری و مسئولان حکومتی است بگیرید؟ چرا کمکهای خود را به گروههای تروریستی درخاورمیانه و شمال افریقا قطع نمیکنید؟ وچرا تاوان 40 سال تبهکاری و ماجراجوئی اتمی شما وفشارهای تحریم را باید مردم ایران بپردازند؟
اعتراض به افزایش قیمت بنزین دربسیاری ازشهرهای ایران بصورت تظاهرات پراکنده روبه گسترش است، برای اینکه این اعتراض ها به جنبشی سراسری تبدیل شود خودداری ازخریدبنزین اقدام مشترک وعمومی است که لازمه فراگیروسراسری شدن این جنبش است، اگر مردم ایران تصمیم بگیرند بنزین نخرند واتومبیل های خود را به حرکت درنیاورند آیا دولت قادرخواهد بود مردم را درشهرهای بزرگ جا بجا کند؟ آیا آقازادها و مسئولان حکومتی مردم تهران را به سرکارهایشان خواهند برد؟ بی تردید اگرمردم ایران دریک اقدام ملی وسراسری برای چند روزفقط برای چند روزبنزین را بایکوت کنند تمام چرخ های زنگ زده حکومت تبهکارجمهوری اسلامی ازحرکت بازخواهدایستاد. دربایکوت بنزین هیچ خشونتی وهیچ حمله به پمب بنزینی صورت نمیگیرد. دربایکوت بنزین، مردم نیروهای سرگوبگررا ناکارآمد میکنند، به جرم بنزین نخریدن نمیتوانند به کسی حمله ورشوند وتیراندازی کنند، کسی را نمی توانند مجبور به خریدن بنزین کنندوکسی را نمیتوانند مورد ضرب وشتم قرار دهند که چرابنزین نمی خرید، بدین ترتیب مردم میتوانند با بایکوت بنزین هزینه سرکوب را به مقدار زیادی کاهش دهند که این خود موجب گسترش جنبش خواهد شد.
شعار"نه به خریدبنزین" میتواند شروع یک نافرمانی بزرگ مدنی باشد که مسیروتاکتیکهای مبازره برای گذارخشونت پرهیزازحکومت جهل وجنایت را روشن سازد. فعالان سیاسی وصنفی ومدنی وحقوق بشری ومحیط زیستی، هنرمندان وورزشکاران آزادیخواه، دانشجویان ودانشگاهیان وزنان مبارز، حقوقدان ها وخلاصه تمام کسانیکه سودای آزادی ورفاه وصلح وآرامش برای مردم ایران درسردارند هم اینک باید دست بدست هم داده واز فرصتی که برای برپا کردن یک جنبش سراسری ایجاد شده است استفاده نمایند. برای نخستین بار بادهای مخالف علیه جمهوری اسلامی همه جا درحال وزیدن است این فرصت طلائی را نیاید از دست داد. لحظه موعود استفاده ازهمین فرصت است. پیروزی دریک قدمی است، با اراده ملی واتحاد وهمبستگی ایرانیان میتوان آنرا درآغوش گرفت.
25 آبان ماه 1398
16 نوامبر2019  

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر