از سوی دیگر، روانشناسان، سرکوب غرایز جنسی را بعنوان عاملی که ناراحتی های جسمی و روحی گوناگونی را موجب می شود ، نادرست می دانند. پرسش این است که زنان و مردان جوان مسلمان، بویژه وقتی به دلایلی قادر به ازدواج نباشند، چگونه می توانند و باید با این مقوله برخورد کنند.
این موضوعی است که مونا التحاوی، مولف کتاب "روسری و پرده بکارت: چرا خاورمیانه به انقلاب جنسی نیاز دارد" سعی می کند به آن بپردازد.
مونا در مقاله ای در نیویورک تایمز از یک زن مسلمان بریتانیایی از یک خانواده عرب یاد می کند که سال پیش در صف بودند تا مونا کتابش را برای آنها امضا کند.
زن مسلمان پیش آمد و گفت از منتظر شدن برای سکس و رابطه جنسی به ستوه آمده است، او به مونا گفت " ۳۲ سال دارم و کسی نیست که بخواهم با او ازدواج کنم. چگونه می توانم بر این هراس غلبه کنم که اگر پیش از ازدواج سکس داشته باشم، خدا از من متنفر خواهد شد."
مونا می گوید این حرف را بسیار می شنود. ایمیل او از پیام های زنانی از خاورمیانه و مسلمان پر شده است که می خواهند بدانند چگونه می توانند از شر بکارت آسوده شوند. یا کسانی از او می پرسند اگر بخواهند بعد از سکس خارج از ادواج با کسی ازدواج کنند، چطور می توانند بکارت شان را ترمیم کنند.
مونا به مقالات متعددی که در باره استیصال جنسی مردان در خاورمیانه نوشته شده نیز اشاره می کند ، از جهادی هایی که با وعده همبستری با دختران باکره پس از مرگ به افراط گرائی مسلحانه کشیده می شوند تا مردان عادی که قادر نیستند ازدواج کنند.
با اینحال مونا می گوید در مورد زنان و بیان استیصال جنسی آنها ، یا شرح صادقانه تجربه های جنسی شان، در درون یا بیرون ازدواج، کمتر حرف زده شده است.
مونا یادآور می شود او شیخ و ملا نیست و نمی خواهد در باره آنچه مذهب در مقوله سکس می گوید بحث کند. مونا می گوید، زنی است مصری و مسلمان که تا ۲۹ سالگی سکس را تجربه نکرده بود . مذهبش به او آموخته بود تا ازدواج نکرده است باید از سکس خودداری کند. او اطاعت کرد، تا فهمید نمی تواند فرد دلخواهش را برای ازدواج پیدا کند و ناشکیب تر می شد .
او می گوید "ما بندرت ممنوعیت جنسی را که بر زنان تحمیل می کنیم می پذیریم. وقتی موضوع به زنان، بویژه زنان مسلمان در خاورمیانه ، می رسد، داستان با بحث در باره حجاب آغاز و تمام می شود. همیشه حجاب. گوئی ما وجود نداریم مگر این که موضع خود را در این مقوله بیان کنیم."
مونا التحاوی به سفرهایی که برای معرفی کتابش به ۱۲ کشور انجام داد، اشاره می کند و می گوید همه جا – از اروپا و آمریکای شمالی تا هند، نیجریه و پاکستان – زنان، از جمله زنان مسلمان، آماده بودند ماجراها و داستان های گناه، شرم، انکار و اشتیاق خود را با او تقسیم کنند.
مونا می گوید بسیاری فرهنگ ها و مذاهب، پارسایی و پرهیزی را در نداشتن رابطه می دانند. او به یاد می آورد که وقتی در دانشگاه اوکلاهما تدریس می کرد، یکی از دانشجویان آمریکایی به او گفت کتبا به پدرش تعهد داده است تا ازدواج نکرده است رابطه جنسی نداشته باشد. این موضوع یادآور مفیدی بود که سخت گیری برای باکره ماندن تا ازدواج، مختص مصر، زادگاهش، یا اسلام نیست.
مونا در ادامه مقاله اش در نیویورک تایمز می گوید یادداشت های او پر از داستان هایی از این دست است، مساله سکس بر تمام زنان تاثیر می گذارد و با اشاره به تجربه های شخصی می افزاید، "انقلاب من این بوده است که از یک باکره ۲۹ ساله به زنی ۴۹ ساله تبدیل شوم که حالا اعلام می کند: این من هستم که مالک بدنم هستم. نه حکومت، مسجد، خیابان یا خانواده ام و این حق من است که هر وقت می خواهم و با هرکسی انتخاب می کنم، بخوابم."
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر