در جریان انتخابات « حقوق بشر» فراموش شد، زندانیان فراموش شدند
عمادالدین باقی
سایت جماران: عماد الدین باقی، روزنامه نگار و زندانی سیاسی سابق در مناظره با عباس عبدی:
* پس از این انتخابات باید در میدان باشیم و مردم نباید مانند گذشته پس از انتخابات به خانه بروند و چهارسال بعد دوباره به میدان بیایند؛ وگرنه آرای آنها و مطالبات شان مصادره خواهد شد چون عده ای نمی خواهند بگذارند رئیس جمهور در وعده هایی که به مردم داده است موفق شود و ما باید پای رای مردم بایستیم.
* عده ای منت می گذارند که ما به نتیجه انتخابات تمکین کردیم ، اگر نمی خواستند تمکین کنند چه می کردند؟ مگر الان چه می کنند؟ آیا واقعا تمکین کرده اند؟ آنها با منت گذاشتن و تکرار اینکه ما مانند شما در سال 88 به خیابان نیامده ایم دارند اصلاح طلبان را تحریک می کنند که دوباره پرونده سال 88 را باز کنند و در نتیجه فضا را تند کنند.
* الان کانال ها و سایت هایی که دو سال پیش مطبوعات داخلی پشت پرده آنها را افشا کردند، با همان شدت و حدت به تخریب و تنش آفرینی ادامه می دهند و این معنایش این است که آنها ستاد خود را و ماموریت شان را تعطیل نکرده اند پس باید ما هم روشنگری را ادامه دهیم و بگوییم آنچه را باید گفت.
* اصلاح طلبان با استفاده از فرصت به دست آمده باید در سازوکارهای انتخاباتی تجدید نظر کنند و سنت حسنه ای را پایه گذاری کنند که طبق آن هر گروهی به اندازه وزن آرای خود در قدرت حضور داشته باشد و حذف نشود.
* در حال حاضر گروه های زیادی هستند که چون امکان تعین اجتماعی ندارند رای شان در سبد اصلاح طلبان قرار می گیرد ولی این وضع نمی تواند برای همیشه دوام پیدا کند و باید فرصت تعین یابی به سایر گروه ها داده شود. باید حکومت مانند شرکت سهامی باشد و همه احساس کنند در آن ذینفع هستند.
* صلاح طلبان باید خود را در سه زمینه «انتخابات شورا» چه «انتخابات ریاست جمهوری» و چه «عملکرد گذشته» شان باید خود را نقد کنند
* در لیست شورا به نحوی عمل شد که بسیاری از افراد با نارضایتی و فقط برای جلوگیری از تداوم مدیریت قبلی رای دادند و این برای ارائه دهندگان لیست امید پیروزی نیست، شکست است ولی برای مردم که هوشیاری به خرج دادند و انتقادات خود را به بعد واگذار کردند پیروزی است
* رکیب خود شورایعالی اصلاح طلبان هم باید مورد بحث قرار گیرد
* در جریان انتخابات حقوق بشر فراموش شد، زندانیان فراموش شدند و این ایراد بزرگی است. اتفاقا انتخابات فرصت مناسبی بود که وضعیت عده ای از زندانیان سیاسی که مستحق این احکام نیستند مطرح شود و از حقوق آنها دفاع شود اما نشد.
* در این دوره عقبگرد داشتیم و خبری از این گفتمان حیات بخش نبود جز آنکه می دانستیم رقبا مخالف حقوق بشر و روحانی باورمند است.
* این انتقادات کاملا درست است که دولت های نهم ودهم ضربات ویرانگر و جبران ناپذیری زدند اما این همه واقعیت نیست. باید روشن شود که چه زمینه هایی وجود داشت که سبب برآمدن چنین دولتی شد؟ مگر می شود بدون هیچ زمینه ای چنین اتفاقی بیفتد؟
* کی از زمینه های آن این بود که جناح چپ غرق در ساخت قدرت شدند و از حوزه اجتماعی دور افتادند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر