چرا باید رژیم اسلامی ایران را در همه عرصه‌ها تحریم کرد؟
لادن بازرگان
در حالی که تنها دو هفته از شروع سال میلادی جدید می‌گذرد آمار جنایت‌های رژیم اسلامی بطور غیر مترقبه‌ای دردناک و خونین هستند. در سال ۲۰۲۲، عادل کیانپورپس از یک هفته اعتصاب غذا در زندان درگذشت.
محمد جواد وفایی قهرمان بوکس به اعدام محکوم شد. مهدی صالحی از معترضان دی ماه ۹۶ با تزریق دارو در زندان به کما فرستاده شد. محسن قاسمی، قهرمان سابق کشتی فرنگی جهان و آسیا پس از آنکه دو سال در کما بود، روز ۲۳ دی درگذشت. بکتاش آبتین شاعر، نویسنده و مستندساز پس از بیمار شدن به کرونا در زندان، در بیمارستان درگذشت. زندانیان سیاسی صادق امیدی، مهدی دارینی، حمید کاشانی، علی اصغر حسنی راد، محمود علی نژاد، پیمان پورداد، و معین حاجی زاده در اعتراض به "قتل عمد" بکتاش آبتین اعتصاب غذای خشک کرده‌اند و حال‌شان وخیم است. دهها تن از زندانینان سیاسی نیز به زندان‌های دور افتاده و غیر استاندارد تبعید شده‌اند.
با وجود همه تلاشهای اپوزیسیون و فعالین حقوق بشری متاسفانه زندان‌های ایران هنوز مملواز مردان و زنان جوانی است که جرات می‌کنند متفاوت از این رژیم فکر کنند. ما زندانیانی داریم که اکنون ۵، ۱۰، ۱۵ و یا حتی ۲۲ سال است که پشت میله‌های زندان هستند، در شرایطی وحشتناک و بدون حق دسترسی به به حقوق انسانی یک زندانی، شرایط مناسب زندان یا مراقبت‌های پزشکی مناسب. کسانی هم که شامل شرایط آزادی می‌شوند، رژیم به عنوان شرط آزادی، خواستار وثیقه سنگین می‌شود و با این رقم‌های بالا مخالفان را از نظر مالی ورشکسته کرده است.
مردم ایران در دوره‌های مختلف برای اعتراض بیرون آمده و در خیابان‌ها گلوله خورده‌اند. آنان دستگیر می‌شوند و به اتهام‌های ساختگی «توهین به پیامبر، توهین به مقام معظم رهبری یا گسترش تبلیغات علیه امنیت ملی» احکام ناعادلانه‌ای دریافت کرده و زندانی می‌شوند. یکی از دلایلی که ما نمی‌توانیم از شر این رژیم وحشی خلاص شویم، حمایتی است که این رژیم از دولت‌های غربی دریافت می‌کند. با وجود ماهیت دست راستی، بیگانه هراسی، نژادپرستانه و ضد زن رژیم اسلامی ایران، چپ مترقی و لیبرال‌ها در غرب به ویژه در آمریکا، در رسانه‌ها، در آکادمی، در عرصه‌های ورزشی و حتی بعنوان مشاور در کاخ سفید از مهره‌های این رژیم استقبال می‌کنند. در حالی که ایدئولوژی نازی‌ها بی اعتبار شده است و هیچکس حاضر نیست از عقاید هیتلر دفاع کند، بسیاری از دانشگاه‌های پیشرو و رسانه‌های معتبر در ایالات متحده، پراکسی‌های رژیم اسلامی را استخدام می‌کنند، افرادی مانند فرناز فصیح در نیویورک تایمز، موسویان در پرینستون، و محلاتی در کالج اوبرلین، و به این افراد ااجازه داده می‌شود تا مردم را با ایده‌های عقب مانده خود شستشوی مغزی دهند. این به اصطلاح روزنامه نگاران، مشاوران سیاسی و استادان دانشگاه، نه تنها از نظر ایدئولوژیک خطرناک هستند، بلکه دست‌شان به خون ایرانیان آغشته است. موسویان در ترور رستوران میکونوس در برلین آلمان در سال ۱۹۹۲ دخیل است. در این عملیات تروریستی سه رهبرکرد اپوزیسیون ایران و مترجم آنها بی رحمانه کشته شدند. محمد جعفر محلاتی از سوی سازمان عفو بین الملل به خاطر نقشش در قتل عام زندانیان سیاسی در ایران در سال ۱۳۶۷ متهم به جنایت علیه بشریت است. استخدام دیپلمات‌های سابق رژیم اسلامی ایران در ۴۰ سال گذشته نه تنها به رژیم اسلامی کمک کرده است تا به جنایت علیه مردم ایران ادامه داده و از طریق پراکسی‌هایش خاورمیانه را به آتش بکشد بلکه امنیت ملی آمریکا و اروپا را نیز در معرض خطر قرار داده است.
ایرانیان نیز مانند بسیاری دیگر از کشورهای نفتی از "نفرین نفت" رنج می‌برند. رژیم ستمگر، آپارتاید جنسیتی اسلامی ایران نفت می‌فروشد و اسلحه، افزار جاسوسی برای فناوری مخابرات، دوربین‌های نظارتی و غیره می‌خرد. تکنیک‌های مبارزات بدون خشونتی که ایرانیان در گذشته از آن استفاده کردند با استفاده از این اشکال جدید فناوری که جاسوسی از شهروندان خود، یافتن فعالان و دستگیری آنها را برای دولت‌های جناتکار در سراسر جهان آسان کرده است، تضعیف کرده است. ما در دنیای کنترل شده "سال ۱۹۸۴" زندگی می‌کنیم که جورج اورول در رمانش ان را توصیف کرده بود.
در حال حاضر ایرانیان جز آماده شدن برای درگیری مستقیم، لرزاندن پایه‌های قدرت، و بالا بردن هزینه جنایت برای رژیم هیچ جایگزینی ندارند. درگیری مستقیم بدون خشونت به دنبال ایجاد بحران و پرورش تنش است تا رژیمی را که مدام از مذاکره خودداری کرده است مجبور به تغییر موضع کرده و یا سرنگون کند. ما به تنهایی نمی‌توانیم به این رژیم غلبه کنیم و به کمک و حمایت احتیاج داریم. تحقیقات علمی نشان می‌دهد که جنبش ضد آپارتاید در آفریقای جنوبی از تحریم‌ها سود برده است. تجربه آفریقای جنوبی نشان می‌دهد که تحریم‌های بین المللی می‌تواند نقش سازنده‌ای در تغییر سیاسی داخلی داشته باشد. تحریم‌ها در آفریقای جنوبی جنبش ضد آپارتاید را تقویت کرد و مشوق‌های سیاسی و اقتصادی را برای حزب ملی حاکم برای لغو قوانین آپارتاید و مذاکره با اپوزیسیون فراهم کرد. تحریم‌های متعدد استراتژیک، اقتصادی و اجتماعی نیز توانایی رژیم در حفظ آپارتاید را تضعیف کرد و حتی پایه‌های ایدئولوژیک آنرا به لرزه در آورد.
بنابراین من امروز از شما می‌خواهم کمک کنید تا رژیم اسلامی ایران را از نظر مالی، اقتصادی و فرهنگی منزوی کنیم. کمک کنید تحریم‌های بیشتری بر این رژیم اعمال کنیم. رژیم اسلامی ایران پدر طالبان و پدربزرگ داعش است. این رژیم آپارتاید-جنسیتی مشروعیتی ندارد و نماینده مردم ایران نیست. ورزش، ورقه‌های علمی، هنر، تاتر، موسیقی و سینمای آنها را تحریم کنید. به همان شیوه‌ای که سازمان ملل از نویسندگان، هنرمندان و نوازندگان درخواست تحریم آفریقای جنوبی را کرده بود و از نهادهای دانشگاهی و هنری خواسته بود پیوند خود را با دانشگاه‌های آفریقای جنوبی قطع کنند، ما هم باید تلاش کنیم تا غرب استادان دانشگاه، ورزشکاران، نوازندگان، هنرمندان و نویسندگان رژیم ایران را تحریم کند.
به جمله موسی مایکیسو، دبیر کل اتحادیه ملی فلزکاری‌های آفریقای جنوبی فکر کنید که گفته بود: «تحریم‌ها درد آورند اما آپارتاید کشنده است! "
لادن بازرگان
ژانویه ۲۰۲۲
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر