دگرباوران

 کارزار شرمساری یک کنش داوطلبانه، مدنی و اخلاقی است

آرتمیس دانه کار - ویژه خبرنامه گویا

بعد از خواندن مطلب آقای نقره کار در مورد ضرورت وجود «کمپین ایجاد شرمساری»، کارکردها و چگونگی انجام آن انتقادات جناب علامه زاده را هم نسبت به کمپین شرمساری دیدم. به عنوان یک مددکار اجتماعی و مدافع حقوق انسانهای بی صدا و دلایل ضرورت وجود چنین کمپینی برای مبارزه با قدرتمندان «بی شرم» انتقاد جناب علامه زاده عجيب به نظر آمد.

عکس العمل اوليه من به انتقاد ایشان بی اعتنایی مطلق بود. بعضی اوقات آدم از توضیح واضحات خسته می شود. بعد ویدیو ضجه های مادر نوید بر مزار جوانش و دادخواهی سهیلا همسر شجاع فواد محمدی از كردستان را دیدم و بر خود واجب دیدم با جدولی ساده و بدون توضيح و تفسير علمي و پزشکی یا دلائل علوم اجتماعي و سیاسی به منتقدان این کمپین نشان دهم که لات و لوتهای حکومتی را نمی توان با شهروندان معمولی فعال در کمپین شرمساری مقایسه کرد. یکی دانستن این دو گروه بدون هیچ وجه مشترک از یک بی سوادی اجتماعی و سیاسی عمیق نشات می گیرد و بس. این یکی دانستن یک مغاطله است به نام «یکسان انگاری نادرست».

شرمساری قدرتمندان و افراد وابسته به قدرتی که در روز روشن در محل عمومی سر بی گناه بر دار می کشند ضروری است. کمپین ايجاد شرمساری با تمام توان خود باید اهالي بیت و سپاه و بسیح را در داخل و حقوق بگیران این حکومت در سفارتخانه ها، موسسات لابیگری، مراكز مذهبی و مساجد، و طرفدارانش در دانشگاهها را مورد شرمساری قرار دهد. افرادی که هیچ شرمی در آدم کشی ندارند و حقوق می گیرند تا یک حکومت ادم کش را موجه جلوه دهند و نرمال سازی کنند باید با فریاد «شرمت باد» در کوچه و بازار و محل کار و فرودگاه پذیرایی شوند. این افراد نه تنها برای دمکراسی بلکه برای بشریت تهدید و خطر محسوب می شوند.

کمپین ایجاد شرمساری توسط اپوزیسیون ایرانی خارج از ایران برای مسئولان، مقامات، سلبریتی های وابسته به حکومت اسلامی بچه کش (ورزشکاران، خوانندگان، و اهالی فیلم و تلویزیون دولتی)ِ، وابستگان رژیم و حامیان پر و پا قرص حکومت که بی شرمی سرا پای وجودشان را گرفته است وسیله ای برای پاسخگو کردن قدرتمندان و لحظه ی روشنگری در مورد افراد وابسته به قدرت است. در کمپین شرمساری هدف فقط مرور کارهای زشت و غیر انسانی یک حکومت غیر پاسخگو و دیکتاتور با صدای بلند است، کارهایی مثل تجاوز، کشتن، زندانی کردن و اعدام مخالفان. این افراد باید تمام جنایت حکومتی که به آن وابستگی سیاسی و اقتصادی دارند مرتبا بشنوند و یادآوری شوند که برای چه سیستم جنایتکاری پادویی می کنند.

کمپین شرمساری به القاب، موقعیت های علمی و دانشگاهی، نژاد، ملیت، مذهب، وابستگی های حزبی، هویت های جنسی و جنسیتی و سن افراد کاری ندارد. از همین جهت هم هست که کریمی حکاک عضو نایاک که حقا مستحق شرمساری است را به اندازه ی سر مربی تیم کشتی یا رابرت مالی ماله کش اعظم رژیم بچه کش اسلامی شرمسار می کند.

رفتار اراذل و اوباش حکومتی	رفتار اعضای کمپین شرمساری
از سوی نهادهای نظامی، قضایی و انتظامی حمایت می شود	حمایت دولتی ندارد
بسیجی بودن شغل است. آنها در مقابل آزار و اذیت ملت حقوق و پاداش دریافت می کنند	شغل نیست؛ اعضای کمپین شرمساری حقوق بگیر دولتی نیستند
مبتنی اوباشگری آزاد فقط برای بسیجیان	مبتنی است بر آزادی بیان برای همه
آتش به اختیار و فرا قانون است	مبتنی است بر قانون
کار سرکوب اوباش همیشگی و همه جایی است	کار کمپین ایجاد شرمساری موردی است
اوباشان «آغا» مردم عادي را که به هیچ سازمان و گروهی وابسته نیستند کتک می زنند	متوجه به مقامات و سلبریتی های حکومتی است
مبتنی بر خشونت فیزیکی و زبانی است	مبتنی بر خشونت زبانی یا فیزیکی نیست