پروین فهیمی، مادر سهراب اعرابی از شهدای جنبش سبز در یادداشتی از نامه عذرخواهی سعید مرتضوی ابراز تعجب کرده و این پرسش را مطرح کرده است که با آنکه پذیرفتن جنایت بزرگ کهریزک پس از هفت سال از طرف فردی که در تمام این سال‌ها در دادگاه‌ها، تریبون‌ها، دفاعیات و رسانه‌ها نقش خود را در این فجایع انکار می‌کرد، برایم عجیب بود. با این حال خوشحالم از این بابت که مرتضوی به گناه خود اعتراف کرد. اما آیا فقط عذرخواهی کافی است؟
او در این یادداشت به روزهایی اشاره کرده است که خود و دیگر خانواده‌های جانباختگان به دنبال گمشده‌های خود می‌گشتند و کسی پاسخگو نبود. مادر شهید سهراب اعرابی تاکید کرده که ما با فریاد بای ذنب قتلت (به کدامین گناه) به خدا شکوائیه کردیم و با شکایات به قوه قضائیه پرونده‌های خود را پیگیری نمودیم و با هل من ناصر ینصرنی (کیست که مرا یاری کند) از مردم کمک خواستیم و هنوز بعد از هفت سال به نتیجه‌ای نرسیده‌ایم و حال شما حتی اگر از تک تک ما خانواده‌ها عذرخواهی کنید و حتی اگر ما نیز شما را ببخشیم این خداست که باید از گناه شما بگذرد. آیا خدا می‌گذرد؟ این شما و این خدای بزرگ.
سهراب اعرابی روز دوشنبه ۲۵ خرداد ۸۸ به همراه مادرش در راهنمایی باشکوه سکوت شرکت کرد اما در میانه تظاهرات از مادرش جدا شد و هیچ‌گاه به منزل برنگشت. پروین فهیمی روزهای متمادی برای یافتن نشانه‌ای از پسرش به دادگاه انقلاب رفت و هر روز به همراه عکس فرزندش مقابل اوین رفت تا شاید در میان آزادشدگان نشانی از فرزندش پیدا کند.
اما پس از پیگیری‌های زیاد پروین فهیمی یک ماه جنازه سهراب را به او تحویل دادند. مادر این شهید جنبش سبز بارها پیش از این اعلام کرده بود در صورتی که زندانیان سیاسی آزاد و حصر برداشته شود، از شکایت خود خواهد گذشت. خواسته‌ای که هیچ‌گاه جامه عمل بر آن پوشیده نشد.
او اینک پس از آن سعید مرتضوی متهم اصلی پرونده کهریزک، پس از هفت سال نامه عذرخواهی نوشته معتقد است از این عذرخواهی بوی خیر به مشام نمی‌رسد. از همین‌رو یک بار دیگر مسوولان را مورد پرسش قرار می‌دهد که « در این هفت سال کدامیک از مسئولان از ما خانواده‌ها دلجویی و عذرخواهی کردند؟ کدام دادگاه علنی و غیر علنی برقرار شد؟ کدام آمر و عامل را به ما و مردم معرفی نمودند؟ ما شما و تمام مسئولین و مسبین جنایات پس از ۸۸ را به خدا و آینده واگذار می‌کنیم.»
متن کامل این یادداشت که برای انتشار در اختیار کلمه قرار گرفته را در زیر می‌خوانید:
نامه آقای سعید مرتضوی برای عذرخواهی از خانواده‌های شهدای کهریزک برایم قابل تامل بود از این جهت که ایشان بالاخره به نقش خود در جنایت کهریزک اعتراف کرده است. پذیرفتن جنایت بزرگ کهریزک پس از هفت سال از طرف فردی که در تمام این سال‌ها در دادگاه‌ها، تریبون‌ها، دفاعیات و رسانه ها نقش خود را در این فجایع انکار می‌کرد، برایم عجیب بود. خوشحالم از این بابت که مرتضوی به گناه خود اعتراف کرد. آیا فقط عذرخواهی کافی است؟ هر چند امیدوارم این عذرخواهی برای پنهان کردن بسیاری از مسایل این جنایات نباشد. آنچه در این نامه رنج‌آور بود آنکه سه نفر از شهدای کهریزک را مورد خطاب قرار داد، در صورتی‌که تعداد زیادی در این جنایت مورد ظلم و ستم قرار گرفنند را نادیده انگاشته که این را مایه بی‌تدبیری و تبعیض بین مظلومین می‌دانم.
جنایات پس از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۸۸ تنها به کهریزک خلاصه نیست و مرتضوی و همکارانش اسماعیل‌های فراوانی را قربانی مطامع خود کردند.
ما حانواده‌ها به خاطر حفظ وحدت و آشتی و منافع ملی و آزادی زندانیان سیاسی و رفع حصر محصورین نجابت به خرج داده‌ایم و بسیاری از مسایل را بازگو نکرده‌ایم.
روشن شدن تمام این فجایع را به خدای قهار، گذشت زمان و عدالت مردم می‌سپاریم. آقای مرتضوی و مرتضوی‌ها بدانند که تاریخ در مورد همه قضاوت خواهد کرد. مطمئن باشند سکوت ما خانواده‌ها باعث نخواهد شد این فجایع به فراموشی سپرده شود.
با گذشت هفت سال از کشته شدن و زندانی شدن فرزندانمان در جریانات بعد از انتحابات ۸۸ به دست عوامل تندرو و افراطی بسیج و سپاه و لباس شخصی‌ها و نیروهای درگیر این ظلم بر مردم آشکار شده است.
نسبت دادن فتنه و فتنه‌گران به مردم و مظلومین از سوی مرتضوی لقبی ست برازنده جنایتکاران و اختلاس‌گران و غارتگران بیت المال و این تهمت نهایت بی‌ایمانی، بی‌تقوایی و افکار پلید امثال ایشان است.
ما اعتقاد داریم خدایی هست که بینا و شنواست و آه ما مادران پای همه نابکاران را خواهد گرفت زیرا جوانانی که با سختی‌های بسیار زندگی، بزرگ کردیم تا برای کشورمان و برای خودمان ثمره داشته باشند و دستمان را بگیرند به دست ظالمان پرپر گشته‌اند.
آقای مرتضوی حتما به خاطر دارد روزهایی که به دنبال فرزندم می‌گشتم با حضور در دفترش نامه‌ای به دفترشان ارائه کردم تا فرزندم را پیدا کنند ولی بعد از ۲۶ روز جسد به من تحویل داده شد یک لحظه خودتان را جای ما مادران بگذارید شما خود مادر دارید، در نظر بگیرید این اتفاق برای شما بیفتد چه می‌کنید؟ ما به شما و مسئولین از خدا بی‌خبر چه لقبی بدهیم؟
بعد از هفت سال کشتار خونین خیابانی و بازداشتگاهی جوانان ما، تنها از سوی یکی از جنایتکاران یک عذرخواهی شنیدیم که بوی خیر از آن به مشام نمی‌رسد. در این هفت سال کدامیک از مسئولان از ما خانواده‌ها دلجویی و عذرخواهی کردند؟ کدام دادگاه علنی و غیر علنی برقرار شد؟ کدام آمر و عامل را به ما و مردم معرفی نمودند؟ ما شما و تمام مسئولین و مسبین جنایات پس از ۸۸ را به خدا و آینده واگذار می‌کنیم.
بیش از صد نفر جوان را شهید و ناکام و چندین تن را معلول و صدها نفر را زندانی و هزاران جوان را آواره کرده‌اید خدا باید قضاوت کند اگر به خدا اعتقاد داشته باشید و آه مادران دلشکسته و مردم نجیب ایران را در نظر بگیرید.
امثال مرتضوی‌ها بدانند جگر گوشه‌هایمان در گورستان‌ها هستند ایشان و همکارانشان در این کشور راحت زندگی و اختلاس می‌کنند از این جماعت سوال دارم وقتی شب سر بر بستر می‌گذارید با خدای خود خلوت کنید پاسخ خدا به شما چه خواهد بود؟
ما با فریاد بای ذنب قتلت (به کدامین گناه) به خدا شکوائیه کردیم و با شکایات به قوه قضائیه پرونده‌های خود را پیگیری نمودیم و با هل من ناصر ینصرنی (کیست که مرا یاری کند) از مردم کمک خواستیم و هنوز بعد از هفت سال به نتیجه‌ای نرسیده‌ایم و حال شما حتی اگر از تک تک ما خانواده‌ها عذرخواهی کنید و حتی اگر ما نیز شما را ببخشیم این خداست که باید از گناه شما بگذرد. آیا خدا می‌گذرد؟ این شما و این خدای بزرگ.
ما قضاوت این جنایات را به عدالت خدا و مردم سپرده‌ایم زیرا می‌دانیم که عدالت در کشورمان بسیار ناتوان است که از حق ما مظلومین دفاع کند.
پروین فهیمی. شهریور ۱۳۹۵
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر