حشمت طبرزدی
حرف آشکاری است که تنها با تبدیل شدن به نیرو، امکان به وجود آوردن تغییر خواهی یافت. این امر از دیدگاه نیروی حاکم ،متشکل از روحانیت سیاسی،نظامی های سیاسی و بازاریان و شبکه یرانتی و دلالی سیاسی حاکم، بسیار بدیهی است و خامنه ای به صورت اشکار تاکید کرد که رای مخالفین را می خواهیم اما حضور انها در قدرت را هر گز تحمل نمی کنیم.
اصلاح طلب ها و اعتدالی ها به رهبری هاشمی، همه ی تلاش خود را متوجه ی نفوذ در قدرت و بیرون راندن رقیب، حتا به اندازه ی یک نماینده ی مجلس و مدیر کل، نموده اند. زیرا دریافته اند،فقط از این طریق است که امکان تغییر به نفع خود و پیروانشان ممکن خواهد بود. برای این که با حلوا حلوا کردن، دهان شیرین نمی شود.صد البته، نظامی های سیاسی حاکم به همراه متحدین خود در قدرت، سعی دارند این تلاش رفسنجانی و پیروان را، با طرح کلید واژه ی ،،نفوذ،، به شدت سرکوب و خنثا سازند.اصلاح طلب ها به میزانی که پایگاه خود در قدرت را از دست داده اند، بی اثر شده و با چراغ خاموش و زیر عبای رفسنجانی و روحانی، در تلاش هستند تا به قدرت از دست رفته برگردند تا در هر حال، نقش خود در معادله ی قدرت را باز ستانند.
بنابر این در شرایطی که همگان از همه چیز اگاهی دارند و سیاست ها عریان شده است، نیروی نظامی، اخوندی و مالی و اقتصادی سیاسی حاکم که 21 سال پیش از ان، به ،، باند قدرت ،، تعبیر کردم،هیچ ابایی ندارد با مشت اهنین به جنگ افکار عمومی برود، اما همه ی تلاش خود را بر غیر قابل نفوذ کردن قدرت متصلب ،انحصاری و غیر قانونی نماید و به هیچ غیر خودی اجازه ندهد،این توازن را بر هم بزند.او اگاه است که تا زمانی که توازن قوا از طریق محافظت از قدرت غصب شده ، به نفع او باشد، اتفاقی نخواهد افتاد. و البته این توازن همچنان به نفع او حفظ خواهد شد و ممکن است تلاش رفسنجانی و روحانی بیهوده باشد اما انها در حال حاضر، تنها رقیب این قدرت غصب شده هستند.
از این سو اما اپوزسیون چهل تیکه، به دلیل این که نتوانسته برای بر هم زدن توازن قوا به نفع دموکراسی خواهی و حقوق بشر، به قدرت تبدیل شود، هیچ نقش تعیین کننده ای در معادلات ندارد. اپوزسیون عادت کرده در جنجال و شعار و فحاشی های سیاسی، زندگی کند و اگر بخشی از آن، برای تقویتجنبش اجتماعی، مثلاً انتخابات ازاد و دموکراتیک یا صندوق آزاد، و جنبش مطالبه محوری را پیشنهاد بدهد، بخش های هوچی ، بر سر او ریخته و فریاد بر آورند که«مگر نمی دانید که رای ندادن، خودش یک اعلام رای است!» و نان ما در همین ژست اپوزسیونی است، آخر چرا به دنبال برنامهء برای مبارزه هستید و حنای ما را بی رنگ می کنید!؟
در حالی که خامنه ای و رفسنجانی با دقت و ظرافت هر چه تمام تر، می دانند چگونه باید بازی شطرنج قدرت را مدیریت کرده و مهر های خود را جلو و عقب ببرند،تا همچنان توازن قوا را به نفع خود سازند، اپوزسیون ما در تعلیق بهسر می برد.
آن روز که دکتر محمد ملکی و دکتر محمد نوریزاد، از پارک ملت بر گشتهبودند، جایی با هم بودیم. آقای نوریزاد، با هیجان خاصی تعریف کرد: امروز بسیار خوشحال هستم، برای این که از یک تجمع بر گشتم. او می گفت: ما رفتیم وچایی خوردیم و ابر ها را پف کردیم. پس از اتمام من گفتم خاک بر سر ملتی کهاپوزسیون او مجبور است ابر ها را پف کند!
اقای نوریزاد یک هنرمند است و از این رو من تردید کردم که شاید با انبرنامه ی پف کردن ابرها ،که اتفاقا چند نفر نیز به تقلید کار او پرداختند، و به راستی چنین کردند، می خواست کمدی درام اپوزسیون ما را به صحنه ی نمایش بیاورد!؟ نمی دانم باید از خودش پرسید.اما جالب این است که بخشی از همان اپوزسیون معلق و جنجال زده، از این نمایش، به عنوان یک برنامه ی مبارزاتی ،بهتر از برنامه ی ،،انتخابات ازاد،، همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر در ایران، استقبال کرد!؟ فکر می کنم دکتر نوریزاد ،در این برنامه ی هنرمندانه ی خود برای نشان دادن وضعیت اسفبار اپوزسیون، موفق بوده است.
دبیرکل جبهه دمکراتیک ایران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر