دگرباوران

 حالا که این طور است ما هم می گوییم حضرت محمد فقط «گوشت تلخ» نبود بلکه صفات زشت دیگری هم داشت؛

در خانه ی ما، پدرم، مادرم و همه ی اهل خانه مسلمان بودیم از زمان پادشاه فقید و تا جایی که دین اسلام به کار ما کاری نداشت احترام این دین را داشتیم. در مواقع عزاداری رعایت محدودیت های دینی را مثل کل جامعه می کردیم، و دعوایی با دین آبا و اجدادی مان نداشتیم.

انقلاب نکبت بار که پیروز شد اعتراض های ما هم به خاطر جنایتکاری ها و محدود کردن های دینی شروع شد اول به آخوندها بعد به ارجاعاتی که می دادند و این ارجاعات «تماما» به دین بود.

وابستگان نظام پیشین را که تیرباران کردند، فرخ رو پارسا را که به دار کشیدند، بعد هم جوان های نازنین ما را دسته دسته در دهه ی شصت از دم تیغ گذراندند، اینجا ما با یک حکومت آدمکش عادی رو به رو نبودیم بلکه آدمکشان، آدمکشی هایشان را با موضوعات دینی توجیه می کردند و راست و چپ از منابع دینی، آیه و حدیث و نمونه ی عمل در صدر اسلام می آوردند.

این که حضرت محمد در هشتاد نود جنگ علیه کفار حضور داشت و در جنگ خندق یهودیان را سر برید، توجیهی بود برای جنایتکاری و وحشیگری حکومت. اینجا دیگر ما با داستان مسخره ی عبور حضرت از کوچه ای که پیرزنی یهودی بر سرش خاکستر می ریخت و او به دیدار پیرزن که بیمار شده بود می رفت رو به رو نبودیم و اسلامِ لطف و محبت دوران پادشاه فقید، تبدیل شد به اسلام جنایتکاران وحشی که بویی از انسانیت نبرده بودند.

باز با تمام این مصائب و جنایت ها، چون اکثریت مردم ایران مسلمان بودند و هستند ما با دین مردم کاری نداشتیم و هنوز هم اگر آقایان با موضوعات دینی به جنگ مردم نیایند کاری نداریم.

با این وجود کثافتکاری ها و خرافاتی که اساس و بنیاد دین اسلام است روز به روز شدت گرفت و رسانه های حکومتی با پیش کشیدن موضوعات یاوه و بغایت مسخره نه فقط اهل علم و فرهنگ که مردم عادی مسلمان را هم در مقابل خود قرار دادند. از بحث های سخیفِ مربوط به «جن» گرفته تا استعمال گل بنفشه و ازدواج موقت و صیغه و تفخیذ بچه ی شیرخواره و کشتن های ناموسی که در آن پدر، دختر را می کشد بعد هم آزاد و بدون مجازات در جامعه ول می چرخد، تا کشتار های زنجیره ای و ناجوانمردانه ی مخالفان فکری -و نه عملی- حکومت، و صدها مورد دیگر همگی، دم شان به دم هیولای اسلام گره خورده است.

اخیرا آخوندک حکومتی، به نام پناهیان، که ظاهرا در دستگاه حکومت صاحب عرض و طولی می باشد، با نهایت وقاحت برای توجیه خشونت حکومت نکبت اسلامی، بدون تعارف و خجالت، حضرت محمد را «گوشت تلخ» نامید.

در زبان فارسی صفت گوشت تلخ چندان آهنگ موهنی ندارد ولی همین گوشت تلخ که در تُرکی به آن «اَتاجی» می گوییم، یکی از بدترین و زشت ترین فحش های این زبان می باشد که به بدترین نوع آدم ها اطلاق می شود.

حال که جناب حجت الاسلام والمسلمین پناهیان رسما می فرماید که پیغمبر اسلام گوشت تلخ بوده، ما هم که قصد در افتادن با دین مردم را نداریم، به تاسی از ایشان، به این صفت صفت های دیگری مثل بچه بازی، آدم کشی، فریبکاری، نگاه شهوانی به زن پسر خود داشتن، زنبارگی، قسی القلب بودن، استفاده از هر وسیله ی زشتی برای رسیدن به هدف، پیشبرد اهداف با موافقت ها و مخالفت کردن های دروغین، و صدها صفت زشت دیگر اضافه می کنیم که کلکسیون تبهکاری های دینی حکومت نکبت کامل شود و اگر تا اینجای کار کسانی هنوز به خباثت دین حکومتی پی نبرده اند، به این موضوع پی ببرند و دستکم برای حفظ دین شخصی و آبا و اجدادی شان، در مقابل این حکومت بدکار بایستند و خواهان بر انداختن آن باشند.

هر چه حکومتی ها جلوتر بروند، دین عادی مردم تباه تر خواهد شد و این البته از نظر ما عیب نیست ولی اگر روزی مساجد و زیارتگاه ها و مدارس دینی به عنوان محل اشاعه ی فساد و جنایت بر سر مسلمانان خراب شد این را از چشم ما مخالفان دین نبینند بلکه اتفاقا اصحاب دین مثل خامنه ای و پناهیان و دار و دسته های نوحه خوان و کفتارهای حکومتی را باعث و عامل آن بدانند.

ف م سخن