چرا کنگره ملی؟ وچگونه؟
منوچهر تقوی بیات
«جبهه ملی ایران در مرداد ماه ۹۷ یعنی چهار سال قبل به حکومت هشدار داد و نقشه راه جهت برون رفت از بحران‌های عمیق موجود در جامعه را در برداشتن سه گام معرفی نمود.
گام اول آزاد نمودن زندانیان سیاسی در سراسر کشور.
دوم برقرار نمودن و احترام گذاشتن به تمام آزادی‌های اولیه و اساسی ملت ایران مانند آزادی احزاب و اجتماعات، آزادی رسانه‌ها و آزادی انتخابات.
و در گام سوم انجام یک انتخابات سالم و عادلانه برای تاسیس یک مجلس موسسان که نظم و ساختار آینده کشور، در آن ترسیم گردد.».
اما تا کنون حکومت دست نشانده و وابسته‌ی مشتی آخوند در ایران این راه خردمندانه را نپذیرفته است. آن‌ها نه به انتخابات آزاد تن در می‌دهند و نه آزادی‌های سیاسی و اجتماعی را روا می‌دارند و همچنان با کمک مشتی بسیجی و سپاهی تا دندان مسلح به کشتار و بگیر و ببند زنان و مردان مبارز ادامه می‌دهند. این حکومت ضد مردمی کودکان را نیز به گلوله بسته و به زندان انداخته است. در پیکر هیچ یک از حکومتگران در ایران گوش شنوایی نیست و در چهل و اندی سال گذشته حکومت دیکتاتوری آخوندها با کشتار و شکنجه‌ی فداکارترین فرزندان مان نشان داده است که این حکومت برگزیده‌ی ایرانیان نیست بلکه دشمن ایرانیان است.
از ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ تا به امروز ۸۸ روز است که مردمان شهرهای سراسر میهن مان برای سرنگون کردن حکومت ضد ایرانی و وابسته‌ی آخوندها، به پا خاسته‌اند. تاکنون راهی و یا برنامه‌ای برای سرنگونی حکومت پیشنهاد نشده است. تنها جبهه ملی ایران در تارنمای پیام جبهه ملی ایران شماره ۲۱۷ به ملت ایران پیشنهاد کرده است که «راه عبور از بحران، تأسیس یک کنگره ملی از تمام گروه‌های جامعه است… این کنگره موقت برای شروع یک روند دموکراتیک می‌تواند از مجموعه‌ای از نمایندگان احزاب و جمعیت‌های ملی،
نمایندگان بانوان حق طلب ایران،
نمایندگان شورای هماهنگی معلمان،
نمایندگان دانش آموزان دبیرستانی و جوانان و آینده سازان کشور که در این ایام بلوغ سیاسی و رشد یافتگی فکری خود را نشان دادند،
نمایندگان دانشجویان ارجمند که مثل همیشه موتور محرکه جنبش‌های اجتماعی ایران بوده و هستند.
نمایندگان اساتید گرامی دانشگاه‌ها یعنی مربیان و مراجع علمی این سرزمین،
نمایندگان کارگران و کشاورزان شرافتمند که سربازان عرصه‌ی تولید و قدرت بخش توان اقتصادی کشورند.
نمایندگان کارمندان دولت،
نمایندگان پزشکان و پرستاران این ایثارگران عرصه درمان،
نمایندگان مهندسان پیشگامان عرصه سازندگی،
نمایندگان حقوقدانان و وکلا،
نمایندگان اصناف و بازاریان که همیشه در جنبش‌های اجتماعی ایران نقش آفرین بوده‌اند.
نمایندگان بازنشستگان گرامی،
نمایندگان دارندگان کامیون و ماشین‌های سنگین،
به همراه نمایندگان مورد وثوق مردم از تمام استان‌های کشور می‌توانند این کنگره ملی موقت را تشکیل دهند.».
در این روزها مردمان جان به لب رسیده‌ی میهن مان در همه شهرهای ایران به خیابان‌ها ریخته‌اند و آزادی و رهایی را فریاد می‌زنند و دشمن نیز آنان را گلوله باران می‌کند، می‌کشد و به زندان می‌کشد. در سراسر کشور هر گروه، سازمان و صنفی مانند معلمان، کارگران، دانشجویان و… که در پیشنهاد آمده است می‌تواند از راه نت یا از راه دیدارهای سندیکایی این پیشنهاد را به رایزنی بگذارد و راه‌های تازه تر و بهتری را برای انجام آن‌ها در پیش بگیرد. این گروه‌ها اگر نمی‌توانند کنگره‌ی ملی را در جایی برگزار کنند می‌توانند از راه تلفن همراه و یا کامپیوتر گرد هم آیند و راه آینده‌ی کشور را پیش پای همکاران خود و ملت ایران بگذارند. هر گروهی می‌تواند از این راه نمایندگانی را برگزیند و به کنگره بفرستد. کنگره می‌تواند مجلس شورای ملی و دولت ملی را پدید بیاورد. این دولت ملی موقت می‌تواند راه انجام یک انتخابات ملی و سراسری را پیشنهاد کند. چندین میلیون ایرانی در بیرون از کشور می‌توانند به برپایی این کنگره ملی کمک‌های گوناگونی بکنند. مردمانی هم که در کوچه و بازار کشته می‌دهند به مبارزه دلگرم شده و تا پیروزی و سرنگونی حکومت اسلامی پیش خواهند رفت. اگر صدها هزار نفر به دستگاه‌های دولتی و به پادگان‌ها روی بیاورند هیچ نیرویی نمی‌تواند جلوی آن‌ها را بگیرد. با منفی بافی و نه گفتن و نق زدن کسی به جایی نمی‌رسد.
در پیشنهاد بالا جبهه ملی ایران دست یاری به سوی همه‌ی هم میهنانمان دراز کرده است. این پیشنهاد داهیانه و درستی است و بار کلانی است که برداشتن آن کار یک نفر و دو نفر و یک گروه و دو گروه نیست. همانگونه که در پیشنهاد آمده است؛ در این هنگام هنگامه‌ها و لحظه‌ی سرنوشت ساز میهن مان تمام گروه‌ها و همه‌ی ایرانیان میهن دوست باید این کار را به گردن بگیرند و در انجام آن کوشا باشند. در برخی از گلوگاه‌ها و تنگناهای تاریخی تنها فرمانروایان نیستند که راهگشای تاریخ می‌شوند، در چنین تنگناهایی در درازای روزگار مردمان و شهروندان ایرانی، به پاخاسته و راه رهایی را گشوده‌اند. ابومسلم و سیاه جامگان، بابک خرمدین و سرخ جامگان، سربداران، انقلاب مشروطیت و… از سربلندی‌ها و سرافرازی‌های تاریخ میهن ما بوده‌اند. ایرانیان به یاری خرد همگانی و فداکاری چه در درون کشور و چه در بیرون کشور باید نقش تاریخ ساز خود را به انجام برسانند.
از: گویا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر