دگرباوران

 بر طبل پیروزی باید کوبید و یا بر طبل عزا؟

فیروز نجومی

بار دیگر طبل پیروزی، در حکومت اسلامی، بصدا در آمد، پیروزی، پیروزی، پیروزی بر ابر قدرت امریکا. که پشیمان از کرده خویش با خروج از برجام، امده توبه کند.  البته، اینبار آخوند شیخ حسن روحانی، رئیس جمهور حکومت دین است که بر طبل پیروزی میکوبد. چرا نکوبد؟ او مدعی ست که توانسته است در سه سال جنگ با تحریمات امریکا، کالاهای ضروری را فراهم نماید بدون اینکه به جیره بندی تن بدهد. اگرچه اعتراف هم میکند که قیمت نامتعادل بوده است. چنانکه گویی که آخوند شیخ روحانی با تدابیر داهیانه مانع گسترش فقر و فساد و فحشا گشته و شکم های گرسنه را سیر کرده است در حالیکه تحت تحریمات امریکا بوده است

 در ادامه سخنانش در هئئت دولت، رئیس جمهور، آخوند شیخ روحانی، همچنان تا پایان بر طبل پیروزی میکوبد. که دولت پیشین امریکا را در جهان ایزوله و منفور کردیم. که فشار حداکثری را شکست دادیم، کالاهای ضروری را بفور در اختیار مردم نهادیم و از تن دادن به کوپنی کردن کالاهای معیشتی اجتناب کردیم.. اما، فراموش نکرد که بیافزاید بدون رهبری ولی فقیه، هیچ یک از این پیروزیها رخ نمیداد. بقول معروف، توپ رئیس جمهور، پر پر بود.

این در حالی ست که او بخوبی به محدود بودن اقتدار خود آگاه است و میداند حرف آخر را ولی فقیه میگوید. رئیس جمهور بهتر از هرکسی میداند که در درون نظام هیچ تصمیم مهمی اتخاذ نمیگردد مگر مورد تایید آخوند خدا خامنه ای قرار بگیرد. 

هم اکنون دو سال است که پیمان  اف ای تی اف، معطل امضای مسئولین کشور است پیمانی که اگر امضا نشود ارتباطات مالی و تجاری با جمهوری اسلامی همچنان مسدود میمانند. بهمین دلیل است که کشورهایی که نفت خریده اند، نمیتوانند بهای آنرا بدولت جمهوری اسلامی پرداخت کنند. علت تاخیردر تصویب عهدنامه اف ای تی اف را باید در نظر و  اراده منفی ولی فقیه جستجو نمود. 

اما، چنین بنظر میرسید که آخوند شیخ روحانی بر طبل پیروزی سخت میکوبد نه تنها بآن دلیل که همچون رستم دستان پنجه در پنجه ابر قدرت امریکا افکنده و پشتش را بخاک رسانده است بلکه بان دلیل که بگوش آن دشمنانی که در درون کشور در لانه هایشان خزیده اند برسد، بگوش آنانی که گویا اجازه نمیدهند که پیروزیهایی که ریاست جمهوری در سه سال جنگ تحریمات بدست آورده بگوش مردم برسد. او دهان به شکوه میگشاید که چرا از این پیروزیهایی که در مبارزه با تحریمات امریکا بدست آورده ایم، فیلم سینمایی و تاتر و سریالهای تلویزیونی نمیسازید. سپس یادآوری که نباید واقعیت ها را تحریف کینم، چنانکه گویی، رئیس جمهور نه بر راس قدرت قرار دارد و نه دارای مسئولیتی ست. بدرستی نیز روشن نیست که شکایت به پیشگاه چه کسی میبرد. حال آنکه همه شکایتها باید به پیشگاه او برسند. حال باید پرسید، آیا کسی میتواند شکایت به پیش شاکی برد و طلب از طلبکار بخواهد؟ رئیس جمهور، کشور را از از درد و رنج کمبود کالاها نجات داده است. اما، نمیتواند بودجه ای برای تبلیغات خدمات ریاست جمهوری اختصاص دهد. 

مخاطب ریاست جمهور چه کسانی هستند؟ چه کسانی جلوی بازگشت ببرجام سنگ ریخته اند؟ چه کسانی او را متهم بفروش هسته ای کرده اند؟ سوالاتی ست که همچنان باید در ابهام بمانند. چرا که رئیس جمهور خود یکی از بازیگران اصلی این نظام است. یعنی که گفتمان مظلوم نمایی آخوند شیخ روحانی، از دعواها، رقابت ها، حسادتها و جاه طلبی های  درونی نظام بر میخیزد، از بازی قدرت. شاید هم از زیرکی ست که آخوند شیخ روحانی دیگرانی را با هویتی مجهول مخاطب قرار میدهد تا هرگز خود مخاطب قرار نگیرد. غدعه ای که آخوندها در بیرون کشیدن آن از آستین، مهارتی بسزا دارند.

لازم نیست که به زیر و رو کردن سخنان رئیس جمهوری بپردازی که خود را حیران بینی و بهت زده که آیا آخوند شیخ روحانی در دینای واقعی بسر میبرد یا تصور میکند بر فراز منبر روضه میخواند و مردم را بصحرای کربلا میکشاند؟ او واقعیت را تحریف نمیکند، بفراموشی می سپاردش تا وجود آنرا نفی و انکار نماید. او بر طبل پیروزی سخت میکوبد، بآن امید که  برای لحظه ای هم که شده، توجه جامعه  را از بحرانهای بیشماری که گریبان نظام را میفشرد برگیرد. چه او از پیروزی بر تحریمات امریکا، در حالی سخن میگوید که بیش از 65 درصد جمعیت کشور نیازمند یارانه های دولت اند. البته که نه بیکاری هست، نه گرانی ، نه گسترش فقر هست و فساد، نه قیمت دلار به بالاتر از سی هزار تومن رسیده است، نه آب و هوا بسم آلوده گشته و نه خشکزاری در حال پیشروی ست و... لیست میتواند ادامه یابد. رئیس جمهور از این فرو روی بسوی زوال و ذلت ملی، سخنی بزبان نمیراند.

البته که رئیس جمهور، آخوند شیخ روحانی بجای دمیدن در بوغ و کرنای  پیروزی بر امریکا و بازگردندان آن به برجام، باید در مبارزه با ویروس کرونا و شکست در دست آن بر طبل عزا میکوبید.  گسترش ویروس و جهشهای آن، افزایش تعداد میرندگان و مبتلایان، درگیرساختن بیمارستانها، کارشناسان را بر آن وادشته که روزهای دشوارتر و با مرگ و میر بیشتری را  در اینده پیش بینی کنند. 

شاید زیاد بیربط نباشد که این سوال را مطرح کنیم  که چرا یکی از این امامانی که پیوسته در زندگی ما حضور دارند، بویژه امام عچ، که هنوز زنده است و در میان ما زندگی میکند، دست امدادی بسوی، ادامه دهندگان راه آنان، آخوندهای مقدس و با تقوا دراز نمیکند؟ آخوندها، هم خود بحقیقت افسانه ها اخت گرفته اند و ایمان دارند و هم مردم ایران را خرافات زده و موهوم پرست و مطلق باور ببار آورده اند. اگر باور به لا الله الا الله که براحتی بر سر زبانها جاری میشود، بیانگر مطلق باوری نیست، بیانگر چه چیزی میتواند باشد که خود سکوی فولادینی گردید که بر فراز آن حکومت اسلامی برقرار گردید و پرچم تسلیم و اطاعت بر فراز آن باهتزاز درآمد..

 اما، کسی چه میداند، امامان کارشان را غیبی، بانجام میرسانند. دیدیم که هشت سال جنگ با کفر و باطل، تسخیر قدس از راه کربلا چه برکاتی با خود بارمغال آورد. حال باید منتظر دریافت برکت حاصل از بیش از چهاردهه امریکا ستیزی بمانیم.

فیروز نجومی

Firoz Nodjomi

firoznodjomi.blogspot.com

fmonjem@gmail.com