جبهه مقاومت ملی، برای تغییر " قانون اساسی"
سایت دگرباوران، هیچ موضعی از نظر شکلی و محتوایی در باره "قانون اساسی آینده ایران" ارائه نداده و نخواهد داد!
"نلسون ماندلای ایران در زندان است، بایدن باید برای آزادی او فشار بیاورد"
دولت بایدن خواسته است آزادی نسرین ستوده و صدها زندانی سیاسی دیگر را در دستور کار تعامل با ایران قرار دهد.
رژیمهای سرکوبگر از بی رحمی فردی برای مجازات مخالفانشان استفاده می کنند. من [کافمن] این افتخار را داشتم که در جریان کارگردانی و تولید مستندی درباره زندگی نسرین در سال ۲۰۱۶ او و خانواده اش را بشناسم. نسرین ۵۷ سال پیش در خانواده ای محافظه کار به دنیا آمد. او به عنوان یک وکیل با دفاع مداوم از اقلیت های مذهبی، کودکان، روزنامه نگاران، هنرمندان، زنان، تظاهر کنندگان صلح جو و افراد محکوم به اعدام خود را در خطر انداخت.
ستوده ماه اوت گذشته برای جلب توجه افکار عمومی به شرایط غیر بهداشتی زندان در ایران به ۴۶ روز اعتصاب غذا دست زد.
نسرین مانند نلسون ماندلا نشان داده است که صداهای مصمم را حتی پشت دیوارهای زندان نمی توان ساکت کرد.
نسرین از مشکل قلبی رنج می برد و به کووید-۱۹ مبتلا شد. او در سایه فشارهای جهانی در ۸ ژانویه سه روز مرخصی استعلاجی از زندان گرفت که برای ادامه درمان چند روزی تمدید شد.
نسرین ستوده یک روز پیش از مراسم تحلیف ریاست جمهوری جو بایدن و معاونت ریاست جمهوری کامالا هریس به زندان بازگردانده شد. حکومت ایران سابقهای طولانی در استفاده از زندانیان به عنوان مهره بازی دارد. بایدن به درستی سیاست دولت قبلی آمریکا در برابر ایران را «شکست خطرناک» توصیف کرد. اکنون زمان ابقای توافق هسته ای ایران، ایجاد سطحی از اعتماد و فشار برای حقوق بشر است.
نسرین پس از بازداشت در نامه ای به من [کافمن] و مارسیا راس، تهیه کننده فیلم، گفت: «من این نامه را از زندان می فرستم، اما ترجیح می دهم درباره آزادی حرف بزنم. پس بگذارید با شما در باره رویاهایم و راه هایی که رفته ام و هنوز نرفته ام صحبت کنم. هیچ حکومتی نمی تواند از سر دشمنی مانع رابطه انسانی میان افراد شود. زمان آن است که تاریخ را پشت سر بگذاریم و به پیش رو نگاه کنیم. برای همین وقتی سیاستمداران خصومت نشان می دهند، ما لازم است واژگان عشق و احترام را بیش از همیشه بشنویم.»
درخواست فوری برای آزادی نسرین ستوده و صدها زندانی سیاسی خشونت پرهیز دیگر قرار دادن کشورهای ما در برابر یکدیگر نیست. این گامی حیاتی به سوی احترام متقابل و همکاری است. همان طور که نسرین گفته است، اکنون زمان تکیه بر دوستیهایمان و قدم برداشتن به سوی همدیگر است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر