.1

اگر زن نبودم کمتر درد می کشیدم

فرشته قاضی

وسط تحریریه به زعم خود با تحسین رو به من کرد: "تو اینقدر جسوری که به همه گفته ام حتما کلی قرص ضد بارداری با خود برده ای".

بسته غذایی آبی رنگ که به نوعی غنیمت جنگی بود برای من و حیات بخش مردمی که از یک سو با خشکسالی دست و پنجه نرم می کردند و از سوی دیگر طالبان و جنگ و بمباران ناتو، از دستم افتاد؛ یک نمونه از هزاران بسته ای که هواپیماهای امریکایی در کنار بمب هایی که بر سر طالبان می ریختند برای مردم می انداختند.

حیرت زده در ذهن خود جستجو می کردم اگر من زن نبودم جسارتم چگونه تعریف می شد؟ جسارتی که پیش از رفتنم به افغانستان با تمسخر همراهی می شد از سوی همکاران و آن روزها که باب نبود روزنامه ها خبرنگار به مناطق جنگی بفرستند هر روزنامه ای مراجعه می کردم می شنیدم که اگر مرد بودی باز یک چیزی، اما تو نه فکرش را هم نکن.

چند صباحی دیگر در اتاق بازجویی بازداشتگاه مخفی خیابان کتابی، این بازجو بود که می پرسید چند بسته قرص ضد بارداری برده بودی و باز این سوال در ذهنم پررنگ تر می شد اگر زن نبودم در اتاق بازجویی به جای این کلمات چه کلماتی به کار گرفته می شد؟

این اما اولین و تنها باری نبود که چنین سوالی در ذهنم نقش می بست. اولین بار شاید مجلس پنجم بود علی اکبر ناطق نوری نه تنها رئیس مجلس که لیدر جناح راست آن زمان سر مصوبه ای وقتی متوجه شد رای کافی ندارند همزمان با بلند شدن با دست اشاره ای کرد و بسیاری از نمایندگان بلند شدند - آن روزگار رای گیری مجلس به صورت قیام و قعود بود - مصوبه رای آورد.

همکار نازنینی به دلیل انتشار این خبر، از مجلس اخراج شد، زور روزنامه اش و مدیرمسول پرنفوذ و موثر آن روزگار چربید به مجلس بازگشت و این بار حراست مجلس بود که او را فرا می خواند. "خانم شما پنکک (کرم‌پودر) می زنی می آیی و مجلس جای این قرتی بازی ها نیست" پوستش سفید بود و من عصبانی می پرسیدم که اگر زن نبود اگر مرد بود با او چه رفتاری می کردند؟ چه می گفتند؟

صباحی دیگر به خاطر گزارش میتینگ انتخاباتی محمد خاتمی برای رادیو بی بی سی از سوی حراست از مجلس اخراج شدم. گفتند خبرنگاران رسانه های خارجی حق ورود به مجلس جز مواقع خاص و با هماهنگی و دعوت ندارند. راست می گفتند اما من خبرنگار رسانه خارجی نبودم. گفتند و اما در شریف نیوز و سپس کیهان نوشتند فلان خبرنگار رفته اتاق فلان نماینده مجلس و تقاضای رابطه نامشروع کرده.

تکذیب هیات رئیسه و اعضای موثر مجلس هم چاره ساز نبود تنها مشکل بازگشتم به مجلس را حل کرد و اما من بودم که باید برای این و آن توضیح می دادم .. اگر من زن نبودم، اگر یک مرد بودم چه می نوشتند با چه ادبیاتی می نوشتند؟

اگر من زن نبودم؟ اگر فلان همکار زن نبود؟ زندگی حرفه ای و کاریم هرگامی رو به جلو این سوال را ذر ذهنم پررنگ تر و پررنگ تر می کرد هرچند مدتهاست از آن فضا دور هستم اما خوب که نگاه می کنم می بینم اگر زن نبودم هرمصاحبه خوب و موفق یا خبر دست اولی که می نوشتم به حساب زن بودنم گذاشته نمی شد از سوی عده ای، به حساب زنانگیم، کمتر درد می کشیدم و استعداد و پشتکار و تلاش ام پشت نگاه بیمار جامعه و حکومت زن ستیز، به زنانگی و جنسیتم تعبیر نمی شد.

اگر زن نبودم چه بودم؟ همین شاید، فقط کمتر درد می کشیدم و کوله بار زندگی حرفه ایم مملو از خاطراتی تلخ از این دست نبود .. اما من یک زن هستم.
بی بی سی