صفحات

۱۳۹۶ تیر ۱۸, یکشنبه

سپاه به رقیب مردم تبدیل شده است


کلمه – کسری نورایی
ا
ختلافات دولت و سپاه هرچند از همان آغاز به کار دولت یازدهم وجود داشت و پس از مکالمه تلفنی روحانی و اوباما در حین سفر رییس‌جمهور کشورمان به نیویورک سر باز کرد، این روزها و خصوصا پس از انتقادهای صریح حسن روحانی در ایام انتخابات از سپاه، آشکارتر و علنی‌تر شده است.
اما نگرانی‌ها از آنجاست که امپراطوری ساخته شده توسط سپاه تا کجا پیش خواهد رفت و جمهوریت نظام را که مبنای انقلاب است نشانه نخواهد گرفت؟
پیشنهاد تشکیل سپاه چند روز پس از پیروزی انقلاب اسلامی مطرح شد و در اردیبهشت سال ۵۸ با فرمان امام خمینی آغاز به کار کرد. نیرویی که بنا بود تحت مدیریت دولت موقت، در شرایط فروپاشیدگی قوای نظامی و انتظامی کشور، فعالیت کند.
سپاه، آرام آرام تبدیل شد به ارتشی برآمده از متن جامعه که با هزینه‌ّهای فراوان و خون‌های بسیار، ذره ذره آبرو جمع کرد. جریانی که آبروی کشور و نظام بود.
سپاه اما به رسالت تعیین شده خود اکتفا نکرد و چنان شریان‌های کشور را در اختیار گرفت و انحصارطلبانه پیش تاخت که امروز در همه‌ عرصه‌ها به عنوان زیاده‌خواهی مسلح شناخته می‌شود. زیاده‌خواهی‌های سپاه در حوزه سیاست، اقتصاد، اجتماع و حتی فرهنگ، اینک تبدیل به یکی از موانع جدی حضور مردم و نهادهای مدنی و حتی قدرت حاکمیت منتخب در جامعه شده است.
امروز دیگر در مرحله‌ای هستیم که سپاه چنان گلیم خود را در همه کشور پهن کرده که کسی نتواند بگوید پایت را از گلیمت فراتر نگذار. در تمام مراحل از صلاحدید سیاستگذاری‌ها تا برنامه‌ریزی و اجرا و میوه‌چینی مالی و سیاسی و قدرت، انحصار را در دست گرفته است.
آنچه عیان است سپاه دولتی در دولت شده است. دولتی که به طور طبیعی انحصار سلاح دارد و تصور می‌کند که انحصارا صلاح مردم و کشور و نظام را می‌فهمد. صلاح مردم در امور فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی. سپاه البته تفکرات خود را در سطح سیاستگذاری باقی نگذاشته است، این سازمان، اطلاعات را هم با رسانه‌های متعدد تا حد زیادی به انحصار خود در آورده است. در این میان همراهی صد در صد صداوسیما را هم با خود دارد و در دل این سازمان شبکه اختصاصی افق را راه اندازی کرده است.
مشاهدات از چنگ‌اندازی‌های سپاه در همه عرصه‌ها و تشکیل یک امپراطوری بی‌حساب و کتاب این سوال مهم را مطرح می‌کند که سپاه به دنبال چیست؟ آیا قدرت بی حد و مرزی که برای خود به دست آورده خطری جدی برای مفهوم دولت و جمهوریت محسوب نمی‌شود؟ آیا این خطر وجود ندارد که حکومت نیمه فردی و نیمه جمهوری فعلی در کشور با مسیری که به پیش می‌رود پس از رهبری فعلی تبدیل به یک حکومت نظامی شود؟
آنچه مسلم است جامعه برای حیات و توسعه خود به لنگرگاه‌هایی نیاز دارد که سپاه به عنوان یک نیروی مردمی می‌توانست یکی از ستون‌های اصلی این نیاز جامعه باشد. اما اینک این امپراطوری به رقیب خطرناکی برای جمهوریت نظام بدل شده است. همان جمهوریتی که در واقع شکل سیاسی تبلور اراده مردم در حکومت است. به تعبیر ساده‌تر سپاه در فرایندی پیچیده اکنون رقیب مردم شده است.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر