حرام چیست ؟ حرامی کیست ؟
سوآلاتی در استقبال از اظهارات آقای موحدی کرمانی
کلمه-گروه سیاسی
پس از افاضات غریب – هرچند به نظر خودشان «طبیعی» – جناب موحدی کرمانی، دبیر کل جامعه روحانیت مبارز، درباره‌ی «تخلف» ۶ میلیونی در انتخابات، ایشان در ابراز نظری جدید و جالب‌توجه «رأی حرام» را تعریف فرموده‌اند:
«اگر در سبد رأی یک کاندیدا آراء واقعی او ریخته شود، این آراء پاک و حلال است و اگر آراء دیگری به‌اشتباه یا عمد در سبدش ریخته شود، این آراء پلید و حرام است.»
ضمن استقبال از این تعریف و معنا، که به نظر منطقی و شهودی می‌رسد، سؤال‌های زیر برای مخاطب دارای کمی حافظه‌ی تاریخی و درعین‌حال علاقه‌مند به دانستن مصادیق این حلال و حرام ناگزیر به نظر می‌رسد:
– در انتخابات ۸۴، آرایی که یک‌شبه به سمت کاندیدایی خاص چرخید و سبب شد او به دور دوم برود «آراء واقعی» او بود یا «به‌اشتباه یا عمد» در سبد رأی او ریخته شد؟
– چک‌پول‌ها و وام‌ها و باقی ارزاقی که در هفته‌های منتهی به انتخابات ۸۸ از کیسه بیت‌المال به این‌وآن بخشیده شد، جزو سبد حلال رأی همان کاندیدا بود یا جزو آراء پلید و حرام بود؟
– خرج از سرمایه‌ی مادی و معنوی آستان قدس رضوی برای جلب آراء به سوی کاندیدای جدید الحمایه، دقیقاً چه طور به کسب رأی حلال مطابق این تعریف می‌انجامد؟ آیا کسی که به خاطر آرد و نان یا نام امام رضا (ع) به نمایندگان خود خوانده‌ی ایشان رأی می‌دهد، رأی اش را به‌اشتباه در سبد دیگری نریخته؟
– تلاش برای جلب مخاطبین یک خواننده‌ی زیرزمینی به هر طریق ممکن — از ترس و تهدید تا فریب و تطمیع — به ظن باطل این‌که سبد رأی کاندیدای ما را پرتر خواهد کرد، نیت کسب رأی واقعی و حلال است یا عمل و نیتی پلید و حرام؟
– چک‌پول‌ها و وام‌ها و باقی ارزاقی که در هفته‌های منتهی به انتخابات ۸۸ از کیسه بیت‌المال به این‌وآن بخشیده شد، جزو سبد حلال رأی همان کاندیدا بود یا جزو آراء پلید و حرام بود؟
– خرج از سرمایه‌ی مادی و معنوی آستان قدس رضوی برای جلب آراء به سوی کاندیدای جدید الحمایه، دقیقاً چه طور به کسب رأی حلال مطابق این تعریف می‌انجامد؟ آیا کسی که به خاطر آرد و نان یا نام امام رضا (ع) به نمایندگان خود خوانده‌ی ایشان رأی می‌دهد، رأی اش را به‌اشتباه در سبد دیگری نریخته؟
– تلاش برای جلب مخاطبین یک خواننده‌ی زیرزمینی به هر طریق ممکن — از ترس و تهدید تا فریب و تطمیع — به ظن باطل این‌که سبد رأی کاندیدای ما را پرتر خواهد کرد، نیت کسب رأی واقعی و حلال است یا عمل و نیتی پلید و حرام؟
امید است در ادامه، آقای موحدی کرمانی و دوستان هم‌فکر و هم‌رأی ایشان پاسخی درخور برای این سؤالات و شبهات مشابه داشته باشند. چرا که با تعریف منطقی ایشان تمامی این موارد و موارد مشابه از مصادیق صریح «جابه‌جایی آراء از سبد صحیح و واقعی آن» به نظر می‌رسد. و تصور این که با علم به این تعریف از رأی حرام، مدعیان دین و پاک‌آئینی ای هم‌چون ایشان برای دست کم بیش از یک دهه طرفدار این حرام‌خواری و حرامی‌گری سیستماتیک سیاسی بوده‌اند — یا دست کم بر آن چشم پوشیده‌اند — بسی سخت و ثقیل است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر