زنجانی یا طالقانی ؟
رامین کامران
ملی مذهبی ها از وقتی دکان باز کرده اند اسباب دردسرند. کار اصلیشان این بوده که در اختلاط سیاست و دین نقش کاتالیزوربازی کنند. در انقلاب، واسطۀ اصلی سوار شدن روحانیان بر قدرت شدند و از آن روز تا به حال از هیچ کوششی برای پایدار نگاه داشتن نظام اسلامی کوتاهی نکرده اند. چرا بکنند؟ خاصیت اصلی این نظام همان اختلاطی است که اینها طالبش هستند و حاضرند هر عیب دیگری داشته باشد، به این یکی ببخشند.
این دسته مدعیند که هم مصدقی هستند و هم مؤمن ـ رویشان نمیشود بگویند خمینی چی، هرچند تا پریروز میگفتند. ولی دو مرجع تقلیدی که اینها برای خود انتخاب کرده اند با هم ناسازگارند. هرکس که بخواهد ملی، یعنی به اصطلاح معمول، آزادیخواه و پیرو مصدق باشد، میتواند مؤمن هم باشد و اگر دنیایش را میخواهد با دمکراسی اداره کند، آخرتش را هم بسپارد دست اسلام یا هر مذهب دیگری.
بهترین نمونه های این امر برادران زنجانی بودند که برای هرکس که میخواست در این دو زمینه رفتار درست داشته باشد، سرمشق بودند. هم طرفداریشان از نهضت ملی بی خلل بود و هم مراتب فضیلت و ایمانشان بر همه روشن. ولی شاهدیم که این دو برادر هیچگاه مورد عنایت ملی مذهبی ها و سرمشق آنها نبوده اند. اگر نبوده اند دلیلش روشن است، چون این دو حساب دین و سیاست را یکی نمیکردند و حکومت را مجری احکام شریعت نمیشمردند.
روحانی سرمشق ملی مذهبی ها، طالقانی بود و هست. این انتخاب معنی دار است. خاصیت اصلی او، غیر از انتقاد از رژیم شاه، همین آمیختن سیاست و دین بود. این بود جاذبۀ اصلیش برای آنهایی که هنوز هم حسرت از دست رفتنش را میخورند و عکس منتظری را هم که باز خاصیت اصلیش همین بود، در کنار او قاب کرده اند و دوتایشان را آزادیخواه جا میزنند. نباید به وجه سیاسی ایدئولوژی آنها بها داد. چپگرایی چریک مآبانۀ طالقانی و مصدقی بازی بازرگان و سحابی ها و ولایتعهدی اسلامگرای منتظری، برایشان قابل جمع است و در نهایت تفاوتی با هم ندارد. چون اصلاً بخش سیاسی کار فرعی است. در صورت لزوم هر ایدئولوژی دیگری را هم میتوانند به کار بگیرند و کنار اینها بنشانند. برای همین هم هست که باقی ماندن نظام اسلامی اولویت اصلی آنهاست، چون میدانند که اگر این یکی برود که البته خواهد رفت، دیگر باید اختلاط سیاست و دین را به خواب ببینند.
مبارزه با این اختلاط نامیمون، در درجۀ اول باید ملی مذهبی ها را هدف بگیرد، چون اگر اینها نبودند، روحانیت به هیچوجه قادر نبود بدون محلل به قدرت برسد و تا اینها باشند، نخواهند گذاشت دستش از قدرت کوتاه شود. مشکل اصلی ما جدا کردن سیاست و دین است و در این مبارزه، اگر نه دشمن اصلی که مانع اصلی اینها هستند. تا از صحنه بیرونشان نرانیم، هیچ تیرمان به نظام مستقر اصابت نخواهد کرد.
ایران لیبران
2017 Jan 2nd Mon - سه شنبه، 14 دي 1395
اصلاحات تنها از راه « جدایی کامل دین ازدولت » میّسرمی شود. آیا اصلاح طلبان « استمرار طلب » خواهان چنین جدایی می باشند؟؟؟
این عالیجنابان ، اصلاح طلب هستند یا « استمرار طلب » ؟؟؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر