رضا حقیقت نژاد
در عکسی که دیروز از برگزاری نماز عید فطر در شهر کراچی پاکستان منتشر شده، کنار «یاسر» و «علی»، نوههای روح الله خمینی، روحانی دیگری به اقامه نماز به امامت «حسن خمینی»،(نوه دیگر بنیان‌گذار جمهوری اسلامی) مشغول است.
اگر بخواهیم بدانیم حسن خمینی در پاکستان چه می کند، باید بدانیم این روحانی در پاکستان به چه کاری مشغول است؛ «سید سراج الدین موسوی»، دوست نزدیک «سید احمد خمینی».
موسوی از جمله حامیان منتظری محسوب می شد. واسطه نامه منتظری به خمینی بود و دخترش عروس نزدیکان منتظری. ولی به دفتر خمینی هم رفت و آمد داشت و دوستی او با احمد عمیق بود.
سال ۶۴ با حکم آیت الله خمینی، فرمانده کل «کمیته انقلاب اسلامی» شد. نماینده ولی فقیه هم بود. خمینی که مرد، از طرف خامنه ای پیام رسید که یا فرمانده باش یا نماینده ولی فقیه. پیام دلخورکننده ای بود. خامنه ای می خواست یکی را بکارد در کمیته.
سراج الدین موسوی از خامنه ای چندان خوشش نمی آمد. این عدم علاقه البته دو طرفه بود؛ مثل باقی کسانی که در بیت خمینی رفت و آمد داشتند. تَنِش بیش تر شد و ۲۸ خرداد ۶۸ «عبدالله نوری»، وزیر وقت کشور به خامنه ای نامه نوشت که سراج الدین موسوی استعفا کرده است. خامنه ای موافقت کرد و نوشت او هنوز نماینده من در کمیته ها است. کمیته سال ۶۹ در نیروی انتظامی ادغام شد و نمایندگی ولی فقیه آن هم به تاریخ پیوست.
قبل از آن اما سراج الدین موسوی یک حکم دیگر گرفته بود؛ احمد خمینی سال ۶۷ او را به عنوان مسوول امور بین الملل «موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی» منصوب کرده بود. اموربین الملل از ادغام دو واحد «ترجمه» و «شبه قاره» به وجود آمده بود. اوج کار واحد ترجمه آن وقت ها، ترجمه آثار خمینی به «اردو» بود و شبه قاره هم برای خمینی در هند و پاکستان خلاصه می شد. این نقطه تماس سراج موسوی با پاکستان بود.
پس از کمیته ها، موسوی دنبال شغل می گشت. محمد خاتمی وزیر ارشاد بود و به او حکم داد برود پاکستان و بشود مسوول «خانه فرهنگ ایران». این نخستین تماس نزدیک او با پاکستان بود در سال ۶۹. از آن سال تاکنون سراج الدین موسوی یک پایش در پاکستان است، یک پایش در ایران. خانواده اش هم همراهش بوده اند و درس خوانده و بچه هایش دانشگاه رفته اند.
آن روزها «فاطمه طباطبایی»، همسر احمد خمینی را دعوت می کرد برود پاکستان سخنرانی کند و این روزها حسن خمینی، پسر احمد خمینی می رود. در این سفر، حسن دو برادر دیگر را همراه خویش برده است. «علی اشراقی»، دیگر نوه خمینی هم گاهی می رود پاکستان.
نخستین بار که سفر حسن خمینی به پاکستان جنجالی شد، مرداد ۸۸ بود. گفته شد او در مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد شرکت نمی کند. رسانه های دولتی نوشتند رفته است پاریس ولی نزدیکان حسن خمینی خبر دادند رفته بود پاکستان برای تاسیس دانشگاه «امام خمینی». سنگ بنای دانشگاه را هم سراج الدین موسوی گذاشته است. او تا سال ۷۱ در پاکستان مسوول خانه فرهنگ بود. در آن دوران، «بنیاد شهید و امور ایثارگران» هم دفتر و دستکی داشت. موسوی مسوول آن هم بود. بعد به ایران برگشت و دوباره سال ۷۷ به پاکستان رفت و سفیر دولت خاتمی شد.
خمینی در پاکستان هواداران خاص خودش را دارد. شهر کراچی، قلب هواداران خمینی در پاکستان است. «حوزه علمیه امام خمینی» آن جا است، «دارالشفای امام خمینی» هم فعال است. بنیاد «ناصران امام خمینی» دفتر و دستک دارد و به رسم معمول این سال ها، از پاکستان پول سفر برخی را می پردازد که در مراسم های خاص بیایند تهران و بروند قبر خمینی را زیارت کنند؛ نمایش علاقه مندان امام در کشورهای خارجی.
حضور ۲۴ ساله سراج الدین موسوی در کراچی و زمینه اجتماعی و تاریخی مناسب، حسن خمینی را مشتاق کرد گام های بزرگ تری در این کشور بردارد. «دانشگاه امام خمینی» که دو بخش خواهران و برادران دارد، قرار است مبلغ شیعه تربیت کند برای پاکستان و دیگر کشورهای اسلامی.
آن ها در تهران هم هوای طلاب پاکستانی را دارند. سراج الدین موسوی در خیابان «صفاییه» قم دفتر و دستکی دارد تحت عنوان کتابخانه «اقبال لاهوری». این دفتر محل رفت و آمد طلاب پاکستانی است و گاهی حسن خمینی و برادرانش می روند آن جا و مراسم عمامه گذاری برای این طلاب برگزار می کنند.
از سفرهای خارجی حسن خمینی در این سال ها، علاوه بر سفر خرداد ۹۴ به برزیل که باز هم سراج همراهش بود، سفر شهریور ۹۱ و بهمن ۹۳ به پاکستان هم علنی شده است. سفر دیروز هم چهارمین سفر است که رسانه ها درباره آن نوشته اند ولی به نظر می رسد رفت و آمدها بیش تر از این ها بوده است. تندروها به این سفرها مشکوک هستند. آن ها می گویند از همان سال ۶۹ که سراج الدین موسوی به پاکستان رفت، دنبال ترویج مرجعیت منتظری به جای خمینی بود و وجوهات را جمع آوری می کرد و به نمایندگی منتظری شهریه می داد. به دفتر و دستک او هم با شک نگاه می کنند. شاید نگران هستند او اندک اندک حسن خمینی را جانشین پدربزرگش و منتظری در این منطقه کند. نهاد که دارد، کتابش را هم به اردو ترجمه کرده اند و رفت و آمدهایش هم منظم است.
این سال ها نماینده خامنه ای در کراچی حضور فعال تری دارد. حوزه عملیه امام خمینی هم تحت تسلط سراج نیست. رفت و آمدش به خانه فرهنگ ایران نیز قطع و تشکل هایی برای طلاب پاکستانی راه اندازی شده است. ولی کماکان به نظر می رسد او زورش را در پاکستان حفظ کرده است. معادله ساده ای است؛ سراج تنها وزیر امورخارجه حسن خمینی نیست، معاون سیاسی او هم هست و در همه رویدادهای سیاسی مربوط به نوه خمینی، ردی از سراج به چشم می خورد. این میزان از نفوذ باعث شده است که در تهران تندروها حسن خمینی را چندان تحمل نکنند. بنابراین، پاکستان جای خوبی برای رفت و آمد است.
نفوذ حسن خمینی در دیگر کشورها هم سخت شده است. در عراق و سوریه که همه چیز روی هوا است و در لبنان، یمن، بحرین، عربستان و... سرمایه گذاری های خامنه ای جواب داده اند. این علاقه دیرین روحانیون بوده که در میان شیعیان دیگر کشورها، جای پایی برای ایستادن داشته باشند. پاکستان از معدود سرزمین هایی است که استعدادش را دارد تحت استعمار بیت خمینی باشد؛ به نام ترویج شیعه و به کام حسن خمینی و برادران.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر