اینهم طیب اردوان ما ، خوب مشاهده نمائید این « دیّوث سیاسی » را البته بقول آیت اله جوادی آملی . امروز مانند یک موش آبدیده در کنجی نشسته و کوچکترین بخاری از او بلند نمی شود. اما دقیقآ چند ماه قبل از انتخابات آینده به یکباره وارد میدان میشود و چنان در میان بشکن های آفتابه به دستان بیت رهبری که نام خود را اصلاح طلب نهاده اند به خوش رقصی می پردازد که تو گویی جانی هالیدی وارد صحنه شده است . بدبختی ما را این شعبده بازان رقم میزنند.
بی برنامگی و ضعف مدیریت فراکسیون امید در مجلس!
کلمه – گروه اجتماعی: با انتخاب ریاست مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی و کمیسیون‌های تخصصی پرونده انتخابات داخلی در مجلس با نمره منفی برای فراکسیون امید بسته شد.
بی برنامگی و ضعف مدیریت فراکسیون امید در مجلس!
کلمه – گروه اجتماعی: با انتخاب ریاست مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی و کمیسیون‌های تخصصی پرونده انتخابات داخلی در مجلس با نمره منفی برای فراکسیون امید بسته شد.
در این میان اما فراکسیون امید که با اقبال عمومی و حمایت گسترده مردم موفق به ورود به مجلس شده بود، در اولین آزمون خود کارنامه مثبتی از خود به جا نگذاشت.
برخلاف خیزی که فراکسیون امید برای انتخابات هیات رییسه برداشته بود و اصراری که برخی از اصلاح‌طلبان برای ریاست مجلس داشتند، اما در خصوص حضور در کمیسیون ها و ریاست آنها هیچ تلاش قابل توجهی از سوی نیروهای موثر این فراکسیون مشاهده نشد.
پیش از تشکیل مجلس شورای اسلامی بسیاری از تحلیلگران بر این باور بودند که فراکسیون امید به جای دو قطبی کردن انتخابات هیات رییسه بهتر است از همان ابتدا برای گزینش موثر اعضای این فراکسیون در کمیسیون‌های تخصصی برنامه‌ریزی کند. اما این فراکسیون با رفتار خود در انتخابات هیات رییسه موقت و کمیسیون‌ها امید رای‌دهندگان را کم‌رنگ‌تر از همیشه کرد.
افکار عمومی که شاهد حضور بیش از صد و بیست نماینده لیست فراکسیون امید در مجلس بود، از خود می‌پرسد با این کثرت عددی چگونه است که این نمایندگان حتی موفق به کسب ریاست کمیسیون‌های تاثیرگذاری چون امنیت ملی و آموزش نشده‌اند. چرا اقلا رییس فراکسیون امید که داعیه ریاست مجلس را در سر داشت، ریاست مرکز پژوهش‌ها را عهده‌دار نشده است؟ چگونه اقلیت انگشت‌شمار حامی رییس دولت دهم بعد از آن همه خرابی که در دانشگاه‌ها ایجاد کرد و با افتضاح سهمیه‌ها توانست به رغم کراهتی که در افکار عمومی دارد، ریاست کمیسیون آموزش را به عهده بگیرد؟ چرا کمیسیون فرهنگی در این بلبشوی فرهنگی که در کشور حاکم است، نتوانست افراد کلیدی و تاثیرگذاری از فراکسیون امید را در خود داشته باشد؟ کمیسیون اصل نود با همه اهمیتی که در بررسی تحقیق و تفحص دارد چرا از چشم این فراکسیون دور ماند؟ و ده‌ها پرسش دیگر که نیازمند پاسخگویی از سوی رییس این فراکسیون است.
به نظر می رسد به رغم کثرت عددی در فراکسیون امید این فراکسیون کماکان از ضعف مدیریت و هماهنگی رنج می‌برد و الا چگونه ممکن است حتی برخی از اعضای این فراکسیون از پذیرش در کمیسیون‌های مجلس باز بمانند به نحوی که با توصیه و سفارش لاریجانی جایی در یکی از فراکسیون‌های نامرتبط بیابند؟ اما پایداری‌ها و عناصر افراطی با برنامه‌ریزی مشخص و هماهنگ در همه کمیسیون‌های کلیدی مهره‌چینی کنند و ریاست برخی از آنها را بعهده بگیرند؟
انتظار بود بعد از آنکه مردم با اعتماد به رهبران اصلاح‌طلب به رغم میل خود به فهرست‌های کامل لیست امید رای دادند، این فراکسیون با برنامه‌ریزی و انسجام بیشتری در انتخابات داخلی مجلس حضور می‌یافت. مردم می‌بینند رای اول پایتخت حتی موفق به کسب یک کرسی ریاست کمیسیون هم نشده است. آیا این تاکتیکی است که از سوی اصلاح‌طلبان دنبال میشود یا نشانه ضعف در برنامه ریزی و مدیریت است؟ برای فراکسیونی که اصرار داشت برای هیات رییسه مجلس حضور فعال – اما بدون رایزنی و مذاکره – داشته باشد، می‌توان پذیرفت که عدم انسجام در انتخابات داخلی کمیسیون‌ها یک تاکتیک حساب شده است؟!
افکار عمومی در انتظار پاسخ است. مردمی که هفتم اسفند ماه به پای صندوق‌های رای آمدند با اعتبار و احترام و اعتماد بزرگان اصلاح‌طلبی چون سیدمحمد خاتمی رای کامل خود را به صندوق‌ها ریختند، اینک انتظار ندارند که باز در بر هم پاشنه بچرخد که می‌چرخیده. حداقل انتظار مردم این است که نمایندگان در مجلس صدای آنان باشند و بتوانند بخشی از انتظارات و خواسته‌های آنان در جهت تغییر در ساختارهای فرهنگی، آموزشی و حقوق مدنی را تامین کنند. اگر قرار باشد فراکسیون امید طی چهار ساله آینده برای بررسی طرح‌ها و لوایح تاثیرگذار در مجلس نیز از چنین تشتتی رنج ببرد، چگونه خواهد توانست پاسخگوی افکار عمومی باشد؟ با چه اعتباری بار دیگر می‌توان از مردم دعوت کرد در انتخابات حضور پررنگ و تاثیرگذار داشته است.
ضعف عارف ومشاوران او در آفتابه بدستی اشان نسبت به بیت رهبری است ، تنها چیزی که از دست این جماعت برمی آید فریب مردم، با کشاندن آنها بسوی صندوق های رای ، برای مشروعیت دادن به نظام ضد مردمی ولایت ! حال این جماعت اصلاح طلب خطرناکتر از اصولگرایان نیستند ؟
اصولگرایان اصلاح طلبان دگرباوران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر