راه بهتری که من می‌شناسم نافرمانی مدنی است. این نافرمانی می‌تواند یک اعتراض ساده به انتخابات فرمایشی در فیس‌بوک باشد یا شرکت در اعتراضات خیابانی با استفاده از فرصت پیش آمده. آن‌چه برای جنبش سبز حیثیت آورد رأی دادن یا ندادن نبود بلکه نافرمانی مدنی پس از آن بود
تعجب!
۲۳/فوریه/۲۰۱۵
همه چیز در دنیاى سیاست به‌قدرى عجیب و غریب شده که من مدت‌هاست از هیچ چیز تعجب نمى‌کنم. اما البته گاهى از تعجب دیگران خیلى تعجب مى‌کنم! مثل همین موردِ به اصطلاح انتخابات. این‌که لیست حامیان سرکرده‌ى جانیان، سیدعلى خامنه‌اى، پر باشد از منفور‌ترین چهره‌هاى کریه حکومت اسلامى که البته براى کسى عجیب نیست. ولى من از این‌که بعضى‌ها از دیدن نام جانیان شناخته‌شده‌اى مثل درى نحف‌آبادى و رازینى و رى‌شهرى در لیست طرفداران دولت تعجب مى‌کنند، واقعاً تعجب مى‌کنم. انگار در رأس همین لیست نام هاشمى رفسنجانى را نمى‌بینند که در تمامى جنایات اثبات‌شده‌ى حکومت در کنار خمینى و خامنه‌اى بوده است و همچنان به گذشته‌ى پرافتخارش افتخار می‌کند.
وقتى مى‌شود بین بد و بد‌تر یکى را انتخاب کرد پس تعجبى ندارد اگر از ملتى بخواهند که بین بد‌تر و بد‌ترین یکى را انتخاب کند!
پاسخ یک پرسش
۲۴/فوریه/۲۰۱۵
در ارتباط با یادداشت قبلی بسیاری از دوستان از من پرسیده‌اند چه راه بهتری از رأی‌دادن به لیستی که در آن افراد ناشایست نیز وجود دارد پیشنهاد می‌کنی. پاسخ به یکی از آنان را این‌جا هم می‌آورم:
راه بهتری که من می‌شناسم نافرمانی مدنی است. این نافرمانی می‌تواند یک اعتراض ساده به انتخابات فرمایشی در فیس‌بوک باشد یا شرکت در اعتراضات خیابانی با استفاده از فرصت پیش آمده. آن‌چه برای جنبش سبز حیثیت آورد رأی دادن یا ندادن نبود بلکه نافرمانی مدنی پس از آن بود.
تقاضای پاسخ!
۲۵/فوریه/۲۰۱۵
لازم دیدم در آستانه انتخابات از آقایان ناصر زرافشان دبیر کانون نویسندگان ایران، و محمد ملکی رئیس پیشین دانشگاه تهران بپرسم شما که در ایران تشریف ندارید و از فضای سیاسی آن بی‌خبرید چرا به رهنمودهای امثال اکبر گنجی و فرخ نگهدار که در ایران و در وسط میدان هستند، و تاریخ زندگی‌شان نشان می‌دهد که تا امروز بهتر از هرکس منافع مردم ایران را تشخیص داده‌اند، گوش نمی‌دهید و مردم را از انتخابات سرنوشت‌ساز روز جمعه دلسرد می‌کنید!؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر