" انتخابات " در حکومت اسلامی

·      

                    اقبال اقبالی

استعداد بالای اسلامگرایان در خیانت به ایران و ایرانیان و نیز علاقمندی به برپائی جنگ های فرقه ای - مذهبی در منطقه، از جمله دلائل نوسان های تاکتیکی نیروهای سکولار دمکرات ایراندوست است که از عزیمتگاه احساس مسئولیت نسبت به سرنوشت ایران و ایرانیان و مهار مرده های از قبر برخاسته 1400 ساله، علیرغم پایبندی به آلترناتیو سکولار دمکراسی برای فرادی ایران، راهکارهایی پیشه می کنند که با استراتژی شریف، انسانی و مردمی شان انطباق ندارد.

هنگامی سخن از انتخابات میشود، بیوقفه این تصور تداعی میگردد که آزادی فعالیت احزاب بعنوان امری بدیهی در جامعه نهادینه است، احزاب آزاد هستند، از طریق رسانه های ملی سیاستهای خود برای آینده کشور در میان مردم تبلیغ و ترویج می کنند تا در معرض قضاوت شهروندان قرار گیرند.

اما نیک می دانیم که در 37 سال گذشته احزاب غیرقانونی بوده، از امکان استفاده از یک تریبون ملی همچنان محروم اند و شهروندان کشور نیز همواره این حق دمکراتیک خود مبنی بر آشنائی با احزاب سیاسی – اجتماعی رنج می برند و گزینه ای جز انتخاب معجون فاسدی از جنس بنجل و مسموم قدرت مداران حکومتی، نداشته اند.

در واقع نفس انتخابات آزاد و دمکراتیک و حق ملت ایران در تعیین سرنوشت خود، با  روح اسلام، قانون اساسی کشور و منافع قشر روحانیت شیعه در تضاد قرار دارد. اگر قرار باشد در مورد انتخابات در حکومت اسلامی سخن گفته شود؛ ابتدا باید از واژه شریف انتخابات اعاده حبثیت کرد و آنرا از زیر تحریف و هرزگی در "بیت" های فقها نجات داد، سپس از انتخابات سخن گفت.

در کشوری که ازادی و امنیت احزاب، تشکل ها و رسانه ها در سطوح سیاسی، اجتماعی و فرهنگی وجو.د ندارد، حق انتخاب از ملت و کاندید شدن از احزاب سیاسی سلب گشته، سخن از انتخابات شرم آور است.

حکومت اسلامی این تعریف از انتخابات را به بخش هائی از جامعه تحمیل کرد که انتخابات یعنی رای به ما (حکومتگران)، و حتی در حق انتخاب باندهای مافیائی وابسته به نظام  هم تردید و تزلزل نشان داده است. برای نمونه تصمیم بخش قابل توجی از مردم در رای به باند "اصلاح طلبان" حکومتی، که با واکنش هسته سفت رژیم اسلامی مواجه گشت و منتخب ولی فقیه (حکومت) را بر مسند دولت نمایشی نشاندند.

امسال حکومت تلاش دارد که حتی مخالفین سیاسی را هم فریب دهد و آنها را به صفوف تائیدکنندگان نظام اسلامی جلب کند. این حیله حاکمان در شرایطی بکار برده می شود که؛

حکومت اسلامی نشان داده  استعداد ریسک های بزرگ بر سر بود و نبود ایران و ایرانیان را دارد و سیاست الویت اسلام و اسلامگرایان بر ایران و ایرانیان، در دل مردم وحشت ایجاد کرده و آنها را  زیر عبای این یا آن جناح حکومتی می کشاند.

استعداد بالای اسلامگرایان در خیانت به ایران و ایرانیان و نیز علاقمندی به برپائی جنگ های فرقه ای - مذهبی در منطقه، از جمله دلائل نوسان های تاکتیکی نیروهای سکولار دمکرات ایراندوست است که از عزیمتگاه احساس مسئولیت نسبت به سرنوشت ایران و ایرانیان و مهار مرده های از قبر برخاسته 1400 ساله، علیرغم پایبندی به آلترناتیو سکولار دمکراسی برای فرادی ایران، راهکارهایی پیشه می کنند که با استراتژی شریف، انسانی و مردمی شان انطباق ندارد.

برای خاتمه دادن به ویرانگری های اسلامگرایان در ایران، نفی موجودیت خطرآفرین حکومت اسلامی برای ایران و منطقه، و ایجاد نظام سکولار دمکراسی مبتنی بر خودمدیریتی دمکراتیک در کشور،  باید به مردم، نهادهای اجتماعی و سازماندهی سیاسی – مدنی رو آورد. ایرانیان با ایجاده اراده سیاسی - اجتماعی آزادیخواهانه وسکولار دمکراتیک در جامعه و با اتکاء به جنبش خیابانی می توانند پوزه حکومت اسلامی را بر خاک بمالند، و نه تن دادن به خواری پیگیری "مطالبات" قطر چکانی از حکومت آخوندی!

ایرانگلوبال